Rekompensaty lepsze niż zadośćuczynienie

Pan profesor był współautorem jednego z poprzednich projektów ustawy reprywatyzacyjnej. Teraz w resorcie gospodarki powstała kolejna inicjatywa ustawodawcza. Jak pan ocenia ostatnie propozycje ministerstwa?

- Dobrze, że ten projekt w ogóle powstał, choć jest to jeszcze raczej szkic. Polska kompromituje się w międzynarodowych trybunałach brakiem stosownej ustawy w tym zakresie. Co więcej, jej brak dużo nas kosztuje. Wreszcie, wygrywają w sądach sprytni, często niby byli właściciele i spadkobiercy, którzy mają wątpliwe dowody i pieniądze na procesy.

Czy to nie za ostro powiedziane?

- Pewnie, że ostro, ale co można rzec w sytuacji, w której nie ma od 20 lat oczekiwanej regulacji, a praktyka pokazuje to, co powiedziałem.

Kto będzie niezadowolony z rozwiązań ustawy?

- Niezadowolone będą osoby wyłączone z możliwości otrzymania zadośćuczynienia. Także ci, którzy liczyli, że otrzymają 100 proc. wartości utraconych nieruchomości i że nieruchomości będą zwracane przez państwo. Niezadowoleni będą również wspólnicy spółek handlowych i ich spadkobiercy.

Dlaczego, pana zdaniem, ruchomości zostały wyłączone z przepisów ustawy?

- Dlatego, że trudno przeprowadzić dowód własności ruchomości po upływie 50 lat oraz ze względu na wielkie koszty takiego rozwiązania.

Rozmawiała Katarzyna Żaczkiewicz

*

Jakie są krytyczne uwagi do projektu? A co jest godne w tym projekcie poparcia? Czy ustawa załatwia problem roszczeń niemieckich w kwestii ziem pozostawionych w Polsce po II wojnie światowej? Jako rekompensatę przewidziano wyłącznie formę pieniężną. Czy słusznie? Jak państwo jest przygotowane finansowo do wypłat? Czy droga dochodzenia do uzyskania wypłaty jest jasna? Kiedy minister skarbu państwa będzie mógł wydać przewidywane ustawą obwieszczenie, informujące jak wiele osób zgłosiło wnioski i jak duże są roszczenia? Kiedy ustawa ma szansę wejść w życie?

Więcej: Gazeta Prawna 16.10.2008 (203) - str.13

Zobacz oferty nieruchomości: