Składki ZUS po wzroście minimalnej płacy w 2019 r.

Od 1 stycznia 2019 r. zmieni się wysokość kwoty minimalnego wynagrodzenia i stawki godzinowej. Tak wynika z rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2019 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1794). Akt ten określa m.in., że minimalne wynagrodzenie za pracę w 2019 r. będzie wynosiło 2250 zł. Będzie więc ono wyższe o 150 zł od obowiązującego w 2018 r., które obecnie wynosi 2100 zł. Wzrost w przyszłym roku kwoty tego wynagrodzenia wpłynie na sposób naliczania składek ZUS za niektórych ubezpieczonych.

Wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia. Tak wynika z art. 6 ust. 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177). Wobec tego od 1 stycznia 2019 r. za pracowników pełnoetatowych wynagradzanych na poziomie minimalnej stawki, pracodawca będzie w każdym miesiącu kalendarzowym opłacał składki na ubezpieczenia społeczne oraz składki na FP i FGŚP (przyjmując, że jest zobowiązany do opłacania składek na te Fundusze) co najmniej od kwoty 2250 zł.

Kwota minimalnej płacy ma wpływ na najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla przedsiębiorców opłacających te składki od preferencyjnej podstawy wymiaru. Tacy przedsiębiorcy, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, opłacają bowiem składki na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej kwoty, która nie może być jednak niższa niż 30 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wskazana preferencja przysługuje im na podstawie art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (zwanej ustawą systemową).

Wobec wzrostu wysokości minimalnego wynagrodzenia w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r. dla takich przedsiębiorców najniższa podstawa wymiaru składek społecznych w każdym miesiącu wynosić będzie 675 zł (tj. 30 proc. z 2250 zł). Od takiej zatem kwoty będą oni zobowiązani naliczać za siebie składki: emerytalną, rentowe, chorobowe i wypadkową. W 2018 r. najniższa podstawa wymiaru tych składek dla takich osób wynosi 630 zł (tj. 30 proc. z kwoty 2100 zł). W 2019 r. przedsiębiorca opłacający składki społeczne od ulgowej podstawy wymiaru zapłaci je więc za siebie w każdym miesiącu od podstawy wyższej o 45 zł w stosunku do bieżącego roku.

Poziom minimalnego wynagrodzenia wpływa też na naliczanie składek emerytalno-rentowych za niektóre osoby przebywające na urlopie wychowawczym. Podstawę ich wymiaru dla takich osób stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających urlop wychowawczy. Dla tej grupy osób ustawodawca wskazał jednak, że tak ustalona podstawa wymiaru składek nie może być m.in. niższa niż 75 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia (art. 18 ust. 14 ustawy systemowej), a dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, z ustalonym miesięcznym wynagrodzeniem na poziomie minimalnym, nie może ona być niższa od kwoty minimalnej płacy.

Z uwagi więc na to, że od 1 stycznia 2019 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wyniesie 2.250 zł, to najniższa podstawa wymiaru składek emerytalno-rentowych osób przebywających na urlopie wychowawczym nie może być w przyszłym roku niższa od kwoty 1687,50 zł miesięcznie (2250 zł × 75 proc.) lub odpowiednio 2250 zł - dla pełnoetatowego pracownika.

Zdarza się, że podstawa wymiaru składek emerytalno-rentowych pracownika korzystającego z urlopu wychowawczego jest niższa od wskazanych wyżej limitów. Ma to miejsce w przypadku przejścia pracownika na urlop wychowawczy (lub powrotu z niego) w trakcie miesiąca kalendarzowego. Wtedy podstawa wymiaru składek na te ubezpieczenia podlega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Dzieli się ją wówczas przez liczbę dni kalendarzowych tego miesiąca i mnoży przez liczbę dni podlegania w danym miesiącu ubezpieczeniom z racji korzystania z urlopu wychowawczego.

Wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2019 r. ma także znaczenie przy naliczaniu składki na Fundusz Pracy. Składkę na FP ustala się bowiem od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania jej rocznego ograniczenia), wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. Obowiązek jej opłacania za osoby ubezpieczone uzależniony jest zasadniczo od wysokości osiąganego przez nich oskładkowanego przychodu. Jeżeli w przeliczeniu na okres miesiąca będzie on wynosił tyle, co poziom minimalnego wynagrodzenia za pracę (w 2019 r. - 2250 zł), wówczas będzie istniał obowiązek opłacania za nich składki na ten Fundusz.

Należy w tym miejscu również wspomnieć, że jeżeli zakład pracy wypłaca pracownikom wynagrodzenia za dany miesiąc na początku kolejnego miesiąca, np. pensję za grudzień 2018 r. wypłaci w terminie do 10 stycznia 2019 r., to przy ustalaniu istnienia obowiązku naliczenia za nich składek na FP w styczniu 2019 r. nie należy przyjmować kwoty wynagrodzenia minimalnego obowiązującej w 2019 r., lecz obowiązującą w miesiącu, za który przysługiwało wynagrodzenie (tu: z grudnia 2018 r.).

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.)

autor: Aneta Dąbrowska