Biwakowanie na dziko - nie wszędzie warto
Ci, którzy lubią przyrodę i nie potrzebują komfortu kempingów, mogą biwakować na dziko. Jednak wcześniej muszą wypełnić formalności i upewnić się, czy nie łamią prawa. Biwakowanie wbrew obowiązującym normom może zakończyć się nie tylko wysokim mandatem ale nawet karą więzienia.
Pomagajmy Ukrainie - Ty też możesz pomóc
W Polsce jest możliwe rozbicie namiotu lub zaparkowanie na noc kampera poza campingiem lub polem namiotowym, ale nie wszędzie. Przepisy nie są wprawdzie jednoznaczne, jednak jasno z nich wynika, że zakaz biwakowania obejmuje parki narodowe, rezerwaty przyrody, góry, plaże i prywatne tereny.
Niektóre zakazy można obejść. Marzący o spaniu na plaży nad Bałtykiem mogą starać się o pozwolenie na nocleg w urzędzie morskim. W Polsce istnieją cztery takie urzędy: w Gdyni, Słupsku, Szczecinie i Centralny Poligon Sił Powietrznych w Ustce. Trzeba jednak pamiętać, że każdy z nich wydaje zgody na podstawie innych dokumentów. Właścicieli terenów prywatnych wystarczy zapytać, czy godzą się na biwak, zaś w górach skorzystać z wyznaczonych miejsc. Wcześniej warto jednak sprawdzić, czy o noclegu nie należy zawiadomić zarządcy terenu.
Pragnący odpoczynku w lesie, mogą skorzystać z obszarów oficjalnie wydzielonych do biwakowania. Od ponad roku trwa prowadzona przez Lasy Państwowe akcja “Zanocuj w lesie". Dzięki niej każde nadleśnictwo wyznaczyło na swoim terenie obszar, na którym można dziko biwakować. W sumie do wyboru jest 475 miejsc. Na biwaku może odpoczywać nie więcej niż 9 osób i nie dłużej niż przez dwie noce. O chęci biwakowania trzeba zawiadomić nadleśnictwo najpóźniej dwa dni wcześniej. Trzeba pamiętać, aby na wysłany mail przyszła zgoda. Odpoczywających obowiązuje zasada “leave no trace" (LNT) - nie pozostawiaj śladu - która zachęca do pozostawienia miejsca biwakowania w niezmienionym stanie.
Dzikie biwakowanie jest możliwe w innych, europejskich krajach, na przykład w Szwecji. Tam można wybrać na odpoczynek dowolne miejsce. A to dzięki Allemansrätten, tzw. prawu wszystkich ludzi, które pozwala obozować na terenie całego kraju. Głosi ono, że człowiek powinien mieć nieograniczony dostęp do zasobów przyrody. Podobne prawo obowiązuje w Norwegii i tam też można rozbijać namiot w dowolnym miejscu. W obu krajach Allemansrätten objęte są zarówno tereny państwowe co prywatne. Trzeba tylko pamiętać, że namiot nie może być rozbity bliżej niż 150 metrów od zabudowań. A jeśli jest to teren prywatny, po dwóch dniach pobytu należy poprosić o zgodę jego właściciela.
Rumunia do kwestii biwakowania na dziko podchodzą liberalnie - zgodnie z zasadą, że jest ono możliwe, choć czasem pod pewnymi warunkami. Namiot można tam rozbić niemal wszędzie mimo, że obowiązujące tam prawo tego zakazuje. Bywalcy “kraju Drakuli" zapewniają jednak, że zakaz jest starym, nieprzestrzeganym przepisem. Wyjątkiem są rezerwaty i parki narodowe. W górach biwakowanie jest dozwolone, ale należy zwracać uwagę na znaki ostrzegające przed niedźwiedziami, których - radzą tamtejsi leśnicy - warto przestrzegać. Biwakować można też w Bułgarii. Tam nocleg jest dozwolony nawet w parkach narodowych i rezerwatach.
BIZNES INTERIA na Facebooku i jesteś na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami
Spanie poza wyznaczonymi miejscami - kempingami i polami namiotowymi - jest surowo zabronione w Grecji. Tam odpoczynek na dziko w turystycznych miejscach jest karany grzywną wynoszącą 3 tysięcy euro i trzema miesiącami pozbawienia wolności. Na mało uczęszczanych obszarach - 300 euro. Oficjalnie nie można rozbijać dzikich biwaków w Czechach. Bardziej skomplikowana jest sytuacja w Niemczech, gdzie każdy land - kraj związkowy - ma własne prawo leśne. Za naruszenie przepisów i rozbicie namiotu grozi mandat w wysokości od 5 do 100 euro, a nawet kara grzywny sięgająca 5.000 euro. W popularnej Chorwacji dziki kemping jest tolerowany ale można zostać ukaranym mandatem wynoszącym 400 euro.
Ewa Wysocka
Zobacz również:
