Elżbieta Bieńkowska

Elżbieta Bieńkowska przyszła na świat 4 lutego 1964 roku w Katowicach. Od wczesnych lat interesowała się naukami społecznymi i zagadnieniami związanymi z administracją, co wpłynęło na wybór ścieżki edukacyjnej. Studiowała filologię orientalną na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobyła tytuł magistra specjalizując się w iranistyce. 

Jej pasja do zarządzania publicznego skłoniła ją do dalszej edukacji w tej dziedzinie. Kontynuowała naukę na Krajowej Szkole Administracji Publicznej, gdzie uzyskała dyplom z zarządzania w administracji publicznej, a także ukończyła studia podyplomowe z zakresu zarządzania na Akademii Ekonomicznej w Katowicach. 

Po ukończeniu studiów Elżbieta Bieńkowska rozpoczęła swoją karierę w administracji publicznej, początkowo pełniąc funkcję w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach. Jej determinacja i umiejętności organizacyjne szybko pozwoliły jej awansować na bardziej odpowiedzialne stanowiska. 

Punktem zwrotnym w jej karierze było mianowanie w 1999 roku na stanowisko dyrektora Wydziału Rozwoju Regionalnego w Urzędzie Marszałkowskim województwa śląskiego. Na tym stanowisku zajmowała się koordynacją projektów związanych z rozwojem regionalnym oraz zarządzaniem funduszami unijnymi, przeznaczonymi na rozwój infrastruktury i poprawę jakości życia mieszkańców regionu. 

Przełom w karierze Elżbiety Bieńkowskiej nastąpił w 2007 roku, gdy została mianowana ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Donalda Tuska. Stanowisko to miało kluczowe znaczenie, szczególnie w kontekście integracji Polski z Unią Europejską oraz zarządzania funduszami unijnymi, które Polska zaczęła otrzymywać po wstąpieniu do Unii w 2004 roku. 

Jej główną odpowiedzialnością było efektywne zarządzanie funduszami europejskimi, które miały wspierać rozwój infrastruktury, modernizację gospodarki oraz zwiększenie konkurencyjności polskich firm. 

Pod jej przewodnictwem Ministerstwo Rozwoju Regionalnego skutecznie alokowało fundusze unijne, co znacząco przyspieszyło rozwój gospodarczy Polski. Bieńkowska zdobyła uznanie za efektywne zarządzanie i umiejętność negocjowania korzystnych warunków dla Polski na arenie międzynarodowej. Dzięki jej działaniom Polska stała się jednym z największych beneficjentów funduszy unijnych w Europie, co przyczyniło się do istotnej modernizacji kraju.. 

W 2013 roku Elżbieta Bieńkowska awansowała na stanowisko wicepremiera oraz ministra infrastruktury i rozwoju w drugim rządzie Donalda Tuska, co znacząco rozszerzyło zakres jej obowiązków. Nowa rola obejmowała nadzór nad kluczowymi projektami infrastrukturalnymi w Polsce, takimi jak budowa autostrad, modernizacja sieci kolejowej oraz rozwój portów lotniczych. 

Oprócz tego Bieńkowska była odpowiedzialna za przygotowanie Polski do nowego budżetu unijnego na lata 2014-2020, z zadaniem maksymalizacji wykorzystania dostępnych środków na rozwój kraju. Jej praca na tym stanowisku była kluczowa dla dalszej modernizacji polskiej infrastruktury oraz dla utrzymania tempa wzrostu gospodarczego, zapewniając Polsce możliwość pełnego skorzystania z unijnych funduszy i wprowadzenia innowacji w gospodarce. 

W 2014 roku Elżbieta Bieńkowska została nominowana przez rząd Ewy Kopacz na stanowisko komisarza Unii Europejskiej ds. Rynku Wewnętrznego, Przemysłu, Przedsiębiorczości i MŚP. Jej nominacja była wyrazem uznania za dotychczasowe osiągnięcia w Polsce oraz za jej zdolności w zarządzaniu złożonymi programami na poziomie europejskim. 

Jako komisarz UE, Bieńkowska odegrała kluczową rolę w kształtowaniu polityki rynku wewnętrznego w Unii Europejskiej. Jej zakres obowiązków obejmował rozwój jednolitego rynku cyfrowego, wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw oraz promowanie innowacji w przemyśle. 

Była także odpowiedzialna za działania na rzecz wzmocnienia konkurencyjności europejskiego przemysłu, w szczególności w obliczu globalizacji i wzrastającej konkurencji międzynarodowej. 

Jednym z jej priorytetów było również usprawnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego UE poprzez likwidowanie barier, które ograniczały swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i pracowników. Bieńkowska intensywnie pracowała nad harmonizacją przepisów wewnątrz Unii, co miało na celu stworzenie bardziej spójnego i efektywnego rynku wewnętrznego. 

Podczas swojej kadencji jako komisarz UE, Elżbieta Bieńkowska stanęła przed licznymi wyzwaniami, takimi jak kryzys migracyjny, negocjacje dotyczące Brexitu oraz kwestie związane z globalnym wzrostem gospodarczym. Pomimo tych trudności, udało jej się przeprowadzić szereg reform mających na celu wzmocnienie rynku wewnętrznego UE oraz wsparcie dla europejskich przedsiębiorstw. 

Jej działania na tym stanowisku zostały wysoko ocenione zarówno przez przedstawicieli państw członkowskich, jak i przez środowiska biznesowe. Bieńkowska zyskała uznanie za swoje pragmatyczne podejście do rozwiązywania problemów oraz zdolność do budowania konsensusu w skomplikowanych i politycznie trudnych kwestiach. 

Po zakończeniu swojej kadencji w Komisji Europejskiej w 2019 roku, Elżbieta Bieńkowska nie zrezygnowała z aktywności publicznej. Kontynuowała swoją działalność jako ekspertka w dziedzinie rozwoju gospodarczego i zarządzania publicznego, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem z różnymi międzynarodowymi organizacjami i think tankami. 

W ramach współpracy z tymi instytucjami angażowała się w projekty związane z zarządzaniem funduszami unijnymi oraz rozwojem infrastruktury, co pozwoliło jej dalej przyczyniać się do kształtowania polityki gospodarczej na poziomie międzynarodowym. We wrześniu 2023 została przewodniczącą brukselskiego think tanku Centre for European Policy Studies.