Tantiema

Chociaż powszechnie kojarzy się je z twórcami muzycznymi, to w rzeczywistości każdy twórca lub podmiot posiadający prawa majątkowe do dzieła ma prawo do tantiem.

Wysokość tantiem zazwyczaj jest ustalana w oparciu o korzyści wynikające z użytkowania utworu i może być określona jako procent od dochodu uzyskanego z wykorzystania dzieła lub jako ustalona kwota za każdorazowe jego użycie.

Wielkość tantiem związanych z piosenką może się znacznie różnić w zależności od wielu czynników.

Te kwoty są ustalane indywidualnie dla każdego twórcy lub standardowo przez organizacje zarządzające prawami autorskimi, a ich konkretne ustalenia są zapisywane w umowach pomiędzy twórcą a daną organizacją.

W przedsiębiorstwach zatrudniających pracowników na stanowiskach twórczych, gdzie wynikiem ich pracy są projekty autorskie, istotne jest dokładne określenie warunków współpracy w ramach umowy.

Wszelkie przychody generowane przez pracowników w ramach stosunku pracy uznaje się za wynagrodzenie, które podlega opodatkowaniu. Zgodnie z przepisami, od tego wynagrodzenia należy również odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Jedną z głównych kwestii spornych w kontekście tantiem jest możliwość zastosowania 50 proc. kosztów uzyskania przychodów, która często prowadzi do konfliktów między przedsiębiorcami a urzędem skarbowym.

Organy podatkowe zazwyczaj odrzucają możliwość zastosowania tej ulgi, jeśli pracownik związany jest z pracodawcą standardową umową o pracę.

Prawa autorskie dzielą się na prawa osobiste i majątkowe. Tylko prawa majątkowe mogą być dziedziczone. Prawa osobiste są ściśle związane z twórcą i odnoszą się do jego relacji z utworem co oznacza, że zazwyczaj przestają obowiązywać wraz z jego śmiercią. Natomiast prawa majątkowe wiążą się z możliwością czerpania korzyści finansowych z utworu i jego zarządzaniem.

Po śmierci autora prawa do eksploatacji dzieła i generowania z niego dochodów, takich jak odtwarzanie, publiczne wykonywanie, nadawanie w mediach czy użycie komercyjne przechodzą na jego spadkobierców.

Prawa majątkowe wygasają 70 lat po śmierci twórcy, a przez ten czas spadkobiercy mają możliwość korzystania z nich w celu osiągnięcia korzyści finansowych.