Ostatni akord liberalizacji prawa dewizowego
W dn. 1 października ostatecznie zniesione zostały obowiązujące dotychczas restrykcje dewizowe w transakcjach kapitałowych transakcji między rezydentami a nierezydentami. Do końca września zezwolenia dewizowego wymagały następujące transakcje:
denominowane w złotych transakcje depozytowe nierezydentów w Polsce o wartości powyżej 0,5 mln zł i czasie trwania poniżej 3 mies.,
transakcje polegające na zakładaniu przez niebedących bankami rezydentów rachunków bankowych za granicą.
transakcje rezydentów za granicą, polegające na sprzedaży lub oferowaniu za granicą krótkoterminowych papierów wartościowych (tj. obligacji i
innych papierów dłużnych o czasie trwania poniżej 1 roku),
transakcje nierezydentów w Polsce, polegających na zakupie krótkoterminowych papierów wart. oraz pochodnych instrumnetów finansowych,
transakcje polegające na udzielaniu nierezydentom przez rezydentów i odwrotnie kredytów finansowych o czasie trwania poniżej 1 roku
transakcje rezydentów polegające na zakupie krótkoterminowych papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych,
transakcje nierezydentów w Polsce polegające na oferowaniu krótkoterminowych papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych.
Skutki dla krajowych oszczędności
Obowiązujące od 1 października nowe prawo dewizowe nie przyczyni powinno naszym zdaniem spowodować masowego odpływu
oszczędności gospodarstw domowych za granicę. Po pierwsze uważamy, że możliwość otwierania rachunków za granicą i transferowania tam
oszczędności będzie opłacalna przede wszystkim dla grupy klientów najbardziej zamożnych, tym bardziej że na początku do takich właśnie klientów
banki skierują swoje oferty. Umożliwi im to dywersyfikowanie struktury oszczędności oraz prawdopodobnie ułatwi ukrycie części środków przed kontrolą
fiskusa. Należy przypuszczać, że tego typu możliwość okaże się szczególnie atrakcyjna w przypadku środków zdobytych w sposób nielegalny, co jednak
sugeruje, że w tym przypadku skala transferu oszczędności za granicę będzie niewielka. Uważamy bowiem, że część osób posiadających takie środki,
skorzystała już z możliwości transferowania i gromadzenia oszczędności w bankach zagranicznych. Ponadto zasadniczym czynnikiem ograniczającym
odpływ oszczędności z Polski będzie wciąż wysoka opłacalność inwestycji w polskich papierach wartościowych oraz wysoki, w stosunku do krajów
Europy Zachodniej, poziom stóp procentowych.
Korzystaniu z nowych możliwości nie będzie również sprzyjał fakt, że część inwestorów posiadających znaczne środki starała się zabezpieczyć
przed tzw. podatkiem Belki i skorzystała z oferty lokat ?antypodatkowych?. Ewentualne zerwanie takiej lokaty wiąże się z rezygnacją z ?ochrony? przed
fiskusem, co naszym zdaniem ograniczy gotowość oszczędzających do transferu swoich środków za granicę. Dodatkowo należy podkreślić, że w
przypadku korzystania z pośrednictwa polskich banków, stopa zwrotu oferowana przez lokaty zagraniczne zostanie pomniejszona przez różnego rodzaju
prowizje i opłaty, pokrywające koszty ponoszone przez pośrednika.
Nie można także zapominać o wpływie czynników o charakterze psychologicznym. Chociaż wprowadzenie podatku od odsetek z lokat bankowych
przyczyniło się do masowego wycofywania depozytów lub też przesuwania środków w kierunku alternatywnych, nieopodatkowanych lokat, to wynikało
ono przede wszystkim z groźby utraty części dochodów z odsetek. Zmiana prawa dewizowego nie wprowadza takiej groźby, tworzy natomiast możliwość
bardziej efektywnego lokowania środków. Dlatego nie będzie to stanowiło tak silnego bodźca do podejmowania przez posiadających oszczędności
odpowiednich kroków ? tym bardziej, że w związku ze słabo rozwiniętą ofertą banków, wiąże się to z wysokimi kosztami transakcyjnymi.
Tym samym uważamy, że wpływ zmian w prawie dewizowym będzie w krótkim okresie niewielki, a ewentualne transfery oszczędności za granicę
będą następowały stopniowo. Natomiast w dłuższym okresie czasu można oczekiwać, że czynnik ten przyczyni się do spowolnienia dynamiki depozytów
gospodarstw domowych, szczególnie po przystąpieniu Polski do UE, ostatecznym otwarciu się na konkurencję i spadku stóp procentowych.
Kolejne etapy na drodze do pełnej do pełnej wymienialności złotego:
1 stycznia 1990 r. - wprowadzenie wewnętrznej wymienialności złotego,
czerwiec 1995 r. - wprowadzenie częściowej wymienialności złotego wg standardu MFW,
marzec 1995 r. i kwiecień 2000 r. - upłynnienie kursu złotego (najpierw częściowe potem pełne),
grudzień 1995 r. - zniesienie obowiązku odsprzedaży dewiz przez eksporterów,
od stycznia 1996 do lutego 1997 r. - zniesienie utrudnień w transakcjach ,
12 stycznia 1999 r. - wejście w życie nowego prawa dewizowego,
1 października 2002 r. - złoty w pełni wymienialny.
Analitycy PKO BP SA