Strefa dzienna (cz. 5): Sprzęty AGD w kuchni

Poza aspektem estetycznym bardzo ważny jest też czynnik techniczny, gdyż nie w każdej kuchni jest instalacja gazowa lub dodatkowa moc przeznaczona na płytę grzejną. Na wstępie należy więc zainteresować się możliwościami technicznymi pomieszczenia, potem można rozważać stronę designu sprzętu, jego kolorystyki czy modelu. Praktycznie jest też przyjrzeć się jego wydajności, ponieważ duża zmywarka może okazać się niepotrzebna parze, która nie ma dzieci, a prowadząc aktywne życie zawodowe, rzadko gotuje w domu.

Kupowanie AGD należy rozpocząć od wyboru piekarnika, gdyż jest najbardziej widoczny, potem lodówki, następnie płyty grzejnej i okapu, na końcu zmywarki i zlewu. Warto też zastanowić się nad niestandardowymi rozwiązaniami - wbudowanym ciśnieniowym ekspresem do kawy, urządzeniem do gotowania na parze czy szufladą do podgrzewania naczyń.

Producenci oferują szeroką gamę produktów - kuchenek z piekarnikiem, gazowych i/lub elektrycznych oraz osobno płyt grzejnych i piekarników do zabudowy. Coraz częściej kupujący decydują się na niezależną płytę i osobny piekarnik. Najpopularniejszym rozwiązaniem ze względu na sposób zasilania są kuchnie gazowe (z tradycyjną płytą kuchenną z palnikami gazowymi i gazowym piekarnikiem) oraz gazowo-elektryczne (obecnie najczęściej dostępne na rynku), czyli będące połączeniem płyty gazowej i elektrycznego piekarnika.

Kuchnia gazowa wymaga podłączenia do sieci gazowej. Podłączyć może ją tylko osoba z uprawnieniami. Wiele punktów sprzedaży zatrudnia własnych fachowców, ewentualnie poleca odpowiednią firmę. Pomieszczenie, w którym montujemy taką kuchnię, musi spełniać warunki określone przepisami, zwłaszcza dotyczące właściwej kubatury i wentylacji. Od pewnego czasu do podłączania gazu producenci stosują - zamiast sztywnych rurek z metalu - elastyczne przewody, dzięki którym można kuchnię dość swobodnie przesuwać, co pozwala na łatwiejsze utrzymanie jej w czystości. Bardzo popularną obecnie i dostępną w największym wyborze odmianą kuchni gazowych są urządzenia gazowo-elektryczne, w których płyta jest zaopatrzona w palniki gazowe, natomiast piekarnik zasilany jest elektrycznie.

Mylone często z kuchniami gazowo-elektrycznymi, jednak w tym przypadku chodzi o urządzenia mające na płycie zarówno palniki gazowe, jak i co najmniej jedną elektryczną płytę grzejną. Podobnie jak kuchnie gazowo-elektryczne wyposażone są w piekarnik zasilany prądem.

Jak sama nazwa wskazuje, ten typ kuchni zasilany jest wyłącznie prądem elektrycznym - tak płyty grzejne, jak i piekarnik. Ze względu na dużą moc przyłączeniową tych urządzeń (3-13 kW) konieczny jest odpowiedni przydział mocy. Typowe kuchnie elektryczne zasilane są prądem o napięciu 220 V,

ale w przypadku płyt ceramicznych potrzebne jest napięcie 380 V, co wiąże się z położeniem instalacji trójfazowej.

Płyty zasilane prądem wymagają trójfazowej instalacji. Przed kupnem warto upewnić się czy domowa instalacja sprosta poborowi mocy, którą będzie potrzebować płyta grzejna.

• Ceramiczne płyty mają szklane blaty, na których zaznaczone są pola rozgrzewane spiralą lub grzałką halogenową. Wskaźniki mają informować o pracy urządzenia oraz o stopniu jego nagrzania. Niektóre wyposażone są w dodatkową funkcję tzw. automatycznego gotowania, która zmniejsza temperaturę grzania pod wrzącym garnkiem. W niektórych modelach można zaś ustalić temperaturę, w której będzie przygotowywana potrawa, a urządzenie samo dobierze odpowiednią moc, z jaką będzie pracować. Płyty ceramiczne bywają też wyposażone w czujniki, które rozpoznają wielkość i kształt garnka, i zaczynają grzać po ustawieniu naczynia na polu. Płyty ceramiczne są bardzo popularnym rozwiązaniem wśród kupujących.

• Indukcyjne płyty są podobne do ceramicznych, jednak działają inaczej - nie rozgrzewa się pole płyty, a dno naczynia. Energia jest przekazywana tylko wtedy, gdy garnek stoi na polu. W związku z wysoką ceną tego typu rozwiązania jest ono dostępne jedynie w niektórych płytach do zabudowy. Ważne! Urządzeń takich nie mogą używać osoby ze stymulatorem serca, zaś pozostawione w pobliżu urządzenia płyty CD, dyski czy karty kredytowe mogą ulec zniszczeniu.

• Żeliwne pola na płytach grzejnych są coraz rzadziej używane przede wszystkim ze względu na długie nagrzewanie się palników, a potem wolne tracenie ciepła, co utrudnia regulację temperatury pod garnkiem.

Są rozwiązaniem dla osób liczących się z kosztami eksploatacji urządzenia oraz zakupu sprzętu. Płyty gazowe najczęściej wyposażone są w zapalarkę. Można znaleźć modele z palnikami w nietypowym kształcie lub z większą niż standardowo liczbą (czterech) palników. Palniki wyposażone w potrójny wieniec pierścieni zapewniają szybsze i bardziej równomierne nagrzewanie się płomieni. Są już płyty gazowe wyglądające jak ceramiczne, gdzie płyta z palnikami gazowymi przykryta jest szklanym blatem z sensorowymi przyciskami.

Zarówno piekarniki zasilane gazem, jak i prądem są coraz nowocześniejsze i wyposażone w funkcje ułatwiające pracę w kuchni. Standardem jest elektryczny grill i rożen (nawet w piekarnikach gazowych) oraz system termoregulacji umożliwiający utrzymanie w komorze stałej temperatury. Piekarniki elektryczne są wyposażone w bardziej nowoczesne funkcje w stosunku do piekarników gazowych. Są jednak droższe - zarówno same urządzenia, jak i ich użytkowanie. Wiele modeli jest wyposażonych w dodatkowe usprawnienia: termosondę, teleskopowe prowadnice ułatwiające dostęp do pieczonej potrawy oraz tzw. wózek w drzwiach, czyli system mocowania blach, dzięki którym blachy wysuwają się razem z otwieranymi drzwiami.

Na rynku dostępne są dwa typy kuchenek:

• wolno stojące, w których płyta kuchenna i piekarnik stanowią całość, są tańsze od urządzeń do zabudowy,

• do zabudowy, w których zarówno piekarnik, jak i płytę można kupić i zamontować oddzielnie (piekarnik i płyta do zabudowy), lub jako komplet (kuchnia do zabudowy); płyta i piekarnik mogą być kupowane osobno i pochodzić od różnych producentów; są droższe, jednak bardziej wygodne i często dużo nowocześniejsze.

Ponieważ kuchnie wolno stojące i przeznaczone do zabudowy montuje się zwykle w ciągu szafek, mają one standardowe głębokości i wysokości. Najczęściej spotyka się urządzenia o wysokości 50-60 cm i wysokości około 85 cm (wolno stojące) i 60 cm (piekarniki do zabudowy). Natomiast szerokości bywają dość różne - kuchnie wolno stojące mają szerokość 50 lub 60 cm, piekarniki do zabudowy 50-90 cm. Szerokość płyt uzależniona jest liczby palników i może wynosić od 30 do 90 cm. W przypadku urządzeń przeznaczonych do zabudowy bardzo ważny jest wymiar wnęki, w której należy zamontować płytę lub piekarnik.

Standardowo oferowana przez producentów kolorystyka sprzętu nie jest specjalnie urozmaicona - najczęściej kuchnie są białe lub stalowe, można nabyć również urządzenia brązowe, grafitowe i czarne. Inne kolory są rzadko spotykane. Podobnie jest z płytami grzejnymi i ramkami płyt.

Okap może pracować jako pochłaniacz i wyciąg. Oprócz swej podstawowej funkcji stanowi również istotny element wystroju kuchni. Oferowane na rynku okapy mają bardzo różnorodne kształty i kolorystykę. Jednak poza kwestią gustu o wyborze odpowiedniego urządzenia decyduje także ilość miejsca, jakie możemy na nie przeznaczyć, odległość od kanału wentylacyjnego, szerokość płyty grzejnej. Szerokość okapu nie może być mniejsza niż szerokość płyty grzejnej. Okapy uniwersalne mają szerokość 50, 55 i 60 cm. Przy szerszych płytach trzeba skorzystać z modeli przyściennych lub wyspowych, które mają większą szerokość - od 80 do 120 cm.

Okapy z wyciągiem podłączane są do kanału wentylacyjnego, którym powietrze po przejściu przez filtry przeciwtłuszczowe jest usuwane na zewnątrz.

Okapy nie podłączone do wentylacji spełniają jedynie funkcję pochłaniacza - zasysają powietrze, przepuszczają je przez filtry i po oczyszczeniu wdmuchują ponownie do pomieszczenia.

Okapy w zależności od miejsca i sposobu montażu można podzielić na kilka rodzajów:

• okapy przyścienne montowane są bezpośrednio do ściany i zajmują dość dużo miejsca - najczęściej mają kształt kwadratu (w przypadku okapu narożnikowego - ze ściętym jednym rogiem) o boku długości około metra;

• okapy podszafkowe instalowane są pod szafką wiszącą, dzięki czemu są funkcjonalne i wygodne ze względu na stosunkowo niewielką ilość miejsca, jaką zajmują;

• okapy szufladowe montowane są w szafkach wiszących i mogą być chowane, gdy ich użycie nie jest konieczne; wysunięcie płyty osłaniającej wlot powietrza do okapu powoduje automatyczne uruchomienie wentylatora i ewentualne włączenie oświetlenia;

• okapy uchylne również montuje się w szafce wiszącej i włącza przez podniesienie (uchylenie) płyty, którą można obudować tak, aby dopasować ją do mebli kuchennych;

• okapy wyspowe montowane są w dowolnym miejscu, najczęściej nad tzw. wyspą; ponieważ montuje się je na suficie, przewód w takich okapach wyprowadzony jest pionowo w górę.

Dobry okap powinien być odporny na działanie wysokiej temperatury, substancji chemicznych, ścieranie, zarysowania, zabezpieczony przed wpływem wilgoci i tłuszczów, powinien mieć także gładką powierzchnię, którą łatwo zachować

w czystości. Bardzo istotny jest poziom hałasu wytwarzany przez pracujący w okapie wentylator oraz jakość filtra i częstotliwość jego wymiany, a także ilość zużywanego prądu elektrycznego.

Wydajność okapu

Wydajność pracy urządzenia to ilość powietrza, jaką jest ono w stanie przefiltrować w ciągu godziny. Dobrze dobrany okap powinien poradzić sobie z sześciokrotnym przefiltrowaniem powietrza w danym pomieszczeniu, jednak nie więcej niż dziesięć razy. Zbyt duży okap będzie utrudniał pracę kuchni gazowej.

Dla kuchni o powierzchni ok. 10 m2, czyli kubaturze ok. 25 m3 minimalną wydajność liczy się następująco:

25 m3 x 6 = 150 m3

+ 30 proc. (urządzenie nie powinno pracować cały czas z maksymalną mocą) = 195 m3/h

Wydajność maksymalna to:

25 m3 x 10 = 250 m3

250 m3 + 30 proc. = 325 m3/h

Wybierając okap należy kupić taki, który zapewni wydajność w przedziale 250 do 300 m3/h. Trzeba przy tym pamiętać, że okap, który pracuje jako pochłaniacz, ma znacznie mniejszą wydajność, niż kiedy pracuje jako wyciąg!

Poziom szumu

Poziom szumu większości okapów mieści się w przedziale od 5 do 60 dB. Producenci starają się obniżać poziom szumu wyciszając obudowę i proponując modele z silnikiem montowanym w kominie, co obniża głośność pracy urządzenia o ok. 1/3.

Filtry

Sprawne działanie okapu zależy od wymiany filtrów. Filtry mogą być z metalu, włókniny, papieru, bądź akrylu i wtedy należy je czyścić lub wymieniać co 2-3 miesiące. Filtry metalowe można myć, z włókniny prać, a akrylowe i papierowe trzeba wymieniać na nowe. Filtry węglowe trzeba wymieniać mniej więcej co 4 miesiące, a przy częstym korzystaniu z urządzenia nawet częściej. Na rynku dostępne są też filtry węglowe, które można odświeżać i wystarczają one na ok. 3 lata.

Praktyczne opcje

Producenci starają się zapewnić coraz to nowsze udogodnienia w pracy okapów. Najbardziej znanymi i praktycznymi są m.in. funkcja podtrzymywania pracy (okap pracuje jeszcze jakiś czas po jego wyłączeniu), system logica (okap dostosowuje pracę wyciągu do intensywności oparów), regulacja wysokości (urządzenie automatycznie reaguje na intensywność oparów i samo dostosowuje wysokość płyty zasysającej), sensor control (pozwala sterować okapem bez jego dotykania), pilot (pozwala na zdalne sterowanie pracą urządzenia), regulacja natężenia oświetlenia (okap reaguje na obecność człowieka i wtedy włącza światło), możliwość podłączenia urządzenia do internetu (okap informuje serwis o nieprawidłowej pracy; w przypadku usterki dot. oprogramowania usterka może zostać usunięta przez sieć).

W drugiej części artykułu przeczytasz o lodówkach, chłodziarkach, zamrażarkach, zmywarkach, zlewozmywakach.

Urządzenia zwane potocznie lodówkami dzielą się na:

• chłodziarki - urządzenia jednodrzwiowe, w których wnętrzu często zamontowany jest mały zamrażalnik;

• chłodziarko-zamrażarki - składają się z dwóch osobnych części i mają dwoje drzwi, osobne dla części chłodzącej i zamrażającej, z reguły są znacznie większe od chłodziarek.

Obecnie najczęściej kupuje się chłodziarko-zamrażarki - zależnie od potrzeb można się zdecydować na urządzenie o zamrażarce większej (dolna komora)

lub mniejszej (górna komora). Na rynku można także spotkać lodówki trzykomorowe, w których jedną część stanowi tzw. komora świeżości, w której temperatura utrzymywana jest w zakresie od +0,5°C do +3°C przy dużej wilgotności powietrza (50-90 proc.) - przechowywanie żywności w takich warunkach jest optymalne i pozwala na zachowanie jej świeżości znacznie dłużej niż w zwykłej lodówce.

Podobnie jak w przypadku kuchenki można wybrać lodówkę przeznaczoną do zabudowy lub wolno stojącą. Jej wielkość będzie determinować liczba mieszkańców, którzy będą z niej korzystać. Ważna jest również funkcjonalność urządzenia, wyposażenie oraz różne udogodnienia.

Choć typowa lodówka ma kształt zbliżony prostopadłościanu, to łatwo znaleźć urządzenia o bardziej zróżnicowanych kształtach - od często spotykanych zaokrągleń (istnieją również lodówki w kształcie walca czy beczki) po niezwykle wymyślne, nieregularne formy. Szczególnie klamki i zamknięcia bywają bardzo oryginalne. Podobnie zróżnicowana jest kolorystyka obecnych w sprzedaży lodówek - co prawda typowe modele są białe lub stalowe (błyszczące i matowe), jednak producenci proponują wiele innych kolorów i ich zestawień. Niektóre oferowane urządzenia mają reprodukowane na obudowach obrazy albo fotografie.

Większość chłodziarek dostępnych na rynku wyposażonych jest w szklane półki o regulowanej wysokości, pojemniki na warzywa, owoce i nabiał, półki na drzwiach - w niektórych modelach z regulacją wysokości, półki do przechowywania butelek na leżąco. Niektóre mają też kostkarkę do lodu lub podajnik na wodę z filtrem węglowym. Wygodnymi opcjami są automatyczne rozmrażanie, szybkie chłodzenie ważne w sytuacji, kiedy wkładamy do środka jednorazowo dużo produktów, sygnalizacja niedomkniętych drzwi. Dostępne są też chłodziarki z powłoką antybakteryjną na ściankach komory, co zapobiega rozwojowi bakterii.

Temperatura w chłodziarkach powinna być na stałym poziomie w całej komorze, zwykle jest to ok. 4-8° C. Niektóre modele wyposażone są w tzw. strefę świeżości, gdzie temperatura wynosi ok. 0° C i wilgotnością np. 50 proc. na półce przeznaczonej dla mięs i wędlin lub 90 proc. na półce do przechowywania warzyw i owoców. Bardzo praktyczna jest też specjalna komora •piwniczna•, gdzie temperatura wynosi ok. 8-14° C i w której bardzo dobrze przechowuje się sery i wina.

Zamrażarki mogą być wolno stojące lub stanowić część chłodziarki. Najbardziej praktyczne są zamrażarki szufladowe, najlepiej z przeźroczystymi frontami i pełnymi szufladami. Zamrażarki skrzyniowe wyposażone są zwykle w kosze i przegrody. Praktyczną funkcją w zamrażarkach jest opcja wstępnego mrożenia, przeznaczone do mrożenia np. owoców. Przydatną opcją jest też automatyczne rozmrażanie i szybkie zamrażanie. Warto wybrać zamrażarkę z wkładem pełniącym funkcję akumulatora opóźniającego rozmrażanie w razie awarii.

Wydajność zamrażania określa, ile kilogramów produktów urządzenie może zamrozić w ciągu doby - średnio jest to od 2 do 25 kg w zamrażarkach szufladowych, a od 7 do 32 w skrzyniowych. W razie awarii zamrożona żywność nie rozmrozi się w przerwie w zasilaniu trwającej od 5 do 38 godzin w zamrażarkach szufladowych, a od 18 do 55 godzin w przypadku urządzeń skrzyniowych.

Wybierając sprzęt chłodniczy warto zwrócić uwagę na efektywność energetyczną urządzenia - za oszczędne uważa się sprzęty oznaczone literami od C do A, A+ to urządzenia bardzo ekonomiczne. Elektroniczny panel sterowania urządzeniem umieszczony na zewnątrz drzwi znacznie ułatwi kontrolę jego pracy. Zazwyczaj jednak panel sterowania (elektroniczny lub mechaniczny) znajduje się w środku chłodziarki (zamrażarki).

Urządzenia chłodnicze trzeba ustawiać w suchych i przewiewnych miejscach. Urządzeń wolno stojących nie należy zabudowywać! Jeśli nie chcemy, aby było widać urządzenie, trzeba kupić sprzęt przeznaczony do zabudowy. Zwykle jest on o ok. 40 proc. droższy od sprzętu wolno stojącego.

Zmywarka często uchodzi jeszcze za luksus i niepotrzebny wydatek. Zupełnie niesłusznie, gdyż korzystanie z niej pomaga oszczędzić i czas, i pieniądze. Aby tak było, wystarczy wybrać urządzenie pasujące do potrzeb użytkownika. Dlatego warto określić ilość brudnych naczyń gromadzących się w ciągu dnia. Jest to związane z tym, czy domownicy gotują na co dzień i dla ilu osób, czy i jak często zapraszają gości. Po analizie powyższych zagadnień można zdecydować, która z dostępnych wielkości urządzenia będzie najbardziej odpowiednia: kompaktowa (4 zestawy naczyń), węższa (na 8-9 zestawów),

czy szersza (na 12-14 zestawów); zestaw stanowią trzy talerze: głęboki, płytki, mały, kubek, filiżanka ze spodkiem i sztućce). Kolejnym krokiem powinno być określenie czy zmywarka będzie urządzeniem wolno stojącym czy zabudowanym. Dopiero później można się bliżej przyjrzeć dostępnym modelom i funkcjom.

Wolno stojąca

Zmywarki to kolejny sprzęt kuchenny oferowany w wersjach wolno stojącej lub do zabudowy, jednak w obu sytuacjach możliwe jest wbudowanie urządzenia w ciąg szafek. W przypadku zmywarki wolno stojącej może okazać się ważne, czy można zdemontować jej górną pokrywę - zwykle urządzenia te po zainstalowaniu w ciągu szafek przykrywa się wspólnym blatem. Także drzwiczki często można przysłonić płytą utrzymaną w stylistyce mebli.

Sprzęt do zabudowy

Zmywarki przeznaczone do zabudowy, choć sprzedawane są bez górnego blatu i płyty czołowej (montuje się je w trakcie instalacji), są zdecydowanie droższe od wolno stojących. Tak jak kuchnie, zmywarki zwykle zabudowuje się w ciągu szafek, dlatego też ich wymiary dopasowane są do standardowych wysokości i głębokości szafek kuchennych. Różnią się natomiast szerokością wynoszącą od 40 do 60 cm - zależy od tego pojemność urządzenia.

Ważne parametry

Parametrami, na które trzeba zwrócić szczególną uwagę przy zakupie zmywarki, są zużycie wody i pobór prądu elektrycznego. Każda zmywarka zużywa znacznie mniej wody, niż człowiek myjący tę samą ilość naczyń pod bieżącą wodą. Duża zmywarka w normalnym cyklu zmywania (mycie wstępne, właściwe i płukanie) zużywa około 20 litrów wody (człowiek zużyłby na tę samą ilość naczyń nawet do 100 l). To samo urządzenie wymaga od 1,1 do 1,6 kWh mocy, jednak zmywanie ręczne również wymaga podgrzanej wody (i to znacznie większej ilości). Biorąc te dwa parametry pod uwagę, producenci szacują, że koszt zakupu zmywarki powinien zwrócić się po ok. dwóch latach.

Korzystając ze zmywarki trzeba pamiętać, że wcześniej należy usunąć resztki pożywienia i zabrudzeń stanowiących grubszą warstwę, w związku z czym często wszystkie naczynia przed umieszczeniem w urządzeniu trzeba dość dokładnie przepłukać. Wybierając zmywarkę warto wziąć pod uwagę energooszczędność urządzenia, poziom hałasu, wskaźniki sygnalizujące brak proszku lub nabłyszczacza, timer (umożliwiający zaprogramowanie późniejszego uruchomienia urządzenia), zmywanie strefowe (umożliwia mycie w jednym koszu lub różne mycie w różnych koszach), blokada przed włączeniem przez dzieci.

Komora zmywania

Wnętrze komory zmywarki jest ze stali nierdzewnej. Naczynia umieszcza się w wysuwanych koszach z przegródkami na różne rodzaje naczyń. Wiele zmywarek umożliwia modyfikowanie układu koszy i ich położenia. Woda w zmywarkach ogrzewana jest w momencie wpływania wody do komory, co pozwala ograniczyć straty ciepła i zmniejszyć zużycie energii.

Mycie naczyń składa się z kilku faz: namaczania, mycia detergentem płukania, nabłyszczania i suszenia. Mycie w zmywarce polega na natryskiwaniu pod dużym ciśnieniem wody z dysz - najczęściej w dwóch płaszczyznach. Im więcej płaszczyzn natryskiwania, tym większa skuteczność mycia. Zmywarki mają od kilku do kilkunastu programów, dobiera się je do stopnia zabrudzenia naczyń. Są już dostępne urządzenia, które automatycznie dobierają ilość wody, proszku i nabłyszczacza.

Czy można wyobrazić sobie kuchnię bez zlewu? Na pewno nie. Nawet jeśli jest ona wyposażona w nowoczesne urządzenia, m.in. takie jak zmywarka do naczyń, to i tak potrzebujemy codziennego dostępu do bieżącej wody, a zatem również do zlewu, który może być wyposażony np. w ociekacz czy młynek do rozdrabiania odpadów.

Trudny wybór

Przy wyborze odpowiedniego zlewozmywaka do naszej kuchni przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na sposób jego montażu. W trakcie wybierania mebli i blatu musimy się zdecydować, czy zlew będzie nakładany na szafkę, podwieszany, wbudowywany w blat, czy też będzie stanowił z blatem monolityczną całość. Jednocześnie trzeba też ustalić, czy będzie to zlewozmywak jedno- czy dwukomorowy.

Kolejna ważna decyzja dotyczy materiału, z jakiego ma być wykonany nasz zlewozmywak. W przypadku konstrukcji monolitycznych wybór jest ograniczony, ponieważ można je wykonać praktycznie tylko ze stali nierdzewnej i kompozytów mineralno-żywicznych (solid surface). Podobnie jest ze zlewami podwieszanymi, które produkuje się niemal wyłącznie ze stali nierdzewnej.

Materiały do produkcji zlewozmywaków

Do lamusa odeszły już zlewozmywaki żeliwne, tak popularne jeszcze na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Obecnie najbardziej popularnym materiałem, z którego się je wykonuje, jest stal nierdzewna, nazywana również stalą szlachetną, będącą stopem stali, chromu i niklu (chrom zapewnia nierdzewność, a nikiel odpowiednią elastyczność metalu). Stop ten jest bardziej odporny niż stal emaliowana.

Zlewozmywaki ze stali nierdzewnej tłoczy się z jednej blachy (płytsze komory) lub ich komory spawa się do ramy (głębsze komory). Ponieważ na gładkiej powierzchni metalu dokładnie widać każde zarysowanie i plamy, często zlewozmywaki mają fakturę tzw. pomarańczowej skórki lub są satynowane. Grubość blachy, z jakiej wykonuje się zlewozmywaki, nie powinna być mniejsza niż 0,8 mm.

Znacznie mniejszą popularnością cieszą się współcześnie zlewozmywaki ze stali emaliowanej. Jednak choć emalia znakomicie chroni przed korozją i łatwo taką powierzchnię utrzymać w czystości, po pewnym czasie zużyta wierzchnia warstwa zaczyna pękać, co prowadzi do jej rdzewienia. Ten sam efekt mogą również wywołać uszkodzenia mechaniczne (np. bardzo mocne uderzenie garnkiem).

Znakomitymi właściwościami charakteryzują się zlewozmywaki kompozytowe, wykonane z kompozytów mineralno-akrylowych. Podobnie jak blaty solid surface są odporne na wysoką temperaturę, działanie najczęściej spotykanych substancji chemicznych, zarysowania i pęknięcia. Ich kolorystyka jest bardzo bogata, a materiał nie odbarwia się, ponieważ z reguły barwiony jest w masie. Zlewozmywaki z kompozytów, tak jak blaty, z którymi bardzo często są połączone w jedną całość, wykonywane są najczęściej na zamówienie, a ich kształt może być niemal dowolny.

Dostępne są również zlewozmywaki ceramiczne (wykonane z ceramiki) i poliestrowe (z tworzyw sztucznych). W pierwszym przypadku zlewy są bardziej odporne na zarysowania i inne uszkodzenia mechaniczne niż stal, jednak są bardzo drogie. Zlewozmywaki z poliestru natomiast są mało odporne na uszkodzenia mechaniczne, gdy wykonane są z materiału odpornego na wysokie temperatury, i odwrotnie - gdy materiał jest twardy, wytrzyma temperaturę najwyżej ok. 100-150°C.

Ważne elementy

• Komory - zlewozmywaki różnią się między sobą głównie kształtem, liczbą i głębokością komór. Komora podstawowa ma zwykle 15-20 cm głębokości i kształt kwadratu lub prostokąta, choć bardzo łatwo znaleźć wyroby o nietypowych, nieregularnych kształtach (zwłaszcza wykonane

z kompozytów).

• Ociekacz - blat roboczy, na którym można odkładać umyte naczynia. Nie każdy zlewozmywak jest wyposażony w ociekacz.

• Otwory na baterię - większość zlewozmywaków ma przygotowane otwory pod baterie sztorcowe. Jeśli otwory są zbędne, maskuje się je specjalnymi zaślepkami. W zlewozmywakach ze stali nierdzewnej, w których nie przygotowano otworów, można je wyciąć, natomiast w zlewach

z kompozytów najczęściej są one nacięte od spodu i trzeba je tylko wybić.

• Armatura - zestaw przewodów łączących przelew i odpływ z syfonem oraz korek, czasem też syfon (szczególnie gdy konieczny jest syfon nietypowy). Armaturę często sprzedaje się w komplecie ze zlewem.

• Wyposażenie dodatkowe - większość producentów oferuje możliwość dokupienia specjalnie dopasowanych do konkretnych modeli zlewów różnych dodatków ułatwiających pracę w kuchni. Najczęściej są to deski do krojenia (z drewna, tworzyw sztucznych lub kompozytów), ociekacze z tworzyw sztucznych, wkładki ociekowe do komór, koszyki do płukania owoców i warzyw, dozowniki płynu do mycia naczyń, pojemniki na śmieci, młynki zlewozmywakowe służące do rozdrabniania odpadów organicznych, by mogły swobodnie wraz z wodą spłynąć do kanalizacji.

• Młynki i sortowniki - młynki służą do rozdrabniania odpadków organicznych (obierek z jarzyn, owoców, kości z kurczaka, ości ryb, skorupki jaj, fusy z kawy i herbaty, skorupy orzechów, etc.). Pomagają utrzymać w kuchni czystość i zlikwidować nieprzyjemne zapachy pochodzące

z odpadków. Odpadki wraz z wodą spływają do urządzenia, tam są rozdrabniane i trafiają do kanalizacji. Niedopuszczalne jest wrzucanie do młynków sznurków, tkanin czy papieru, ponieważ grozi to zatkaniem odpływu i rur. W sprzedaży są młynki elektryczne - włączane hermetycznym przełącznikiem - i wodne - uruchamiane silnym strumieniem wody. Młynki wodne, choć bardziej ciche w użytkowaniu, zużywają dużo więcej wody i wymagają dużego ciśnienia.

Sortowniki to zestawy plastikowych lub stalowych pojemników, które segregują odpadki. Sortowniki kupione razem z meblami są dopasowane do nich kształtem i wielkością. Dostępne są sortowniki w szafkach otwieranych ręcznie lub kolanem, kiedy lekki nacisk na front uruchamia mechanizm otwierania. Jest to opcja bardzo praktyczna i przydatna w trakcie pracy w kuchni.

Czytaj również:

Od czego zacząć planowanie kuchni?