Oznacza to, że każdy indywidualny odbiorca paliwa gazowego (gospodarstwo domowe lub kupujący gaz na jego potrzeby zarządca lub właściciel budynku wielolokalowego), ma możliwość wyboru pomiędzy ceną gazu zatwierdzoną przez Prezesa URE (taryfą), a tzw. stawkami wolnorynkowymi, w które nie ingeruje regulator i które sprzedawcy paliwa gazowego oferują swoim klientom.
W związku z pojawiającymi się wątpliwościami co do stosowania taryf zatwierdzonych przez prezesa URE w przypadkach, gdy paliwo gazowe jest dostarczane do budynków, gdzie odbiorcą ("pośrednikiem") jest właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego [1], a faktycznym beneficjentem gospodarstwo domowe, trzy lata temu Regulator opublikował stanowisko w tej sprawie.
Co ważne, stanowisko regulatora ma zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy gospodarstwa domowe skupione w ramach np. wspólnoty czy spółdzielni, nie posiadają indywidulanych liczników zużycia paliwa gazowego i są rozliczne przez jednego właściciela lub zarządcę budynku na podstawie odczytów ze wspólnego opomiarowania. Należy przy tym podkreślić, że takie przypadki należą do zdecydowanej mniejszości w naszym kraju, bowiem znaczna większość odbiorców w gospodarstwach domowych posiada indywidualne liczniki. Oznacza to, że w przeważającej części stroną umowy ze sprzedawca gazu są indywidulani odbiorcy, a jedynie niewielka część odbiorców jest "zaopatrywana" na zasadach przewidzianych w prawie energetycznym przez właścicieli lub zarządców budynków wielolokalowych (wtedy to ten podmiot jest stroną umowy ze spółką obrotu).
Jeśli zatem indywidualni użytkownicy paliwa gazowego w gospodarstwie domowym zużywający gaz na potrzeby tego gospodarstwa, ze względu na uwarunkowania techniczne nie dokonują sami zakupu i rozliczenia zużytego gazu, a takich zakupów dokonuje zarządca lub właściciel budynku wielolokalowego, w ocenie prezesa URE - wyrażonej w Komunikacie 76/2018 - do rozliczeń za paliwo gazowe zastosowanie powinny mieć ceny z taryf zatwierdzanych przez Regulatora.
Stanowisko to dotyczy również zakupów gazu dla kotłowni, jeśli jest ona częścią wspólnoty i jeśli w takiej kotłowni nie jest prowadzona odrębna działalność gospodarcza.
Jak skorzystać z taryfy?
Wskazane powyżej zasady rozliczeń powinny być ujęte w umowie zawartej przez właściciela lub zarządcę budynku ze sprzedawcą gazu. Zatem to te podmioty powinny zwrócić się do sprzedawcy paliwa gazowego z wnioskiem o zastosowanie w odniesieniu do określonego wolumenu gazu przeznaczonego dla gospodarstw domowych stawek taryfowych. Stosowną argumentację przedsiębiorcy, który świadczy sprzedaż, przedkłada zawsze klient będący stroną umowy - w tym przypadku zarządca lub właściciel budynku wielolokalowego. Ważne jest, aby podmiot składający takie oświadczenie, najpierw dokonał oceny, czy jest uprawniony do korzystania z taryfy. Należy przy tym wziąć pod uwagę przede wszystkim dwa podstawowe kryteria:
- faktycznym użytkownikiem paliwa gazowego, którego sprzedaż ma być objęta taryfą zatwierdzoną przez prezesa URE, są wyłącznie gospodarstwa domowe,
- zarządca budynku nie jest aktualnie związany umową na sprzedaż paliwa gazowego wg. stawek wolnorynkowych, której zapisy uniemożliwiają zerwanie kontraktu w dowolnym momencie.
Sprzedawca gazu, po otrzymaniu takiego oświadczenia, powinien je rozpatrzyć i udzielić wnioskodawcy odpowiedzi.
Biznes INTERIA.PL na Twitterze. Dołącz do nas i czytaj informacje gospodarcze
Dopiero w sytuacjach, kiedy sprzedawca odmówi zastosowania taryfy, a właściciel lub zarządca budynku nie zgadza się z argumentacją uzasadniającą odmowę, należy zwrócić się do prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
- Regulowana taryfa na sprzedaż paliw gazowych to cena maksymalna. Sprzedawcy mogą oferować gaz odbiorcom końcowym po cenach poniżej taryfy, zależnie od m.in. bieżących cen gazu.
- 179 przedsiębiorstw posiada koncesję na obrót (sprzedaż) paliwami gazowymi, jednak tylko 90 z nich aktywnie uczestniczy w obrocie tym paliwem[2].
- W Polsce sprzedaż gazu do odbiorców końcowych zdominowana jest przez podmioty z grupy kapitałowej PGNiG. Udział tych podmiotów w sprzedaży wynosił niecałe 86 proc. w 2020 r.
- - - - -[1] Np. wspólnota lub spółdzielnia mieszkaniowa.[2] Dane za III kwartał 2021 r.
