Jak sprawdzić organizatora wycieczek?

Organizowanie imprez turystycznych oraz pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych jest działalnością regulowaną. Wymaga uzyskania wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Organem właściwym do prowadzenia rejestru jest marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę przedsiębiorcy.

Wpisu do rejestru nie wymaga natomiast działalność gospodarcza polegająca na pośredniczeniu w zawieraniu umów między organizatorem turystyki a klientami.

Chodzi o liczne biura podróży prowadzone przez agentów turystycznych. W zawieranej umowie powinno być wskazane, kto jest organizatorem danej imprezy. Stroną umowy o świadczenie usług turystycznych nie jest bowiem agent, lecz właśnie organizator turystyki.

Centralna Ewidencja Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych prowadzona przez ministra właściwego do spraw turystyki jest jawna.

W ewidencji zamieszcza się m.in. następujące dane:

• numer ewidencyjny przedsiębiorcy,
  
• nazwę przedsiębiorcy, jego siedzibę, adres, numer telefonu,
  
• określenie zasięgu terytorialnego działalności wykonywanej przez organizatora turystyki,
  
• informacje o formie zabezpieczenia finansowego (gwarancja bankowa lub ubezpieczeniowa bądź umowa ubezpieczenia na rzecz klientów),
  
• wysokość sumy zabezpieczenia finansowego i do kiedy jest ważne,
  
• o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej,
  
• o wykreśleniu na wniosek przedsiębiorcy.

Członkostwo danego biura podróży w znanej organizacji samorządu turystycznego, np. Polskiej Izby Turystyki, niewątpliwie jest zaletą. Niemniej warto upewnić się co do prawdziwości tego rodzaju przekazów. W przypadku Polskiej Izby Turystyki można to zrobić bezpośrednio na stronie internetowej izby: www.pit.org.pl.

Organizator turystyki winien zapewnić klientom:

• na wypadek swojej niewypłacalności pokrycie kosztów powrotu klientów z imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu lub planowanego powrotu z imprezy turystycznej w wypadku gdy on sam lub pośrednik turystyczny wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu,
  
• zwrot wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną w wypadku gdy z przyczyn dotyczących organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego oraz osób, które działają w ich imieniu impreza turystyczna nie zostanie zrealizowana,
  
• zwrot części wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, odpowiadającą części imprezy turystycznej, która nie zostanie zrealizowana z przyczyn dotyczących firmy organizującej imprezę lub pośrednika turystycznego oraz osób, które działają w ich imieniu.

W tym celu przedsiębiorca organizujący imprezy turystyczne oraz pośredniczący na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych obowiązany jest zawrzeć umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo umowę ubezpieczenia na rzecz klientów. Zamiast tego organizator może przyjmować wpłaty klientów wyłącznie na rachunek powierniczy, jeżeli wykonuje usługi turystyczne jedynie na terenie kraju i złoży marszałkowi województwa oświadczenie o przyjmowaniu wpłat na rachunek powierniczy.

Organizatorzy muszą składać marszałkowi województwa oryginały lub potwierdzone odpisy kolejnych umów gwarancji/ubezpieczeń nie później niż 14 dni przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.

W przypadku wpłaty przez klienta należności za imprezę turystyczną lub zaliczki przekraczającej 10 proc. ceny firma turystyczna ma obowiązek pisemnie potwierdzić posiadanie takiej gwarancji lub umowy ubezpieczenia, łącznie ze wskazaniem sposobu ubiegania się o wypłatę środków. Ponadto przedsiębiorcy organizujący imprezy turystyczne za granicą, mają obowiązek zawarcia na rzecz uczestniczących w nich osób umów ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

Informacje na temat formy zabezpieczenia finansowego klientów (gwarancja bankowa lub ubezpieczeniowa bądź umowa ubezpieczenia na rzecz klientów) oraz wysokości sumy zabezpieczenia finansowego widnieją w ewidencji. Wskazana jest także data upływu gwarancji. Warto również zajrzeć do zawartej z biurem umowy o świadczenie usług turystycznych. W każdej takiej umowie powinien być wskazany rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów oraz nazwa i adres ubezpieczyciela.

Minimalną wysokość sumy gwarancji, a w przypadku umów ubezpieczeniowych minimalną sumę gwarancyjną, określa w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw instytucji finansowych.

Istotna jest także rubryka ewidencji, w której widnieje zakres działalności danego organizatora. Dzięki tej informacji można zweryfikować, czy firma ma prawo świadczyć usługi turystyczne w państwie, w którym klient planuje spędzić urlop.

Kraje, na terenie których wykonywana jest działalność organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, podzielone zostały na cztery grupy. Grupa I obejmuje jedynie Polskę. Natomiast ostatnia grupa IV to państwa sąsiednie: Białoruś, Czechy, Litwa, Niemcy, Słowacja, Ukraina oraz Rosja ograniczona do obwodu Kaliningradzkiego. Grupa II to reszta państw kontynentu europejskiego, łącznie z Rosją i Turcją. Inne kraje oraz Wyspy Kanaryjskie przynależą już do grupy III.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 29.08.1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. nr 223, poz. 2268 ze zm.)

autor: Tomasz Konieczny
Gazeta Podatkowa nr 38 (766) z dnia 2011-05-12

GOFIN podpowiada