Faktura po polsku

Co do zasady przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym były podobnie do przepisów w VI Dyrektywy Unii Europejskiej.

Największa różnica dotyczyła obowiązku podpisywania faktur oraz waluty wykazanej na fakturze. W UE nie obowiązuje wymóg podpisywania faktur, a kwoty wykazane na fakturach mogą być wyrażone w dowolnej walucie. Jednak kwota podatku podlegającego zapłacie musi być wyrażona w walucie krajowej Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce dostawa towarów lub świadczenie usług. Bardzo ogólnie VI Dyrektywa reguluje kwestię faktur korygujących. Uznaje ona bowiem, iż fakturą taką jest każdy dokument lub informacja, która zmienia oraz konkretnie i jednoznacznie odnosi się do pierwotnej faktury.

Nowe zasady fakturowania określone zostały w rozporządzeniu ministra finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tak jak w dotychczas obowiązujących przepisach faktura powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacyjne sprzedawcy i nabywcy, dzień i miesiąc albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży. Na fakturze znaleźć powinny się również takie pozycje jak m.in. nazwa towaru lub usługi, cena jednostkowa netto, wartość sprzedaży netto oraz stawki podatku. Istotną zmiana jest, iż na fakturze nie są wymagane już czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.

Krajowy ustawodawca dopuszcza również możliwość tzw. samofakturowania.