Jak rozliczyć różnice kursowe z wyceny bilansowej?

?

Jednostki prowadzące księgi rachunkowe zobowiązane były do wyceny na dzień bilansowy posiadanych aktywów (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) i pasywów wyrażonych w walucie obcej po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski (por. art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.).

W księgach roku następnego - tutaj 2012 r. - dokonuje się rozliczenia różnic kursowych ustalonych na dzień bilansowy. Ani przepisy ustawy o rachunkowości, ani ustaw o podatku dochodowym nie określają terminu czy sposobu przeprowadzenia tego rozliczenia. W praktyce różnice kursowe z wyceny bilansowej można:

1) wystornować pod datą 1 stycznia roku następnego,

2) wystornować dopiero w momencie uregulowania rozrachunku lub rozchodu waluty,

3) obliczać od wartości kursów ustalonych na dzień bilansowy.

Sposób ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych w żaden sposób nie determinuje wyboru jednej z powyższych metod. Jednak dokonując wyboru sposobu rozliczenia ustalonych na dzień bilansowy różnic kursowych, można wziąć pod uwagę to, według jakiej metody rozliczane są różnice kursowe dla celów podatku dochodowego.

Przypomnijmy, że różnice kursowe z wyceny bilansowej w jednostkach, które dla celów podatkowych ustalają różnice kursowe według metody podatkowej, określonej w art. 15a ustawy o PDOP oraz art. 24c ustawy o PDOF, nie są uznawane za koszty bądź przychody podatkowe. Z kolei w tych jednostkach, które dla celów podatkowych różnice kursowe ustalają na podstawie przepisów o rachunkowości, a zatem zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP oraz art. 14b ust. 2 ustawy o PDOF, różnice kursowe ustalone na dzień bilansowy zaliczane są do przychodów podlegających opodatkowaniu bądź kosztów uzyskania przychodów.

W zależności od wybranej dla celów podatkowych metody ustalania różnic kursowych jednostki mogą przyjąć w polityce rachunkowości, że będą rozliczać różnice kursowe z wyceny bilansowej następująco:

a) przy metodzie podatkowej - najłatwiej będzie stosować rozwiązanie z pkt 1 lub 2, a więc storno pod datą 1 stycznia lub pod datą uregulowania rozrachunku albo rozchodu waluty; taki sposób jest najbardziej praktyczny, bowiem wystornowane różnice kursowe nie będą stanowiły w całości kosztu lub przychodu podatkowego (analogicznie jak różnice kursowe naliczone w księgach 2011 r.), natomiast w podstawie opodatkowania w 2012 r. zostaną ujęte w całości tylko faktycznie zrealizowane różnice kursowe;

b) przy metodzie opartej o przepisy o rachunkowości - najprościej będzie stosować rozwiązanie z pkt 3, a więc pozostawić w księgach rachunkowych różnice kursowe z wyceny bilansowej, które stanowiły przychód bądź koszt podatkowy w 2011 r., a pod datą uregulowania rozrachunku lub rozchodu waluty - tj. w 2012 r. - obliczyć różnice kursowe od dnia bilansowego do tego dnia, różnice te zostaną uznane za koszt uzyskania przychodów bądź przychód podlegający opodatkowaniu; gdyby wybrano sposób z pkt 1 lub 2, wówczas stornowane różnice kursowe z wyceny bilansowej, jak i różnice faktycznie zrealizowane, zostałyby uwzględnione w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zaznaczmy jeszcze raz, że to jednostka decyduje, jaką wybierze metodę rozliczania naliczonych na dzień bilansowy różnic kursowych. Podany powyżej sposób rozliczania tych różnic w zależności od stosowanej metody ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych jest jedynie przykładowy.
 

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych Nr 6 z dnia 2012-02-20

GOFIN podpowiada