Odzież i obuwie robocze w zależności od potrzeby

Odzież robocza do brudzących prac

Warunki pracy panujące na niektórych stanowiskach nie pozwalają na korzystanie przez pracownika z jego własnej odzieży i obuwia. Mogłyby one ulec zbyt dużemu zabrudzeniu czy zniszczeniu. Dlatego pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom robocze ubranie i obuwie w każdym przypadku, gdy jest to celowe ze względu na specyfikę pracy na danym stanowisku. Zgodnie z art. 237⁷ K.p. pracodawca ma obowiązek zapewnienia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego (spełniającego wymagania Polskich Norm) w przypadku, gdy:

• własna odzież i obuwie pracownika mogłyby ulec zabrudzeniu lub zniszczeniu,
   
• jeżeli wymagają tego względy technologiczne, sanitarne lub bhp.

Regulacje kodeksowe nie wskazują konkretnych prac, które wymagają zaopatrzenia pracownika w odzież i obuwie robocze. Wykaz stanowisk, na których pracownik powinien otrzymać taką odzież i obuwie, zależy od decyzji pracodawcy. W celu ustalenia tego wykazu pracodawca powinien dokonać przeglądu rodzaju prac wykonywanych w danym zakładzie, pod kątem zapewnienia odzieży i obuwia roboczego. Opierając się na wynikach tego przeglądu, pracodawca powinien określić Wykaz stanowisk wymagających zapewnienia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego w przepisach zakładowych lub zarządzeniu wewnętrznym. W treści zarządzenia (zapisu regulaminowego) należy wskazać stanowiska pracy, na których niezbędne jest stosowanie przez pracowników odzieży i obuwia roboczego oraz ich rodzaje i przewidywany okres użytkowania (art. 237⁸ i art. 104¹ K.p.).

W niektórych sytuacjach pracodawca jest zobowiązany do bezpośredniego wydania pracownikom odzieży i obuwia roboczego i nie może tego obowiązku przenieść na zatrudnionego (w zamian za wypłatę ekwiwalentu). Na stanowiskach, na których wykonywane są prace:

• związane bezpośrednio z obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych,
   
• przy których własna odzież i obuwie pracownika mogą ulec intensywnemu zabrudzeniu albo skażeniu środkami chemicznymi, promieniotwórczymi lub biologicznie zakaźnymi

zapewniającym odzież i obuwie robocze jest wyłącznie pracodawca.

W pozostałych przypadkach zatroszczyć się może o to pracownik, za wypłatą ekwiwalentu.

Własna odzież i obuwie robocze

Pracodawca może ustalić, za zgodą pracowników, wykaz stanowisk, na których dopuszcza się używanie odzieży i obuwia roboczego będącego własnością pracownika (art. 237⁷ § 2 K.p.). Taka odzież nie musi już spełniać wymogów Polskich Norm, choć powinna zachowywać swoje funkcje użytkowe. Jeżeli pracodawca przeniesie ciężar zakupu odzieży i obuwia roboczego na pracownika, powinien w zamian wypłacać mu ekwiwalent pieniężny, rekompensujący koszty tego zakupu (art. 237⁷ § 4 K.p.). Wysokość ekwiwalentu powinna odzwierciedlać aktualne ceny konkretnego rodzaju odzieży czy obuwia roboczego.