Wydatki na realizację umowy sponsoringu jako koszt uzyskania przychodu
W ostatnim czasie można zaobserwować znaczący rozwój jednej z form promocji przedsiębiorców jaką jest sponsoring. Jego istota sprowadza się do tego, że sponsor zobowiązuje się do wsparcia finansowego lub rzeczowego sponsorowanego, w zamian za usługi promocyjno-reklamowe. Obszary, w których najczęściej mamy do czynienia ze sponsoringiem to wszelkiego rodzaju imprezy sportowe, kulturalne, festiwale, konkursy. Umowa sponsoringu jest jedną z tzw. umów nienazwanych, co oznacza, że nie jest ona uregulowana na gruncie prawa cywilnego. Jej zawieranie możliwe jest w oparciu o zasadę swobody kontraktowej.
Z uwagi na wspomniany powyżej brak regulacji cywilnoprawnych odnoszących się do umowy sponsoringu istotne jest to, aby strony w sporządzanej umowie zawarły najważniejsze elementy takiego stosunku prawnego. Szczególnie istotne jest dokładne określenie świadczeń sponsora oraz ekwiwalentnego świadczenia podmiotu sponsorowanego, i jeśli jest to możliwe, podanie wartości obu świadczeń wzajemnych. Należy również pamiętać o tym, że sponsoring nie jest darowizną. Obie umowy, mimo iż mogą wydawać się podobne, mają całkowicie inny cel i charakter. Przy umowie darowizny darczyńca nie otrzymuje niczego w zamian za dokonaną darowiznę. Natomiast umowa sponsoringu przeważnie określa świadczenie wzajemne, jakie sponsorowany świadczy w zamian podmiotowi sponsorującemu. Niekiedy może zaistnieć taka sytuacja, w której z umowy sponsoringu wynika, że sponsor nie otrzymuje nic w zamian od sponsorowanego, wtedy skutki tej umowy będą takie same jak przy darowiźnie.
Zgodnie z artykułem 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: pdop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przyczynia się do uzyskania konkretnych przychodów, jak i te, których nie można przypisać do określonych przychodów. Konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt. Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy.
W przypadku gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. W takiej sytuacji koszty sponsoringu właściwego stanowią koszty uzyskania przychodów sponsora.
Natomiast jeśli sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny i jest to tzw. sponsoring niewłaściwy. Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 14 pdop, darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju - z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Możliwa jest również sytuacja, że umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.
Przedstawione wyżej stanowisko prezentuje m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 27.04.2009 r., sygn: ITPB3/423-64/09/MT.
Justyna Zając-Wysocka
radca prawny, Dyrektor Departamentu Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
