Wyrok NSA w sprawie marż ujemnych

Minister Finansów wydał wcześniej w przedmiotowej sprawie interpretację indywidualną, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika, wywodząc przy tym, że dla celów rozliczeń podatku VAT marżę ujemną (marże ujemne) należy pomijać, tzn. przyjmować ją (je) jako wartość zerową. Podatnik nie zgadzając się ze stanowiskiem Ministra Finansów złożył skargę do WSA w Krakowie, wnosząc o uchylenie w całości przedmiotowej interpretacji. Wyrokiem z dnia 11 marca 2009 r. WSA uwzględnił skargę podatnika i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Analizowany wyrok NSA zapadł w następstwie skargi kasacyjnej złożonej przez Ministra Finansów.

Rozstrzygnięcie przedmiotowego zagadnienia wymagało dokonania prawidłowej wykładni art. 119 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest co do zasady kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W myśl zaś ust. 2 ww. artykułu ustawy o VAT, przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Dokonując zatem analizy przepisów art. 119 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że nie ustanawiają one zakazu uwzględniania marż ujemnych jako podstaw opodatkowania dla celów miesięcznego rozliczania podatku VAT. Otóż definicja marży zawarta w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT nie posługuje się pojęciem różnicy dodatniej. Oznacza to w konsekwencji dopuszczenie przez ustawodawcę przy obliczaniu podstawy opodatkowania również takich przypadków, w których wynik odejmowania (matematycznej różnicy) między ceną, jaką zapłacić ma turysta, a ceną nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty, jest liczbą ujemną.

Należy również zauważyć, że brak możliwości uwzględniania marż ujemnych prowadziłby z kolei do obciążenia przedsiębiorcy w całości lub części, podatkiem VAT związanym z nabyciem towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty, których ostatecznym odbiorcą jest właśnie ów turysta, a nie przedsiębiorca. Stanowiłoby to rażące naruszenie zasady neutralności podatku VAT, a także prowadziłoby w efekcie do dyskryminacji podatników świadczących usługi turystyki oraz opodatkowanych na zasadach marży, względem podatników opodatkowanych na zasadach ogólnych.

W swym wyroku NSA utrzymał w mocy wyrok WSA w Krakowie, a tym samym potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika. Przedmiotowy wyrok NSA należy oceniać pozytywnie. Uznaje on bowiem za właściwe postępowanie przedsiębiorców świadczących usługi turystyki, którzy przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT w danym okresie rozliczeniowym uwzględniają kwoty marż ujemnych.

Marcin Parulski

Konsultant w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie

^{Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.}