Wokół domu (cz. 2): Chodniki i podjazdy
Lokalizacja wejścia i wjazdu na działkę jest zazwyczaj określona przez dołączany do pozwolenia na budowę plan zagospodarowania posesji. Ewentualne dokonanie w niej zmian zasadniczo jest możliwe, musi tylko spełniać określone warunki. Przewidywane zmiany nie mogą więc kolidować z rozmieszczeniem urządzeń technicznych, nie mogą też utrudniać dostępu do innych posesji.
Ważne jest ustalenie przebiegu i wymiarów planowanych dróg. Ze względów praktycznych drogi pełniące funkcję szlaków komunikacyjnych powinny być wytyczane jako możliwie najkrótsze i najprostsze - bez zakrętów i załamań.
Podjazd do garażu powinien być - w miarę możliwości - szeroki (przynajmniej 3 m) i wygodny, umożliwiający dojazd bez konieczności wykonywania dodatkowych manewrów. Podobnie zaplanowana powinna być droga pomiędzy furtką a wejściem do budynku - prosto i wygodnie. Jej szerokość nie powinna być mniejsza niż 120 cm. Warto ją dodatkowo oświetlić.
Ścieżki dekoracyjne natomiast można wykonać z pełną swobodą i fantazją, z użyciem do pokrycia ich nawierzchni dowolnych materiałów, bez specjalnego utwardzenia podłoża. Te bowiem, które będą poddawane większym obciążeniom (po których odbywał się będzie ruch samochodów) muszą być specjalnie wzmocnione, aby tym obciążeniom sprostać.
Ważne jest, aby z każdej nawierzchni była odprowadzana woda opadowa. Można to osiągnąć poprzez ukształtowanie drogi - zastosowanie spadku z jednej strony lub z obu.
Odwodnienie może się też odbywać za sprawą przepuszczalnej nawierzchni. Przy większych powierzchniach dróg trudno przepuszczających wodę konieczne może się okazać tzw. odwodnienie liniowe będące systemem kratek ściekowych połączonych z drenażem lub kanalizacją odpływową.
Do pokrycia nawierzchni można użyć różnorakich materiałów - brukową kostkę klinkierową, betonową, kamienną, bruk drewniany, żwir, tłuczeń. Użycie konkretnego zależy od przeznaczenia danej nawierzchni.
Klinkier cechuje się dużą wytrzymałością, odpornością na działanie czynników mechanicznych i chemicznych.
Elementy brukowe mają wyższą od ściennych wytrzymałość i niższą nasiąkliwość. Dzięki minimalnemu pochłanianiu wilgoci są mrozoodporne i niepodatne na występowanie biologicznych nalotów. Są również twarde, odporne na ścieranie, działanie olejów, rozpuszczalników organicznych, benzyny, kwasów i zasad.
Występują w naturalnych kolorach: żółtym, czerwonym, brązowym, grafitowym, a także różnych ich odcieniach. Osiąga się je w wyniku barwienia się w wysokiej temperaturze związków chemicznych wchodzących w skład gliny - podstawowego składnika wyrobów klinkierowych. Klinkier nie traci koloru pod wpływem promieni UV.
Klinkierowe cegły brukowe mogą być stosowane zarówno na powierzchni podjazdów, jak i traktów pieszych. Standardowe formaty cegieł uzupełniają ich połówki.
Kostki i płyty klinkierowe (te pierwsze występują w bogatym asortymencie kształtów) służą natomiast do układania nawierzchni dekoracyjnych na chodnikach, podjazdach, tarasach i schodach. Wszystkie kostki, płyty i kształtki oraz cegły klinkierowe mają jednakową grubość, dzięki czemu na jednej nawierzchni można użyć i zestawiać ze sobą wszystkie te elementy.
Producenci najczęściej dysponują projektami ułożenia nawierzchni, z których można skorzystać przy wyborze właściwego dla siebie materiału.
Decydując się na wybór takiego rodzaju nawierzchni, warto skorzystać z usług firm specjalizujących się w układaniu bruku. Można wprawdzie podjąć się samodzielnego wykonania nawierzchni, ale będzie to wymagało konkretnych umiejętności i odpowiedniego sprzętu.
Ścieżki i podjazdy, nawet te dla ciężkich samochodów, mogą powstać z kostek betonowych występujących w różnych kolorach i kształtach. Mają one gładkie powierzchnie i dokładne wymiary. Oferta betonowych kostek zawiera elementy pełnowymiarowe i połówkowe, umożliwiające ich kładzenie na krawędziach traktów.
Łatwe do wykonania są nawierzchnie z tłucznia lub żwiru. Tłuczeń daje stabilną powierzchnię, jednak bardziej się kruszy.
Alejki otaczające budynek, podjazdy i drogi można wyłożyć kamieniem. Jego rodzaj, kolor, fakturę i wytrzymałość można dostosować do miejsca, w którym ma być użyty i funkcji, w jakiej wystąpi, np. drogi, które będą poddawane intensywnej eksploatacji, warto wyłożyć twardym i wytrzymałym granitem, na innych można użyć piaskowca.
Stosowanie kamienia naturalnego pozwala na efektowne łączenie dwóch przestrzeni: zewnętrznej i wewnętrznej. Wykonując kamienną posadzkę w pomieszczeniach i na zewnątrz należy zachować zasadę, wedle której im bliżej budynku, tym ułożenie elementów powinno być bardziej regularne, przybierać geometryczne formy. Kamień układany na alejkach w ogrodach nie musi już być poddawany takim geometrycznym rygorom. Do dyspozycji pozostają nie tylko różne rodzaje kamienia naturalnego, ale też konglomeraty kamienia naturalnego skruszonego lub zmielonego i połączonego z wypełniaczami zapewniającymi odpowiednią wytrzymałość mechaniczną.
Efektownym materiałem jest bruk drewniany. Jego wykonanie pochłania dużo czasu, gdyż każdy element jest układany osobno. Drewno powinno być zaimpregnowane ciśnieniowo, co wydłuży jego trwałość.
