Urzędową korektę deklaracji można kwestionować

Od błędu do korekty

Składane przez podatników deklaracje, zeznania i załączniki do nich nie zawsze są wolne od błędów. Nieprawidłowy NIP, błędy rachunkowe, niestosowanie zaokrągleń, niewłaściwe zaokrąglanie podstawy podatku lub podatku - lista uchybień, stwierdzanych przez urzędników przy okazji weryfikacji deklaracji w czasie czynności sprawdzających, jest długa. Wykrycie nieprawidłowości nie musi od razu wiązać się z wizytą w urzędzie skarbowym. Niektóre błędy urzędnik poprawi sam, nie angażując podatnika.

Wchodzi to jednak w rachubę w przypadku stosunkowo nieznacznych uchybień. Pracownik urzędu skarbowego skoryguje deklarację, gdy znajdzie błędy rachunkowe, inne oczywiste pomyłki lub nieprawidłowości wynikające z wypełnienia jej niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. W dodatku dokonuje stosownych poprawek lub uzupełnień tylko wtedy, gdy w wyniku tego zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku czy wysokości straty nie przekracza 1 tys. zł. Taki wymóg został zawarty w art. 274 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Jeżeli urzędnik uzna, że ze względu na charakter i zakres uchybień nie może sam nanieść poprawek, zwraca się o to do podatnika. Wzywa go do skorygowania deklaracji i złożenia niezbędnych wyjaśnień. Wskazuje przy tym przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji budzą wątpliwości.

Urzędnik nie może nanieść żadnych poprawek bez wiedzy podatnika. Musi go o wszystkim powiadomić. Podatnikowi doręczana jest uwierzytelniona kopia skorygowanej deklaracji. Wraz z nią otrzymuje informację o związanej z korektą zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian. Jeżeli po zapoznaniu się z tymi dokumentami podatnik uzna, że poprawki dokonane przez pracownika urzędu skarbowego nie odzwierciedlają jego woli, może wnieść sprzeciw.

"Nie" dla korekty

Sprzeciw należy złożyć w ciągu 14 dni od otrzymania uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych szczególnych wymagań co do formy sprzeciwu. Trzeba jednak wskazać, kto wnosi sprzeciw i do jakiego urzędu skarbowego. Należy również podać, która deklaracja została skorygowana przez urzędników i w jakim zakresie. W tym ostatnim przypadku pomocna jest informacja otrzymana wraz z kopią skorygowanej deklaracji. Sprzeciw można uzasadnić, podając, dlaczego urzędowa korekta deklaracji jest nie do zaakceptowania. Nie należy zapomnieć o podpisie.

Sprzeciw wniesiony przez podatnika automatycznie anuluje urzędową korektę deklaracji. Wątpliwości związane z rozliczeniem i jego ewentualną korektą jednak pozostają. Trzeba będzie je wyjaśnić. Należy być przygotowanym na wezwanie do stawienia się w urzędzie skarbowym w celu złożenia wyjaśnień, uzupełnienia lub skorygowania deklaracji.

Poprawki bez sprzeciwu

W przypadku gdy podatnik zgadza się z urzędową korektą deklaracji, nie musi nic robić. Wywołuje ona bowiem skutki prawne jak korekta złożona przez niego samego. Nie oznacza to bynajmniej, że deklaracji tej nie można już skorygować. Jest to jak najbardziej dozwolone. W ramach urzędowej korekty deklaracji nie każdy błąd może być przecież poprawiony. W ten sposób mogą być skorygowane jedynie określone uchybienia. Poza tym przepisy Ordynacji podatkowej nie wprowadzają ograniczeń co do liczby korekt tej samej deklaracji. Nie ma tutaj żadnego limitu. Jeżeli w deklaracji jest błąd - inny niż znaleziony i poprawiony przez urzędnika - można ją skorygować.

Skorygowanie deklaracji w ramach czynności sprawdzających przez pracownika urzędu skarbowego nie wyklucza jej późniejszej weryfikacji. Rozliczenie to może być w przyszłości przedmiotem kontroli lub postępowania podatkowego. Różne są bowiem zakresy tych trzech procedur. Celem czynności sprawdzających jest przede wszystkim zweryfikowanie deklaracji pod kątem formalnym i rachunkowym. Zakres kontroli i postępowania podatkowego jest znacznie szerszy.

Warto poza tym pamiętać o możliwości zapłaty mniejszych odsetek od zaległości podatkowych powstałych w wyniku popełnienia błędów rachunkowymi lub oczywistych omyłek. Nie nalicza się ich za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od złożenia deklaracji, jeśli w tym czasie urząd skarbowy nie ujawni tych uchybień.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.).