Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "ustawa o PIT) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Odwołując się następnie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT należy stwierdzić, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W ocenie organu podatkowego przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. W praktyce oznacza to, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.
Jeżeli więc pracodawca dopuszcza możliwość przydzielenia pracownikom samochodów służbowych oraz wyznaczy miejsca garażowania samochodów w miejscach zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, to nie będzie to stanowiło przychodu pracownika ze stosunku pracy, jeżeli samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. Zdaniem dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: "w konsekwencji przejazdy z domu (miejsca garażowania służbowego samochodu) do pracy oraz z pracy do domu nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te będą bowiem realizacją celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania".
W podobnym tonie wypowiedział się dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 maja 2010 r. (sygn. IPPB2/415-168/10-2/AS). Organ podatkowy stwierdził, że jeżeli firma w umowie obliguje zatrudnionego do parkowania samochodu we własnym garażu lub na parkingu w pobliżu jego miejsca zamieszkania, to w takiej sytuacji dojazd do pracy nie jest przychodem. Potwierdził to także dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2009 r. (sygn. IBPBII/1/415-89/09/HK) zauważając, że: "Przejazdy te stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu".
W świetle powyższego należy potwierdzić, że przydzielenie pracownikowi samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowiło przychodu pracownika ze stosunku służbowego, jeżeli samochód ten będzie wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji, przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania (miejscem zamieszkania), a miejscem pracy (siedzibą pracodawcy lub innym miejscem wykonywania pracy) - które będą realizacją zadań służbowych nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy, a zatem nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przejazdy te stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie pracodawcy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.
Jarosław Włoch
Aplikant radcowski, konsultant podatkowy w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
