Marine Le Pen

Marine Le Pen dorastała w atmosferze polityki i kontrowersji, jakie towarzyszyły działalności jej ojca. Jean-Marie Le Pen, założyciel Frontu Narodowego, od początku był postacią polaryzującą, znaną ze swoich radykalnych poglądów. 

Marine, będąc jego córką, była niejako skazana na życie publiczne. Mimo to, wybrała własną ścieżkę, zdobywając wykształcenie prawnicze na Uniwersytecie Paryż II, a w 1991 roku uzyskała dyplom z zakresu prawa karnego. Od 1992 roku praktykowała jako adwokat w Paryżu, co dawało jej solidne podstawy do późniejszej działalności politycznej. 

Jej zaangażowanie w politykę Frontu Narodowego rozpoczęło się w drugiej połowie lat 90. W tym czasie Marine Le Pen stała się coraz bardziej widoczną postacią we władzach partii, której przewodził jej ojciec. Początkowo pełniła funkcje na poziomie lokalnym, zdobywając mandaty radnej departamentu Nord i regionu Île-de-France. Wkrótce jednak awansowała na stanowisko wiceprzewodniczącej Frontu Narodowego, a od 2003 roku kierowała działem prawnym partii. 

Marine Le Pen zdobyła ogólnokrajową rozpoznawalność w 2004 roku, kiedy to została wybrana na posłankę do Parlamentu Europejskiego. Jej kariera polityczna nabierała tempa, a sama Le Pen była coraz częściej wymieniana jako główny kandydat do przejęcia przywództwa we Froncie Narodowym. W 2007 roku prowadziła kampanię wyborczą swojego ojca, co umocniło jej pozycję jako przyszłej liderki. 

16 stycznia 2011 roku Marine Le Pen oficjalnie objęła stanowisko przewodniczącej Frontu Narodowego, zastępując swojego ojca. Jej przywództwo przyniosło partii nową dynamikę. Le Pen starała się ocieplić wizerunek partii, która od lat była kojarzona z ekstremizmem i rasizmem. 

Pod jej przewodnictwem, Front Narodowy przeszedł ewolucję w stronę bardziej umiarkowanej retoryki, co pozwoliło mu zyskać nowych zwolenników. W 2014 roku Front Narodowy odniósł sukces w wyborach do Parlamentu Europejskiego, zdobywając 24 mandaty. Był to pierwszy sygnał, że partia pod jej przewodnictwem może stać się poważną siłą w francuskiej polityce. 

W 2018 roku Front Narodowy przeszedł rebranding i zmienił nazwę na Zjednoczenie Narodowe (Rassemblement National, RN), co miało symbolizować odcięcie się od kontrowersyjnej przeszłości i otwarcie na szerszy elektorat. Mimo tej zmiany, partia nadal promowała nacjonalistyczne i eurosceptyczne wartości, a Marine Le Pen pozostawała jej centralną postacią. 

Marine Le Pen trzykrotnie ubiegała się o urząd prezydenta Francji, za każdym razem zwiększając swoje poparcie, choć nigdy nie udało jej się zdobyć najwyższego stanowiska w państwie. 

W 2012 roku, podczas swojej pierwszej kampanii prezydenckiej, zdobyła 17,90 proc. głosów, zajmując trzecie miejsce. 

Wynik ten był historyczny, jako że po raz pierwszy Front Narodowy zdobył tak znaczące poparcie w wyborach prezydenckich. Był to wyraźny sygnał, że Le Pen zdołała przekonać do siebie znaczną część francuskiego społeczeństwa, sfrustrowanego tradycyjnymi partiami. 

Kolejna kampania w 2017 roku przyniosła jej jeszcze lepszy wynik. W pierwszej turze wyborów uzyskała 21,30 proc. głosów, co pozwoliło jej przejść do drugiej tury, gdzie zmierzyła się z Emmanuelem Macronem. Ostatecznie przegrała, zdobywając 33,90 proc. głosów, co było jednak znacznym postępem w porównaniu z 2012 rokiem. Po tej porażce ponownie objęła kierownictwo partii, kontynuując jej transformację. 

W 2022 roku Marine Le Pen ponownie stanęła do walki o prezydenturę. W pierwszej turze uzyskała 23,15 proc. głosów, co ponownie pozwoliło jej przejść do drugiej tury z Emmanuelem Macronem. Choć ponownie przegrała, tym razem uzyskała 41,46 proc. głosów, co pokazuje, że jej przekaz znajduje coraz większe uznanie wśród francuskiego elektoratu. 

Marine Le Pen jest znana z wyrazistych poglądów na temat polityki zagranicznej. Opowiada się za izolacjonizmem Francji, sprzeciwiając się interwencjom zbrojnym, które jej zdaniem nie służą interesom kraju. Przykładem jest jej stanowisko wobec interwencji w Libii w 2011 roku oraz planów akcji zbrojnej w Syrii. 

Le Pen jest również znana ze swojego prorosyjskiego stanowiska. Po aneksji Krymu przez Rosję odwiedziła Moskwę, gdzie spotkała się z przedstawicielami rosyjskich władz i wyraziła poparcie dla federalizacji Ukrainy, zgodnie z postulatem Kremla. W 2017 roku Marine Le Pen odwiedziła Kreml, gdzie spotkała się z Władimirem Putinem, którego określiła jako "patriotę". Współpraca z Rosją wywołała wiele kontrowersji, szczególnie w kontekście pożyczek, jakie jej partia otrzymała od rosyjskich banków powiązanych z Kremlem. 

Zwycięstwo Zjednoczenia Narodowego w pierwszej turze wyborów parlamentarnych w 2024  

Prezydent Macron podjął decyzję o rozpisaniu wyborów w rezultacie sukcesu skrajnej prawicy w wyborach do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 2024 - partia Marine Le Pen zdobyła w nich ponad 30 proc. głosów, a obóz prezydencki ponad 14 proc.. 

 

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w czerwcu 2024, Zjednoczenie Narodowe pod przewodnictwem Le Pen zwyciężyło w pierwszej turze, zdobywając 33,15 proc. głosów. Na drugim miejscu uplasowała się koalicja lewicy, Nowy Front Ludowy (27,99 proc.), zaś na trzecim — obóz skupiony wokół Odrodzenia prezydenta Francji Emmanuela Macrona (20,83 proc.). 

W drugiej turze wyborów parlamentarnych lewicowy sojusz Nowy Front Ludowy (NFP) uzyskał 182 mandaty, centrowy obóz prezydenta Emmanuela Macrona – 168, a skrajnie prawicowe Zjednoczenie Narodowe (RN) – 143. 

Życie prywatne Marine Le Pen, choć mniej nagłaśniane niż jej działalność polityczna, również budziło zainteresowanie mediów. Była dwukrotnie zamężna: z Franckiem Chauffroyem, z którym ma troje dzieci, oraz z Érikiem Iorio, który pełnił funkcję sekretarza generalnego Frontu Narodowego. Po drugim rozwodzie jej partnerem życiowym był Louis Aliot, polityk związany z jej partią. Ich związek zakończył się w 2019 roku.