Zamiast pracować, wychowujesz dzieci? Na jaką emeryturę możesz liczyć
Wychowanie dziecka wiążą się z koniecznością poświęcenia ogromnej ilości czasu, co często wyklucza możliwość pracy zarobkowej tuż po narodzinach dziecka. Niekiedy część osób decyduje się jednak całkowicie zrezygnować z pracy na rzecz opieki nad potomstwem. Czy takim osobom przysługuje prawo do emerytury z ZUS-u?
Na początku warto przypomnieć, kto zgodnie z przepisami ma prawo do emerytury. W Polsce świadczenie emerytalne w najniższej wysokości przysługuje kobietom, które ukończyły 60. rok życia i mają udokumentowane 20-letnie okresy składkowe i nieskładkowe oraz mężczyznom, którzy ukończyli 65. rok życia i mają udokumentowane 25-letnie okresy składkowe i nieskładkowe.
Osoby, które mają niższy niż wymagany staż pracy, ale podjęły się pracy zarobkowej, również otrzymają emeryturę, jednak jej wysokość będzie proporcjonalna do zgromadzonych środków na koncie emerytalnym.
Przyznanie świadczenia może również wystąpić w drodze wyjątku, jeżeli wnioskodawca łącznie spełni wszystkie warunki:
● jest lub był osobą ubezpieczoną, lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym,
● nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności,
● nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek,
● nie ma niezbędnych środków utrzymania.
Jak czytamy na stronie Gazety Prawnej, powołany art. może być zastosowany wyłącznie w sytuacjach wyjątkowych, natomiast rezygnacja z zatrudnienia na rzecz opieki nad dzieckiem nie może zostać uznana za szczególną okoliczność. Rezygnacja z pracy zarobkowej na rzecz wychowywania dzieci jest traktowana nie jako okoliczność niezależna od woli osoby ubezpieczonej, ale jako jej wybór.
Oznacza to, że jeżeli dana osoba wychowywała dzieci i w związku z tym w ogóle nie podjęła zatrudnienia lub nie ma odpowiednich okresów ubezpieczenia do uzyskania emerytury w najniższej wartości, to wówczas nie ma podstaw do tego, aby otrzymywała ona świadczenie emerytalne w minimalnej ustawowej wysokości.
Od 1 marca 2019 roku w Polsce obowiązuje jednak rodzicielskie świadczenie uzupełniające, które ma na celu zapewnić środki finansowe osobom, które zrezygnowały z pracy na rzecz opieki nad dziećmi. Świadczenie to jednak przysługuje tylko niektórej grupie osób:
● kobietom, które ukończyły 60 lat i urodziły oraz wychowały co najmniej 4 dzieci lub tylko wychowały,
● ojcom, którzy ukończyli 65 lat i wychowali co najmniej 4 dzieci, ponieważ ich matka zmarła, porzuciła je lub przez długi czas ich nie wychowywała.
Warunek urodzenia i wychowania lub wychowania dzieci dotyczy dzieci własnych, dzieci współmałżonka, dzieci przysposobionych lub dzieci przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej.
Ponadto świadczenie Mama 4 plus przysługuje wyłącznie osobom, które po ukończeniu 16. roku życia przez co najmniej 10 lat mieszkały w Polsce i obecnie mają na terenie Polski ośrodek interesów życiowych, polskie obywatelstwo, obywatelstwo jednego z państw UE lub EFTA oraz prawo pobytu stałego w Polsce, lub zalegalizowany pobyt w Polsce.
Osoby, które nie pobierają emerytury ani renty, mogą otrzymać rodzicielskie świadczenie uzupełniające w wysokości 1588,44 zł. Kwota ta obowiązuje od 1 marca 2023 r. i podlega corocznej waloryzacji, w związku z czym można spodziewać się, że w tym roku świadczenie to będzie znacznie wyższe.
Natomiast, jeśli pobierasz emeryturę lub rentę w wysokości niższej niż minimalna emerytura, to rodzicielskie świadczenie uzupełniające będzie wyłącznie dodatkiem do emerytury. Jak czytamy na stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, kwota świadczenie Mama 4 plus będzie wówczas równa różnicy między minimalną emeryturą a wysokością pobieranej przez ciebie emerytury lub renty.
WG
