BRE musi zapomnieć o agresywnym inwestowaniu

To będzie bardzo ciężki rok dla BRE Banku. Jak trudny - okaże się za kilka dni, po opublikowaniu wyników banku. Niewielki zysk czy ogromna strata - na razie nic nie wiadomo, a przypuszczenia analityków nieraz znacząco odbiegały od rzeczywistości.

Tym razem jednak już samo oczekiwanie na suche liczby podszyte jest ogromnymi emocjami i przekonaniem, że bankowi nie uda się już odejść od zmiany dotychczasowego nastawienia do robienia interesów. Między wierszami Wojciech Kostrzewa, prezes BRE Banku, przyznaje, że - przynajmniej na razie - charakter inwestycyjny instytucji powinien zostać pozbawiony elementu agresji, z którą BRE Bank na rynku się kojarzy.

Rozczarowani są analitycy, rozczarowani są inwestorzy, którzy liczyli na spory łup przy okazji interesów robionych przez BRE Bank. Wszyscy doskonale pamiętają ryzykowne posunięcia prezesa Kostrzewy: transakcje akcjami BIG Banku Gdańskiego czy pakietem Polskiej Telefonii Cyfrowej. Ślepo przeto zaufali, gdy bank odważnie wszedł na - jak wydawało się -- złotonośne tereny IT i telekomunikacji. I kiedy nagle okazało się, że Optimus nie jest wcale górą złota dla wszystkich, a inwestycje telekomunikacyjne nie są skazane na natychmiastowy sukces, rozczarowanie zamieniło się w potępienie.

Rynek ma to do siebie, że uwielbia wpadać ze skrajności w skrajność. Ci, którzy jeszcze nie tak dawno byli skłonni pisać wiersze ku chwale Wojciecha Kostrzewy, teraz oskarżają osobę prezesa o straty drobnych inwestorów. Inni, którzy czarno widzieli bank i jego skłonność do ryzyka, teraz zacierają ręce: a nie mówiliśmy - Gdzie się podziały głosy pozbawione skrajności- Tłumaczenia, że zmieniło się otoczenie rynkowe, że wszyscy gracze na rynku powinni teraz bardziej nastawiać się na obronę tego, co jeszcze mają, a inwestycje powinny mieć charakter wyjątkowo długoterminowy, uważane są powszechnie za próbę usprawiedliwienia ewidentnych błędów.

Tymczasem jedynym błędem BRE Banku, jako banku inwestycyjnego, było zlekceważenie pierwszych oznak dekoniuntury i zbytnia pewność siebie, że uda się zły czas obrócić na swoją korzyść. Inwestorzy, którzy w ciemno szli inwestycyjnymi śladami banku, poczuli się oszukani. Sam bank musi z tego wyciągnąć wnioski.

Rada jest tylko jedna - rynek jest zmęczony agresywnym inwestowaniem, które nie tylko osłabia sam BRE Bank, ale i niszczy jego wizerunek. Dlatego może lepiej byłoby dla instytucji, by trochę zwolniła, skoncentrowała się na naprawie własnych struktur (zatrudnienia, przychodów, kosztów) i na razie rzuciła w kąt postawę - Lepiej zginąć stojąc, niż żyć na kolanach-.

Tegoroczne wyniki BRE Banku mogą być dla całego systemu ciężką lekcją pokory. Tę lekcję niemal każdy polski bank już przeszedł, a ci, którzy dziś cieszą się, że im się udało, powinni do niej już teraz zacząć się przygotowywać. Kryzys, wcześniej czy później, dotknie każdego. To kolejny truizm, który uparcie jest przez bankowców odrzucany.Obserwatorzy skupili się dziś na błędach zarządu BRE Banku.

Tak, jakby instytucja nie zrobiła nic pozytywnego. A tymczasem bankowość detaliczna w jej wydaniu ma jeden niezaprzeczalny plus - do minimum ograniczyła zwyczajowy już koszmar komunikowania się klienta z bankiem i stworzyła jedną z najbardziej konkurencyjnych ofert na rynku. Kryzys kiedyś minie, BRE Bank się odbije, o szumie wokół niego wszyscy zapomną. I pewnie chyba tylko ci, którzy już ogłosili upadek bankowego giganta, będą tęsknić za kolejną falą dekoniunktury.