Podstawa liczenia zasiłków

W dniu 3 grudnia 2007 roku Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Beaty R., która dotyczyła podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego. Zadaniem TK było orzeczenie w sprawie zgodności art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z art. 2 oraz art. 32 ust. 1 oraz ust. 2 Konstytucji.

W dniu 3 grudnia 2007 roku Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Beaty R., która dotyczyła podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego. Zadaniem TK było orzeczenie w sprawie zgodności art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z art. 2 oraz art. 32 ust. 1 oraz ust. 2 Konstytucji.

Sąd okręgowy oddalił apelację skarżącej Beaty R., odmawiając jej tym przyjęcia premii uznaniowych do wyliczenia podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego. Podstawą rozstrzygnięcia był zakwestionowany przepis, według którego przy ustalaniu zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, jeśli postanowienia układów zbiorowych pracy lub przepisy o wynagradzaniu nie przewidują zmniejszenia ich za okres pobierania zasiłku. Spółka, w której zatrudniona była Beata R. nie posiadała regulaminu wynagradzania, o którym jest mowa w kwestionowanym przepisie. Posiadanie regulaminów wynagradzania jest według norm prawa pracy uprawnieniem pracodawcy, a nie obowiązkiem, dlatego też nie ustanowienie przez firmę odpowiedniego regulaminu nie może powodować negatywnych skutków o charakterze majątkowym u osób zatrudnionych. Pracownicy nie mają bowiem wpływu na fakt ustanowienia regulaminów przez pracodawców. Zdaniem skarżącej Beaty R. odebranie prawa do uwzględnienia w podstawie wymiaru zasiłku opiekuńczego, wypłaconych premii uznaniowych ze względu na to, że pracodawca nie ustalił regulaminu wynagradzania narusza zasadę równości wobec prawa oraz stanowi wyraz nierównego traktowania obywateli przez władzę publiczną oraz łamie konstytucyjny zakaz dyskryminacji w życiu społecznym.

Reklama

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 41 ust. 1 w związku z art. 47 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji.

Według skarżącej Beaty R. ustawa różnicuje pracowników w zakresie prawa do zasiłków opiekuńczych w oparciu o kryterium obowiązywania w zakładzie pracy regulaminu wynagradzania. Natomiast Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że sam fakt obowiązywania lub nieobowiązywania regulaminu wynagradzania nie przesądza, czy poszczególne składniki wynagrodzenia podlegają zawieszeniu lub zmniejszeniu w czasie pobierania zasiłku. Pracodawca uzależnia natomiast ewentualność uwzględnienia nagród w podstawie zasiłków okresowych od tego - czy układy zbiorowe pracy lub przepisy o wynagrodzeniu przewidują zmniejszanie albo zwiększanie tych nagród za okres pobierania zasiłku.

Zamierzeniem ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa jest stworzenie systemu świadczeń kompensujących utratę zarobków. Świadczenia zasiłkowe mają zastępować tylko te składniki wynagrodzenia, które nie są wypłacane w okresie, gdy pracownik nie może wykonywać pracy.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

SerwisPrawa
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »