Zasada równego i równiejszego
Osoby fizyczne, które osiągają dochody zarówno w kraju jak i zagranicą, mogą zapłacić większy podatek w Polsce.
Od stycznia 2007 r. obowiązuje znowelizowana definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nią osoba, która:
- posiada na terytorium Polski centrum interesów życiowych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych)
- przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Ustawodawca wprowadzając spójnik "lub" spowodował, że wystarczy spełnić jeden z dwóch wyżej wymienionych warunków by zostać uznanym za rezydenta polskiego. Dokonując ustalenia faktu posiadania "ośrodku interesów życiowych" uwzględnia się analizę powiązań osobistych i gospodarczych danej osoby.
Zapis ten wywołuje wiele kontrowersji, zwłaszcza wśród osób prowadzących działalność gospodarczą. Istnieje ryzyko uznania przez organy podatkowe owej działalności za centrum interesów życiowych. W efekcie oznacza to większe wpływy do budżetu państwa polskiego, o ile umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi inaczej.
