Do momentu znowelizowania przepisów, przedmiotowa kwestia nie była jednak jednoznaczna. Jak bowiem wynika z art. 12 ustawy o PIT, przychodem ze stosunku pracy jest również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na gruncie takiego sformułowania przepisów, niejasnym było czy transport pracowników do zakładu pracy powinien być opodatkowany. Nieodosobnionym było stanowisko prezentowane na gruncie orzecznictwa sądów, jak i organów podatkowych, opowiadające się za przyjęciem istnienia obowiązku podatkowego (tak np. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 marca 2012 r., sygn. IPPB4/415-932/11-2/MP; wyrok NSA z 20 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2771/14).
W dodanym od 1 stycznia 2015 r. zwolnieniu odwołano się do definicji ustawowej tego pojazdu, jaką wskazano w ustawie prawo o ruchu drogowym: za autobus uważa się pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Wobec powyższego, ze wskazanego zwolnienia nie będą korzystać wszystkie te środki transportu, jakie nie wpisują się w powyższą formułę. Innymi słowy dowóz pracowników innymi rodzajami środków transportu będzie stanowił dla pracowników przychód ze stosunku pracy.
Warto jednak zauważyć, że przedmiotowe przepisy nie odnoszą się do sposobu realizacji transportu pracowników, to jest bez znaczenia jest czy pracodawca zleca jego organizację zewnętrznemu przedsiębiorstwu, czy też autobus stanowi własność pracodawcy i wykonywany jest przez niego osobiście.
Trzeba również pamiętać, iż ze zwolnienia mogą korzystać tylko pracownicy w rozumieniu Kodeksu pracy a zatem wyłącznie osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. W stosunku do osób realizujących swe zadania w oparciu o umowę zlecenia lub o dzieło, nowelizacja nie będzie miała zastosowania.
Jak wykazano w uzasadnieniu do nowelizacji, impulsem do przedmiotowych zmian był znaczny poziom skomplikowania rozliczeń dokonywanych przez pracodawcę w związku z organizacją transportu dla załogi, co bezpośrednio przekładało się na zaniechanie inicjatywy w tym zakresie. Zdaniem ustawodawcy, prowadziło to do utrzymania się wysokiego poziomu bezrobocia, zwłaszcza na terenach gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, albo gmin zagrożonych recesją i degradacją społeczną.
Zwolnienie z podatku dochodowego wartości świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu do zakładu pracy miało na celu stymulację zatrudnienia, jako że zapewnienie transportu miało stanowić jeden z decydujących czynników dla podjęcia pracy w miejscu oddalonym od miejsca zamieszkania, szczególnie w przypadku terenów słabiej skomunikowanych.
Jarosław Włoch
radca prawny, Departament Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
