Koszty pracownicze przy zaliczce na podatek

Koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy przysługują pracownikowi niezależnie od tego, czy w danym miesiącu pracownik świadczył pracę, czy jej nie świadczył. Jedyną przesłanką warunkującą ich zastosowanie jest osiągnięcie przez pracownika w danym miesiącu przychodu ze stosunku pracy. Ustawodawca przewidział trzy rodzaje kosztów, które mogą być stosowane przy poborze zaliczki na podatek od należności pracowniczych.

Koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy przysługują pracownikowi niezależnie od tego, czy w danym miesiącu pracownik świadczył pracę, czy jej nie świadczył. Jedyną przesłanką warunkującą ich zastosowanie jest osiągnięcie przez pracownika w danym miesiącu przychodu ze stosunku pracy. Ustawodawca przewidział trzy rodzaje kosztów, które mogą być stosowane przy poborze zaliczki na podatek od należności pracowniczych.

Koszty podstawowe

Koszty podstawowe przysługują z mocy prawa każdemu pracownikowi osiągającemu w danym miesiącu przychód ze stosunku pracy. Koszty te:

  • wynoszą 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku pracy,
  • nie mogą przekroczyć łącznie 2.002,05 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku pracy.

Podwyższone koszty

Podwyższone koszty uzyskania przychodów przysługują w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Koszty te:

Reklama

  • wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668,72 zł,
  • nie mogą przekroczyć łącznie 2.502,56 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy pracownik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy.

Płatnik nie może uwzględniać pracownikowi podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z własnej inicjatywy, nawet wiedząc, że pracownik spełnia warunki do ich stosowania. Możliwe to jest dopiero po złożeniu przez pracownika oświadczenia, w którym stwierdzi, że jego miejsce stałego lub czasowego zamieszkania położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i że nie uzyskuje on dodatku za rozłąkę (art. 32 ust. 5 ustawy o pdof). Koszty w kwocie 139,06 zł stosuje się od miesiąca złożenia oświadczenia, chyba że w tym miesiącu dokonano już wypłaty wynagrodzenia. Wówczas koszty te stosuje się od miesiąca następnego. Oświadczenie to wywołuje skutki prawne również w latach następnych, wobec czego pracownik nie musi składać go corocznie.

Powinien jednak niezwłocznie poinformować zakład pracy o zmianach stanu faktycznego wynikającego z tego oświadczenia. Po otrzymaniu takiej informacji zakład pracy obowiązany jest powrócić do stosowania u pracownika kosztów podstawowych.

Podwyższonych kosztów uzyskania przychodów nie można stosować, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu (art. 22 ust. 13 ustawy o pdof).

Koszty u twórców

Ustawodawca przewidział również możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów dla pracowników-twórców. Tego rodzaju koszty stosuje się m.in. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami. Koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Warto dodać, że w sytuacji, gdy praca pracownika jest twórcza tylko częściowo, to 50% koszty uzyskania przychodów stosuje się wyłącznie do przychodu z tej części pracy, która ma charakter twórczy, a do pozostałego przychodu koszty podstawowe lub podwyższone (por. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 czerwca 2015 r., nr IBPB-2-1/4511-28/15/ASz).

W roku podatkowym łączne 50% koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, tj. 42.764 zł (1/2 z 85.528 zł). Limit ten obejmuje sumę wszystkich 50% kosztów przysługujących podatnikowi z różnych tytułów i u różnych płatników. Ustawodawca nie zobowiązał jednak płatnika stosującego podatnikowi 50% koszty do monitorowania, czy podatnik ten nie ma stosowanych takich kosztów również przez innego płatnika. Płatnik obowiązany jest więc pilnować tego limitu w zakresie kosztów uwzględnianych przez siebie i zaprzestać stosowania tych kosztów, gdy ich suma przekroczy 42.764 zł. Co istotne, po wykorzystaniu przez pracownika-twórcę wspomnianego limitu kosztów, na etapie ustalania zaliczek na podatek nie przysługują mu już ani podstawowe, ani podwyższone koszty uzyskania przychodów.

Pracownik może zrezygnować ze stosowania 50% kosztów w każdym momencie roku podatkowego. Aby tego dokonać, powinien złożyć płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji ze stosowania 50% kosztów (art. 32 ust. 7 ustawy o pdof). Pracodawca posiadając takie oświadczenie nie stosuje tych kosztów począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało ono złożone przez pracownika. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Stosowanie kosztów uzyskania przychodów
Przychód pracowniczy niższy od kosztów uzyskania przychodów Koszty uzyskania przychodów ogranicza się do wysokości przychodu
Zatrudnienie lub rozwiązanie umowy o pracę w trakcie miesiąca Przysługują pełne koszty, o ile przychód ze stosunku pracy nie jest od nich niższy
Wypłata wynagrodzenia za czas choroby Koszty uzyskania przychodów przysługują w pełnej wysokości (koszty te nie mogą przekraczać wynagrodzenia za czas choroby)
Wypłata zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego (np. chorobowego lub macierzyńskiego) Koszty uzyskania przychodów nie przysługują
Wypłata wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego Koszty uzyskania przychodów przysługują w odniesieniu do wynagrodzenia chorobowego
Kilka wypłat należności pracowniczych w jednym miesiącu Koszty uzyskania przychodów przysługują w pojedynczej wysokości
Wypłaty z kilku umów o pracę (zawartych z jednym lub wieloma pracodawcami) Koszty uzyskania przychodów przysługują z tytułu każdej umowy o pracę

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26.07.1991 r. o pdof (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)


autor: Renata Kościuszko
Gazeta Podatkowa nr 68 (1213) z dnia 2015-08-24

GOFIN podpowiada

Dowiedz się więcej na temat: Zaliczka na podatek dochodowy
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »