Marża w turystyce
Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wprowadzają do polskiego prawa podatkowego tzw. szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki.
Polskie przepisy dotyczące usług turystyki zostały zharmonizowane z przepisami VI Dyrektywy UE. Szczególna procedura przy świadczeniu usług turystycznych, która uregulowana została w przepisach art. 119 ust. 1-10 ustawy, określa zasady ustalania podstawy opodatkowania. Przy wykonywaniu usług turystyki podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.
Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika podatku od towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Usługami dla bezpośredniej korzyści są usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki takie jak m.in. transport, zakwaterowanie oraz wyżywienie.
Zgodnie z przepisem § 5 ust. 5 rozporządzenia ministra finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.
