NIP-1: Zawieszenie działalności
Dane zawarte na formularzu NIP-1 o zawieszeniu lub wznowieniu działalności gospodarczej należy podawać jedynie w tych przypadkach, w których istnieje prawny obowiązek zgłaszania tego faktu do urzędu skarbowego z powodów podatkowych.
Jak informuje Izba Skarbowa w Gdańsku (sygn. OR/005-0005/04 ) pojęcie zawieszenia działalności gospodarczej nie zostało zdefiniowane ani w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w przepisach ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Okoliczności, w których podatnicy mogą dokonywać zawieszenia działalności gospodarczej nie regulują również ani przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ani też przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.
Możliwość zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej dopuszczają jedynie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zgodnie z postanowieniami tej ustawy w przypadku zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia. Jedynie w sytuacji gdy przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, wynikającym ze zwolnienia lekarskiego, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie. Powyższe przepisy stanowią o przerwie w prowadzeniu działalności gospodarczej w danym roku podatkowym, bez użycia pojęcia ?zawieszenia działalności gospodarczej?.
Dane zawarte na formularzu NIP-1 o zawieszeniu lub wznowieniu działalności gospodarczej należy zatem podawać jedynie w tych przypadkach, w których istnieje prawny obowiązek zgłaszania tego faktu do urzędu skarbowego z powodów podatkowych, a więc wówczas, gdy taką możliwość dopuszczają ustawy podatkowe. W praktyce - jak wskazuje Izba - dotyczy to wyłącznie opodatkowania w formie karty podatkowej.
