Ograniczenia w ujmowaniu w kosztach płatności gotówkowych dotyczą nabywcy - odpowiedź resortu finansów na pytanie Wydawnictwa GOFIN
W ustawach o podatku dochodowym (PIT i CIT) wprowadzono od 1 stycznia 2017 r. art. 22p updof i art. 15d updop, które określają skutki podatkowe przy regulowaniu płatności w formie gotówkowej. Jeśli wartość płatności przekracza 15 000 zł, to transakcja ta ma być opłacona za pośrednictwem rachunku płatniczego.
Znajdą one zastosowanie w przypadku naruszenia obowiązku, który wynika z art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.).
W świetle tego przepisu dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
•stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
•jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł.
Powołany przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dotyczy dwóch stron transakcji. Z kolei z art. 22p updof i art. 15d updop nie wynika jednoznaczne, czy przepisy te stosuje się tylko do wpłacającego (nabywcy), czy może także do otrzymującego zapłatę (sprzedawcy).
Wydawnictwo nasze zwróciło się do Ministerstwa Finansów z prośbą o wyjaśnienie tej wątpliwości. Resort finansów w piśmie otrzymanym przez nas 7 marca 2017 r. stwierdził, że: "(...) jakkolwiek przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dotyczy dwóch stron transakcji, to jednak przepisy podatkowe, które odwołują się do tej regulacji, dotyczą wyłącznie jednej strony, czyli nabywcy.
Skutki podatkowe dokonania płatności odnoszą się wyłącznie do podmiotu ponoszącego koszt w ramach transakcji, a więc do strony dokonującej płatności (zapłaty)".
Konsekwencje u sprzedawcy
Od 1 stycznia 2017 r., zgodnie z rt. 22p ustawy o PDOF i art. 15d ustawy o PDOP, w przypadku naruszenia obowiązku wynikającego z art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.), dotyczącego płatności bezgotówkowych transakcji powyżej 15 000 zł, podatnicy nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków opłaconych z naruszeniem tego obowiązku. Z pytania wynika, że chodzi o sprzedawcę. Przypomnijmy więc, że te negatywne skutki dotyczą tylko kupujących, co potwierdziło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie naszego Wydawnictwa, otrzymanej w dniu 7 marca 2017 r. W piśmie tym MF wyjaśniło m.in., że:
"(...) jakkolwiek przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dotyczy dwóch stron transakcji, to jednak przepisy podatkowe, które odwołują się do tej regulacji, dotyczą wyłącznie jednej strony, czyli nabywcy.
Skutki podatkowe dokonania płatności odnoszą się wyłącznie do podmiotu ponoszącego koszt w ramach transakcji, a więc do strony dokonującej płatności (zapłaty)".
Konsekwencje u nabywcy
W przypadku, o którym mowa w pytaniu, także kupujący nie poniesie żadnych konsekwencji, o ile jednorazowa wartość transakcji nie przekracza 15 000 zł. Jak wynika z pytania, klient nie jest związany żadną umową. W takiej sytuacji jednorazowa wartość transakcji odnosi się do zamówienia i faktury (lub faktur) realizujących to zamówienie. Skoro, jak wynika z pytania, każde zamówienie jest rozliczane osobno, do każdego jest wystawiana osobna faktura i wartość zamówienia (i faktury) nie przekracza 15 000 zł, to pomimo, iż ich suma z całego miesiąca przekracza ten limit, transakcje mogą być opłacone gotówką i nie grożą kupującemu ww. konsekwencje.
Przegląd Podatku Dochodowego Nr 7 z dnia 2017-04-01
GOFIN podpowiada
