Pieniądze za brak mieszkania

Zadaniem Trybunału Konstytucyjnego było rozstrzygnięcie w sprawie zgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2005 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin w związku z art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji oraz z art. 2 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Przepisy ustawy o Policji stanowią, że policjantowi przysługuje równoważnik pieniężny, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej. Natomiast ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji stanowi, iż funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji ministra spraw wewnętrznych. Zgodnie z ustawowym upoważnieniem minister spraw wewnętrznych w rozporządzeniu z 28 czerwca 2002 r. - obejmującym także emerytów i rencistów policyjnych - określił wysokość i szczegółowe zasady przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego. Jednakże minister spraw wewnętrznych 6 kwietnia 2005 r. uchylił przepis rozporządzenia z 28 czerwca 2002 r. odnoszący się do emerytów i rencistów, zawężając tym samym krąg podmiotów uprawnionych do otrzymania równoważnika pieniężnego za brak mieszkania. Według wnioskodawcy kwestionowany przepis, znosząc w drodze rozporządzenia, ustawowo przyznane emerytom i rencistom prawo do równoważnika za lokal mieszkalny wykroczył poza granice delegacji ustawowej. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego jest zgodny z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin w związku z art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz z art. 2 i art. 92 ust. 1 Konstytucji. Trybunał Konstytucyjny uznał, że ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji nie gwarantuje emerytom i rencistom policyjnym prawa do równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego. Umożliwia jedynie dalsze korzystanie przez osoby uprawnione do świadczeń emerytalnych i rentowych na podstawie tej ustawy z mieszkań przyznanych im w drodze decyzji administracyjnych. Natomiast osoby, które nie użytkują takich mieszkań, mogą ubiegać się o pomoc finansową. Ponadto Trybunał stwierdził, że zakwestionowany przepis rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 6 kwietnia 2005 r. nie wykracza poza granice upoważnienia ustawowego.