Zdrowy cudzoziemiec z Polsce
Cudzoziemiec, który jest małżonkiem lub partnerem obywatela polskiego, ma prawo do świadczeń zdrowotnych w Polsce, pod warunkiem, że posiada prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, jeżeli nabył własny tytuł do ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ, jest posiadaczem Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, został zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ przez swojego polskiego małżonka, dysponuje poświadczeniem rejestracji w OW NFZ formularza E106, E 109 E121 lub wykupi komercyjną polisę ubezpieczeniową uprawniającą do świadczeń zgodnie z ogólnymi warunkami umów dołączonymi do polisy.
Jeżeli osoba posiada Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego wydaną przez instytucję ubezpieczeniową kraju, w którym cudzoziemiec jest ubezpieczony, karta EKUZ uprawnia do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej niezbędnych z medycznego punktu widzenia.
Partner ubezpieczonego niebędący jego małżonkiem, nie posiada uprawnień z tytułu ubezpieczenia w NFZ i powinien wykupić polisę komercyjną lub ubezpieczyć się dobrowolnie w NFZ. Natomiast, jeżeli posiada Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego wydaną przez instytucję ubezpieczeniową kraju, w którym cudzoziemiec jest ubezpieczony, karta uprawnia do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej niezbędnych z medycznego punktu widzenia. Jeżeli cudzoziemiec jest obywatelem państwa niebędącego państwem EOG lub Szwajcarii, z którym Polska ma zawartą umowę lub porozumienie dwustronne o współpracy w dziedzinie ochrony zdrowia albo o zabezpieczeniu społecznym, to może korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej na zasadach określonych w tej umowie lub porozumieniu.
Aktualnie Polska jest związana następującymi umowami/porozumieniami dwustronnymi, dotyczącymi współpracy w zakresie ochrony zdrowia: - Umową o ubezpieczeniu społecznym między Rządem PRL a Rządem Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii (obecnie realizowaną przez Polskę oraz Bośnię i Hercegowinę, Serbię, Czarnogórę, Chorwację), - Protokołem o współpracy między MZiOS RP a Ministerstwem Zdrowia i Przemysłu Medycznego Federacji Rosyjskiej w dziedzinie ochrony zdrowia i nauk medycznych, - Porozumieniem między Ministerstwem Zdrowia i Opieki Społecznej RP i Ministerstwem Zdrowia Republiki Albanii o współpracy w dziedzinie ochrony zdrowia i nauk medycznych.
Uwaga
W sytuacji, gdy małżonek lub partner nie posiada Karty oraz nie został zgłoszony do ubezpieczenia przez współmałżonka w przypadku korzystania z opieki zdrowotnej w Polsce będzie zobowiązany do poniesienia pełnych kosztów leczenia. Osoby takie mogą - przed udaniem się do Polski - wykupić komercyjną polisę ubezpieczeniową. Zakres świadczeń zdrowotnych oraz okres ich udzielania określa wtedy umowa ubezpieczenia zawarta z prywatnym ubezpieczycielem. Tego rodzaju prywatną polisę mogą również wykupić posiadacze EKUZ. Karta nie uprawnia, bowiem do świadczeń zdrowotnych, które nie przysługują w Polsce osobom ubezpieczonym w NFZ. Chodzi tu np. o operacje plastyczne, odpłatne świadczenia dentystyczne, dopłaty do leczenia uzdrowiskowego, świadczenia udzielane przez prywatne szpitale lub prywatne praktyki lekarzy specjalistów itd. Na podstawie EKUZ nie można również skorzystać z usług transportu sanitarnego w celu przewiezienia pacjenta do państwa jego zamieszkania po zakończeniu leczenia lub na życzenie pacjenta w jego trakcie. Koszty transportu ponosi w takim wypadku osoba zainteresowana lub prywatny ubezpieczyciel.
Warto wiedzieć, że od dnia wejścia Polski do strefy Schengen obywatele państw trzecich przy przekraczaniu granic Unii Europejskiej - w tym granic Polski - muszą posiadać odpowiednie środki finansowe lub posiadać dokumenty umożliwiające uzyskanie takich środków przede wszystkim polisę od kosztów leczenia lub następstw nieszczęśliwych wypadków. Ubezpieczenie to musi opiewać na sumę gwarancyjną nie mniejszą niż 30 tys. Euro i obejmować wszystkie państwa strefy. Zatem małżonek lub partner osoby będącej obywatelem polskim, który zamieszkuje i jest ubezpieczony w państwie trzecim, a w Polsce przebywa np. na podstawie wizy wjazdowej typu Schengen, powinien posiadać odpowiednie środki finansowe lub najlepiej własne ubezpieczenie zdrowotne. Określenie zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela powinno znaleźć się w ogólnych warunkach ubezpieczenia dołączonych do polisy, zawartej pomiędzy ubezpieczycielem a osobą udającą się poza granice państwa zamieszkania. Polisa ta powinna obejmować możliwie najszerszy zakres świadczeń, biorąc pod uwagę czas pobytu osoby ubezpieczanej za granicą oraz indywidualne ryzyko zdrowotne.
