Oferta PKN jest, bo po prostu musi być

Pisaliśmy już, że chyba żadna oferta prywatyzacyjna nie była do tej pory przygotowywana w tak zawrotnym tempie - jeszcze większym, niż sprzedaż pierwszej części akcji tego samego PKN jesienią ubiegłego roku. Można zrozumieć powody tego pośpiechu. Z jednej strony budżet państwa jest w potrzebie, a więc trudno pogardzić wpływami z szykowanej transakcji, szacowanymi na ponad 2,5 mld zł. Zwłaszcza w sytuacji, gdy MSP może mieć kłopoty ze sfinalizowaniem kilku innych prywatyzacji. Zwróćmy w tym miejscu uwagę choćby na przedłużającą się sprzedaż Elektrowni Rybnik, udział tylko jednego inwestora branżowego w przetargu na pakiet akcji Orbisu czy odpływającą w przyszłość sprzedaż kolejnego pakietu akcji PZU grupie Eureko.

Jednocześnie - i na to liczono, gdy zaplanowano transakcję - przełom czerwca i lipca miał być ostatnim w miarę spokojnym momentem politycznym do przeprowadzenia dużej oferty publicznej (przed jesiennymi wyborami prezydenckimi, a wkrótce potem wielomiesięczną kampanią parlamentarną). Teraz już wiadomo, że o spokoju w polityce nie ma co marzyć, ale MSP tym bardziej musi spieszyć się z doprowadzeniem do końca dużych projektów prywatyzacyjnych.

Pozostaje jednak pytanie, czy nie jest jeszcze za wcześnie na sprzedawanie PKN? Resort skarbu zachowuje się jak rasowy handlowiec i tłumaczy, że chce teraz zaspokoić popyt, który inwestorzy ujawnili na jesieni. Krytycy oferty twierdzą jednak, iż zbyt mało czasu upłynęło od połączenia Petrochemii Płockiej z CPN oraz wprowadzenia pierwszej transzy akcji PKN na giełdę, by nowe kierownictwo mogło wykazać się efektami realizowanej strategii. Najwięksi złośliwcy mówią, że wprowadzenie marki Orlen i zainwestowanie w tworzącą się Telewizję Familijną to za mało, by olśnić zachodnich analityków i inwestorów. Jeśli coś może ich ucieszyć, to takie informacje, jak środowa zapowiedź zarządu PKN o oczekiwanej od dawna poważniejszej redukcji zatrudnienia.

Sukces oferty w największym stopniu zależy oczywiście od ostatecznej ceny emisyjnej. Tym razem oferujący nie dali dużym inwestorom kierunkowych widełek ceny emisyjnej - to instytucje będą musiały zdecydować, ile chcą płacić za akcje PKN. Wczoraj na fali ogólnego optymizmu giełdowe notowania Orlena wzrosły o ponad 3 proc., do 22,20 zł. Analitycy obstawiają jednak, że cena emisyjna osiągnie 20-21 zł. Może być jednak jeszcze niższa, gdyż inwestorzy oczekują zauważalnego dyskonta od ceny rynkowej.

Konkurencja z branży inwestycyjnej chętnie podważa siły i możliwości (tzw. selling force) banków organizujących ofertę PKN. Rzeczywiście, ani austriacki bank inwestycyjny CA IB ani biuro maklerskie Wielkopolskiego Banku Kredytowego nie należą do liderów w swoich branżach, zaś amerykański Lehman Brothers nie ma na koncie żadnej transakcji na polskim rynku. Ale nie znaczy to oczywiście, że oferta PKN jest z góry skazana na porażkę.

Wiele natomiast zależy od sposobu, w jaki zarząd PKN zaprezentuje swoją firmę na spotkaniach z zachodnimi analitykami. Jeśli menedżerowie wypadną przekonująco - fundusze kupią akcje naszej spółki, choćby ze względu na jej wielkość i znaczenie dla polskiej gospodarki. W przeciwnym razie zarządzający funduszami przypomną sobie o polskim rządzie mniejszościowym i poszukają inwestycji na bardziej stabilnych rynkach.