Kiełbasa lisiecka i suska sechlońska objęte geograficzną ochroną
Wpisana już wcześniej na listę unijnych produktów tradycyjnych kiełbasa lisiecka została we wtorek objęta także unijnym "chronionym oznaczeniem geograficznym". Tydzień temu tą samą ochroną został objęty inny polski produkt - suska sechlońska.
Kiełbasa lisiecka to tradycyjna kiełbasa wyrabiana z mięsa wieprzowego w okolicach Liszek i Czernichowa, tuż pod Krakowem. Szczyci się delikatnym, pieprzno-czosnkowym aromatem, a wędzona jest tradycyjnie w dymie z bukowego albo olchowego drewna. Obie decyzje zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE. Dwa polskie produkty tym samym dołączyły do listy ponad 900 oryginalnych, tradycyjnych produktów chronionych w UE.
- - - - -
Suski sechlońskie to śliwki z pestkami poddane procesowi podsuszania i podwędzania. W smaku suska sechlońska jest lekko słodka z wyczuwalnym posmakiem i aromatem wędzenia. Specyficzna metoda produkcji w połączeniu z umiejętnościami miejscowych rolników była podstawą do wykształcenia się renomy tego produktu. Nazwa suska sechlońska wywodzi się z miejscowej gwary. Suska oznacza suszkę czyli podsuszoną i podwędzoną śliwkę, sechlońska pochodzi od nazwy miejscowości Sechna.
Zgodnie ze starymi opowieściami, cała historia suszenia śliwek związana była z działalnością miejscowego duszpasterza. Nieznany już dziś z nazwiska ksiądz proboszcz, zamiłowany sadownik, zadawał swoim parafianom jako pokutę sadzenie kilku lub kilkunastu drzew owocowych w zależności od wyznanych na spowiedzi grzechów. Na mało żyznych glebach jabłonie, czereśnie czy grusze rosły słabo i źle owocowały, więc nakazał ludziom sadzić śliwy. Gdy śliwy zaczęły dobrze owocować, gospodarze przechytrzyli proboszcza i zaczęli owoce wykorzystywać do produkcji śliwowicy. Takie, zgodnie ze starymi opowieściami, były początki wędzenia i suszenia śliwek w Sechnej. Zwyczaj ten przetrwał do naszych czasów a stosowana metoda produkcji nie uległa zmianie.
Tradycja suszenia śliwek z upływem lat rozprzestrzeniła się na okoliczne wsie, m.in położone w gminach Laskowa, Iwkowa, Łososina Dolna i Żegocina. Do dziś na terenie Laskowej znajduje się ponad 300 suszarni, z czego we wsi Sechna aż 150.
Do wyrobu suski sechlońskiej wykorzystuje się wyłącznie owoce odmian śliwy domowej z pestkami - najczęściej śliwki węgierki. W celu zagwarantowania jak najwyższej jakości końcowego produktu, owoce przeznaczone do suszenia muszą być zebrane w odpowiednim czasie. O momencie przeprowadzenia zbioru decyduje producent kierując się posiadaną wiedzą i doświadczeniem w tym zakresie. Zebrane owoce poddaje się wstępnej ręcznej segregacji. Wyselekcjonowane owoce układa się na specjalnym ruszcie wykonanym z drewnianych lasek. Do opalenia suszarni wykorzystuje się wyłącznie twarde i suche drewno pochodzące z drzew liściastych. (polskaniezwykla)
