Kosztowna ochrona środowiska

Projektowana ustawa ma dostosować polskie przepisy do dyrektywy Unii Europejskiej. Podstawową zasadą ma być teza: "zanieczyszczający środowisko płaci"

Przepisy dyrektywy unijnej powinny zostać wprowadzone do legislacji państw członkowskich 30 kwietnia 2007 roku. Zasada "zanieczyszczający płaci" jest jedną z podstawowych zasad polskiej polityki ekologicznej. Została wprowadzona do praktyki zarządzania ochroną środowiska w Polsce już w latach osiemdziesiątych, kiedy wprowadzono system opłat za korzystanie ze środowiska. Rozwinięciem tej zasady są przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska, która zakłada, że sprawca szkody w środowisku naturalnym powinien ponieść koszty naprawy, a sprawca zagrożenia powstaniem takiej szkody jest obowiązany, na własny koszt, podjąć działania prewencyjne.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o zapobieganiu i naprawie szkód w środowisku, istnieją jednak różnice w polskich i unijnych przepisach. Wprowadzona zostanie m.in. definicja bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku

Z projektu wynika, że przepisy ustawy nie będą miały zastosowania m.in do szkód w środowisku, które zostało wykryte przed 30 kwietnia 2007 r. Uruchomiony zostanie elektroniczny rejestr szkód i bezpośrednich zagrożeń szkodą w środowisku, obejmujący wszystkie zgłoszenia po 30 kwietnia 2007 r.

Zdaniem ekspertów, rocznie z powodu niewywiązywania się sprawców z obowiązku naprawy szkód w środowisku na instytucje publiczne przerzucany jest koszt tych działań wysokości od 25 do 125 mln złotych. Oprócz spodziewanego przejęcia finansowania części działań zapobiegawczych i naprawczych przez sprawców szkód, wprowadzenie nowych przepisów spowoduje również pewne obciążenia dla sektora publicznego. Złożą się na nie przede wszystkim wydatki związane ze stworzeniem procedur administracyjnych i wzmocnieniem administracji na poziomie województwa i Inspekcji Ochrony Środowiska. Projekt został przekazany do konsultacji społecznych - poinformował resort środowiska.