Królewska Szwedzka Akademia Nauk przyznała nagrodę w dziedzinie ekonomii

Prestiżową nagrodę Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk w dziedzinie ekonomii (tzw. ekonomiczny Nobel) i 8 mln koron (od Banku Szwecji) dostali naukowcy z USA Eugene F. Fama, Lars Peter Hansen oraz Robert Shiller za empiryczną analizę cen aktywów. Nobel z ekonomii to najmłodsza Nagroda Nobla, ufundowana w 1969 roku.

Eugene F. Fama i Lars Peter Hansen są profesorami Uniwersytetu Chicagowskiego, a Robert J. Shiller jest profesorem Yale w stanie Connecticut. Laureaci podzielą pomiędzy sobie osiem milionów szwedzkich koron (3 805 600 złotych) nagrody.

Jak podkreśliła w poniedziałek w uzasadnieniu werdyktu Królewska Szwedzka Akademia Nauk, o ile nie ma sposobu dokładnego przewidzenia cen akcji czy obligacji za kilka dni czy tygodni, to dzięki gruntownym badaniom laureatów okazało się, że daje się dość dokładnie przewidzieć szerokie pasmo cen w dłuższych okresach, rzędu 3-5 lat.

Reklama

Przypomniano, że Eugene Fama w latach 60. wykazał, że ceny akcji są skrajnie trudne do przewidzenia w krótkim okresie, choćby dlatego, że wszystkie nowe informacje bardzo szybko są dołączane do wyceny. Te odkrycia nie tylko stały się podstawą do dalszych badań, ale i zmieniły rynkową praktykę. Najlepszym przykładem tej zmiany jest powstanie i rozwój funduszy, opartych na giełdowych indeksach.

O ile prawie niemożliwe jest przewidzenie cen akcji w ciągu dni czy tygodni, okazuje się, że nie dotyczy to dłuższego okresu, co Robert Shiller wykazał na początku lat 80. - podkreślono w uzasadnieniu wyboru laureatów. Shiller odkrył mianowicie, że stosunek wyceny do dywidendy dąży do spadku kiedy jest wysoki, a ma tendencję wzrostową kiedy jest niski. Ten mechanizm działa nie tylko dla akcji, ale też dla obligacji i innych rodzajów aktywów - podkreśliła Akademia.

Z kolei Lars Peter Hansen opracował statystyczną metodę, która nadspodziewanie dobrze testuje teorie racjonalnej wyceny aktywów. Używając jej, Hansen stwierdził, że teorie Shillera i Famy stanowią wielki krok w kierunku wyjaśnienia zagadnienia wyceny aktywów - przypomniano w uzasadnieniu.

Laureaci stworzyli więc podwaliny dzisiejszego rozumienia wyceny aktywów, oparte z jednej strony na zmianach ryzyka i podejścia do niego, z drugiej strony na behawioralnych uprzedzeniach i znanych niedoskonałościach rynku - podsumowała Akademia.

Laureaci podzielą pomiędzy sobie 8 milionów szwedzkich koron nagrody. Po raz szósty nagroda Nobla w dziedzinie ekonomii została przyznana wspólnie trzem osobom.

Shiller powiedział w transmitowanej na żywo rozmowie telefonicznej z dziennikarzami obecnymi na konferencji w Sztokholmie, że jego zdaniem finanse rządzą nowoczesną cywilizacją. Zaznaczył, że taka teza może wydawać się dziwna, ale jest absolutną prawdą. Dodał, że finanse powinny służyć gatunkowi ludzkiemu. Pytany o kryzysy finansowe powiedział, że odzwierciedlają one błędy systemu finansowego i niedoskonałości.

- Jest dużo do zrobienia, a praca ta może potrwać dekady - powiedział. Wskazał, że w historii mieliśmy do czynienia z wieloma kryzysami i za każdy razem czegoś się na nich uczyliśmy.

W dotychczasowej historii nagrody dominowali ekonomiści z USA. W ostatnich 10 latach ze Stanów pochodziło 17 z 20 laureatów. Rok temu nagroda trafiła do Alvina Rotha i Lloyda Shapleya za pracę na temat funkcjonowania rynków i tego, jak najlepiej dostosować ofertę do potrzeb.

OPINIA

Niedowierzanie, a jednocześnie nadzieje na przyszłość - to reakcja na dzisiejszego ekonomicznego Nobla jednego z laureatów, Roberta Shillera z amerykańskiego Uniwersytetu Yale. Wraz z nim nagrodę otrzymali dwaj inni Amerykanie - Eugene Fama i Lars Peter Hansen z Uniwersytetu Chicagowskiego.

Gdy profesor Shiller otrzymał ze Sztokholmu telefon w sprawie nagrody mówił, że jest zaskoczony, tym bardziej, że w USA był wczesny ranek. Dodał, że ekonomia to ciekawa nauka i że finanse powinny nadal być siłą napędową cywilizacji.

Zdaniem Shillera świat ciągle uczy się na swych finansowych błędach."Ten ostatni kryzys ukazał pomyłki i niedoskonałości w systemie finansowym. Już je naprawiamy, ale to zajmie lata lub dekady. W historii było już wiele kryzysów i generalnie za każdym razem zawsze się czegoś nowego uczymy".

- - - - - -

Na kilka godzin przed ogłoszeniem decyzji Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk szwedzkie media spekulowały kto otrzyma ekonomicznego Nobla. Najczęściej powoływano się na ranking sporządzany przez szwedzkiego profesora Huberta Fromleta.

W tym roku faworytem był francuski naukowiec z uniwersytetu w Tuluzie, 60-letni Jean Tirole. Bada on przede wszystkim kryzysy finansowe. Drugim faworytem był naukowiec fiński Bengt Hölmström pracujący teraz w Massachusetts Institute of Technology w Cambridge w USA.

Fromlet w wersji rozszerzonej swego rankingu umieścił dwie kobiety. Były to Amerykanki, profesor Nancy Stokey z Uniwersytetu Chicago i Anne Osborn Krueger z Uniwersytety Johna Hopkinsa w Waszyngtonie, która była głównym ekonomistą Banku Światowego.

Wśród 71 dotychczasowych laureatów była tylko jedna kobieta - Amerykanka Elinor Ostrom otrzymała ekonomicznego Nobla w 2009 r.

- - - - - -

W poniedziałek ostatnie i nieoficjalne typy przedstawiła agencja prasowa Thomson Reuters. Typowani byli przede wszystkim Amerykanie Joshua Angrist, David Card i Alan Krueger za badania nad mikroekonomią. Na liście były też dwa dwuosobowe zespoły z USA i Wielkiej Brytanii, które badały prognozy gospodarcze i teorie regulacji. (IAR)

- - - - -

Jak co roku Thomson Reuters wytypował swoich faworytów do ekonomicznego Nobla. Zobacz, kto według agencji jeszcze przed weekendem miał szansę otrzymać prestiżową nagrodę.

Lista zwana Citation Laureates (Laureaci Cytowań) powstaje w wyniku zliczenia ile razy dany naukowiec był cytowany w pracach innych osób.

Od inauguracji badania w 2002 roku Reutersowi udało się trafnie wskazać 29 naukowców, których uhonorowano prestiżową nagrodą - w tym roku agencja dobrze wytypowała dotychczas laureatów w kategorii fizyka - Petera Higgsa i Francois Englerta.

W tym roku grupę typowanych do otrzymania ekonomicznego Nobla naukowców otwierają Joshua D. Angrist (Massachusetts Institute of Technology), David E. Card (University of California), Alan B. Krueger (Princeton University), którzy przysłużyli się nauce osiągnięciami w dziedzinie empirycznej mikroekonomii.

Zdaniem agencji prawdopodobne jest także, że nagroda trafi do rąk Davida F. Kendry'ego (University of Oxford), M. Hashema Peserana (University of Southern California), Petera C. B. Phillipsa (Yale University). Reuters uzasadnia to ich osiągnięciami w dziedzinie ekonomicznych szeregów czasowych, w tym modelowaniu, testowaniu i formułowaniu prognoz.

Ostatnią grupę typowanych naukowców tworzą Sam Peltzman (The University of Chicago Booth School of Business) i Richard A. Posner, za ich osiągnięcia w zakresie ekonomii regulacji, czyli tego, w jaki sposób stanowione przez rząd prawo wpływa na gospodarkę.

Królewska Szwedzka Akademia Nauk po raz pierwszy wręczyła nagrodę im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1969 roku. Wtedy trafiła ona do rąk Jana Tinbergena i Ragnara Frischa, za osiągnięcia w dziedzinie ekonometrii (rozwój i zastosowanie modeli dynamicznych do analizy procesów ekonomicznych).

W ubiegłym roku nagrodę Nobla otrzymali amerykanie Lloyd Shapley i Alvin Roth, którzy zajmowali się problemem optymalnego zrównoważenia podaży i popytu w warunkach niedoboru dóbr.

MZ, Forsal.pl

Kalendarium ekonomicznego Nobla od 1969 roku 2013 rok Eugene F. Fama, Lars Peter Hansen oraz Robert Shiller za empiryczną analizę cen aktywów. 2012 rok Lloyd Shapley, Alvin Roth dostali nagrodę za teorię stabilnych alokacji i wykorzystanie projektowania rynku. 2011 rok Thomas Sargent, Christopher Sims zostali nagrodzeni za empiryczne badania nad przyczynami i skutkami w makroekonomii. 2010 rok Laureatami zostali Amerykanie Thomas Sargent i Christopher Sims. Uhonorowano ich za badania nad zależnościami pomiędzy polityką gospodarczą a wskaźnikami makroekonomicznymi. 2010 rok Profesorowie Peter Diamond, Dale Mortensen i Christopher Pissarides otrzymali nagrodę w dziedzinie ekonomii za analizę tzw. rynków poszukiwania (search markets). Naukowcy wyjaśnili, dlaczego na rynku pracy występuje bezrobocie, chociaż są wolne etaty. 2009 rok Elinor Ostrom i Oliver E. Williamson Amerykanie zostali nagrodzeni za swoją pracę na rzecz zorganizowania i usprawnienia zarządzania w gospodarce. 2008 rok Paul Krugman - to znakomity ekonomista w dziedzinie nowej teorii handlu międzynarodowego oraz nowej geografii ekonomicznej . Zgodnie z teorią Krugmana - nową geografią ekonomiczną - należy zwracać uwagę na wewnętrzne czynniki wzrostu gospodarczego, na to, "co jest skumulowane w danym regionie, a nie wyłącznie opierać się na importowanych zasobach, czy to kapitale, czy pracy, czy technologii". 2007 rok Leonid Hurwicz, Eric S. Maskin, Roger B. Myerson 2006 rok Prof. Phelps oraz prof. Friedman otrzymali Nobla w dziedzinie ekonomii za analizę międzyokresowych zależności w polityce. Opracowali dwa modele dotyczące zależności między inflacją a bezrobociem, uwzględniające oczekiwania inflacyjne i ich wpływ na skuteczność polityki makroekonomicznej, która ma prowadzić do obniżenia bezrobocia. 2005 rok Nobla dostali Amerykanie Robert J. Aumannowi z Izraela i Thomasow C. Schelling Zostali oni uhonorowani za opracowanie teorii konfliktów w oparciu o teorię gier. Znaczenie ich prac daleko wykraczało poza samą ekonomię. Ich badania mają zastosowanie między innymi w polityce rozbrojeniowej, zagadnieniach bezpieczeństwa międzynarodowego czy też polityczno-gospodarczych negocjacjach. 2004 rok Norweg Finn Kydland i Amerykanin Edward Prescott zostali noblistami z ekonomii. Uhonorowano ich za pracę wyjaśniającą "w jaki sposób cykle biznesowe wpływają zmiany w polityce ekonomicznej i technologii". 2003 rok Nagroda Nobla przypadła dwóm uczonym, Amerykanin Robert F. Engle i Brytyjczyk Clive W. J. Granger. Obaj uczeni zostali nagrodzeni za stosowanie metod statystycznych w ekonomicznych (gospodarczych) sekwencjach czasowych. Prace te uznano za ważne, ponieważ na finansowych rynkach często dochodzi do przypadkowych fluktuacji i gwałtownych zwrotów, które mogą mieć wpływ na ceny i wartość akcji oraz innych instrumentów finansowych. 2002 rok Nagroda Nobla przypadła dwóm amerykańskim uczonym mającemu obywatelstwo izraelskie, Daniel Kahneman z uniwersytetu Princeton i Vernon L. Smith, wykładowca z uniwersytetu w Fairfax. Nagrodę otrzymali za studia nad psychologicznymi aspektami oceny i podejmowania decyzji w sytuacjach niepewności oraz za studia laboratoryjne nad alternatywnymi mechanizmami rynkowymi. 2001 rok Nagroda Nobla przypadła trzem amerykańskim uczonym - George A. Akerlof (mąż Janet Yellen, szefowej Fedu), Michael Spence oraz Joseph Stiglitz. Nagrodę otrzymali za opracowanie w latach 70. XX wieku podstaw do ogólnej teorii ekonomii informacyjnej. Istotą której jest analiza rynków cechujących się asymetrią informacji, występuje ona w sytuacji, gdy jedni uczestnicy rynku mają lepsze informacje niż inni. 2000 rok Nagroda Nobla przypadła dwóm amerykańskim uczonym - Jamesowi J. Heckmanowi i Danielowi L. McFaddenowi z Uniwersytetu Kalifornii w Berkeley. Nagrodę otrzymali za opracowanie "teorii i metod szeroko stosowanych w analizie statystycznej zachowań poszczególnych osób i gospodarstw domowych". Prace naukowców pochodzą z pogranicza ekonomii i statystyki, a teraz wykorzystywane są również w naukach społecznych. 1999 rok Nagrode odbiera Robert A. Mundell (Kanadyjczyk osiadły w USA, pracuje w Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku, ur. 1932) - za analizę polityki pieniężnej w warunkach ograniczeń kursów wymiany, a także za analizę optymalnych obszarów walutowych. Jego badania stworzyły podwaliny pod teorię, na której oparli się twórcy strefy euro. Jest twórcą teorii optymalnych obszarów walutowych - (teoria OCA), która podkreśla że znaczne korzyści z integracji monetarnej są w stanie osiągnąć szczególnie kraje z wysoką inflacją i słabiej rozwinięte. Dodatkowe korzyści dla tych krajów są efektem większej stabilności makroekonomicznej promującej inwestycje i zatrudnienie. Zdaniem Mundella kryterium, według którego można typować kraje do połączenia się w unii walutowej, jest wysoka mobilność czynników produkcji, przede wszystkim pracy. 1998 rok Akademia nagradza Amartya Sena urodzonego w indyjskim Bengalu Zachodnim w 1934 roku (Indie, teraz jest wykładowcą w Trinity College w brytyjskim Uniwersytecie Cambridge wcześniej był wykładowcą na amerykańskim uniwersytecie Harvarda). Nobla otrzymał za badania nad sposobami postępowania społeczeństw, by racjonalnie gospodarowały swymi zasobami. Zastanawiał się jak prowadzić politykę gospodarczą, by zapewnić ład społeczny. Badania Amartya nad tzw. Ekonomią dobrobytu poświęcone są zjawisku głodu oraz dystrybucji żywności i dochodu na świecie. Prace prowadził w Indiach, Etiopii, Bangladeszu oraz Afryce Saharyjskiej. Prace Amartyi pozwalają wyjaśnić ekonomiczne podłoże braku żywności na świecie dotyczą gospodarek w krajach rozwijających się i sytuacji ludzi najbiedniejszych w tych krajach, a także sposobom, jakie mogą zapobiec klęskom głodu. 1997 rok Nagrodę Nobla w tym roku otrzymali Amerykanie - Robert C. Merton z Uniwersytet Harvarda i Myron S. Scholes z Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii za opracowanie w latach siedemdziesiątych metody wyceny instrumentów pochodnych. Najbardziej spektakularnym osiągnięciem naukowców jest ich model wyceny opcji nazwany od ich nazwisk jako MODELEM BLACKA-SCHOLESA. Prace naukowe tych uczonych otworzyły nowe dziedziny badań, także poza nauką o finansach. Mają również zastosowanie w określaniu wartości umów ubezpieczeniowych. 1996 rok Akademia nagrodziła Jamesa A. Mirrleesa z Uniwersytetu Cambridge z Wielkiej Brytanii i Williama Vickreya z Kanady za opracowanie teorii podejmowania decyzji w warunkach braku pełnej informacji. Naukowcy w swoich opracowaniach zwrócili uwagę na istotną rolę informacji we współczesnej gospodarce. Ich teoria określana jako "teoria bodźców w warunkach informacji asymetrycznej" dotyczyła sytuacji, gdy podmioty uczestniczące w życiu gospodarczym i zawierające najróżniejsze transakcje, rozporządzające asymetrycznymi informacjami. Teoria stworzona przez laureatów Nagrody Nobla ma duże zastosowanie również w innych dziedzinach, między innymi w zawieraniu umów ubezpieczeniowych, tworzeniu systemu podatkowego, ustalaniu zasad organizowania przetargów czy tworzeniu systemu płac kadry kierowniczej. 1995 rok Nagrodę Nobla otrzymał Amerykanin Robert E. Lucas Jr. z Uniwersytetu w Chicago. Lucas jest powszechnie uważany za człowieka, który stworzył dynamiczną teorię makroekonomii, badającą zachowanie gospodarki jako całości klasycznej. Jego prace zrewolucjonizowały sposoby konstruowania modeli ekonomicznych, a także gruntowną zrewolucjonizowały analizę makroekonomiczną. 1994 rok Akademia uznaje pracę prowadzone przez zmarłego w 2000 r. Johna C. Harsanyia, pracownika Uniwersytetu Kalifornii w Berkeley, Johna F. Nasha z Uniwersytetu Princeton i Reinharda Seltena z Uniwersytetu Bońskiego za przełomowe wobec zastosowania teorii gier w badaniu procesów gospodarczych. 1993 rok W uznaniu osiągnięć Nobla otrzymuje Robert W. Fogel pracownik Uniwersytetu Chicagowskiego i Douglass C. North z Uniwersytetu Waszyngtona w St. Louis za "wkład w odnowę historii gospodarczej przez zastosowanie teorii ekonomicznych i metod jakościowych dla objaśnienia przemian gospodarczych i instytucjonalnych". 1992 rok Laury zdobywa Gary S. Becker z Uniwersytetu Illinois w Chicago. Jako pierwszy zastosował analizę mikroekonomiczną do zastosowania w dziedzinach ludzkiego życia, którymi dotychczas zajmowały się socjologia, demografia czy kryminologia - badał w ten sposób zjawiska związane z ludzkimi zachowaniami i interakcjami, w tym również w sferze pozarynkowej. 1991 rok Szwedzcy Akademicy uznają prace Ronalda Coase a za badania, które wniosły "przełomowy wkład w zrozumienie instytucjonalnej struktury gospodarki" - prace nad wpływem praw własności i kosztów prowadzenia interesów (tzw. kosztów transakcyjnych) na gospodarkę. 1990 rok Nobla odbierają Harry M. Markowitz, William F. Sharpe i Merton H. Miller - wymyślili sposób oceny akcji spółek i obligacji oraz własne pomysły na ocenę różnych inwestycji. 1989 rok Trygve Haavelmo - Norwegia za wykorzystanie metod statystycznych w prognozowaniu ekonomicznym. 1988 rok Maurice Allais - Francja za wkład do teorii rynków i efektywnego wykorzystania zasobów. 1987 rok Robert M. Solow - USA za teorię wzrostu gospodarczego, dowodzącą, że technologia jest najbardziej istotnym czynnikiem rozwoju gospodarczego. 1986 rok James M. Buchanan Jr. - USA za teorię włączającą do badań ekonomicznych problem podejmowania decyzji politycznych ( postulat nałożenia konstytucyjnych ograniczeń na zachowania osób urzędowych dla zapewnienia realizacji interesu publicznego). 1985 rok Franco Modigliani - USA za teorię oszczędzania i finansów korporacji 1984 r., Richard Stone - Wielka Brytania za rozwój rachunku dochodu narodowego - narzędzia do mierzenia dochodów i wydatków kraju. 1983 rok Gerard Debreu - USA za matematyczny model opisujący w sposób naukowy teorie równowagi ogólnej. 1982 rok George J. Stigler - USA za badania nad sposobami działania rynków oraz nad przyczynami i skutkami ich regulowania przez państwo. 1981 rok James Tobin - USA za teorię inwestycji, teorię wyboru portfela inwestycyjnego, rolę pieniądza we wzroście gospodarczym, mierniki poziomu dobrobytu. 1980 rok Lawrence R. Klein - USA za stworzenie modeli ekonometrycznych do prognozowania fluktuacji gospodarczych. 1979 rok Arthur Lewis - Wielka Brytania, Theodore W. Schultz - USA za analizę procesów ekonomicznych w krajach rozwijających się. 1978 rok Herbert A. Simon - USA za badania dotyczące sposobu podejmowania decyzji ekonomicznych (zwłaszcza przedsiębiorstw). 1977 rok James E. Meade - Wielka Brytania, Bertil Ohlin - Szwecja za wkład w teorię handlu międzynarodowego. 1976 rok Milton Friedman - USA za wkład w teorię konsumpcji, stabilizacji makroekonomicznej oraz ponowne sformułowanie ilościowej teorii pieniądza. 1975 rok Tjalling C. Koopmans - USA, Leonid W. Kantorowicz - ZSRR za prace poświęcone efektywnej alokacji i wykorzystaniu zasobów gospodarczych. 1974 rok Friedrich August von Hayek - Austria, Gunnar Myrdal - Szwecja za teorię monetarną i analizę współzależności czynników ekonomicznych i społecznych. 1973 rok Wassily Leontief - USA za stworzenie i zastosowanie metody - nakładów i wyników. 1972 rok Kenneth J. Arrow - USA, John R. Hicks - Wielka Brytania za opracowanie sposobów modelowania współzależności między cenami i rozmiarami produkcji dóbr oraz między cenami a podażą czynników produkcji. 1971 rok Simon Kuznets - USA za wykorzystanie miernika produktu narodowego brutto do opisu i interpretacji wzrostu gospodarczego w długich okresach czasu. 1970 rok Paul A. Samuelson - USA za wkład w naukową analizę teorii ekonomicznych. 1969 rok Jan Tinbergen - Holandia , Ragnar Frisch za pionierskie prace z zakresu ekonometrii. Opr. INTERIA.PL

Biznes INTERIA.PL na Twitterze. Dołącz do nas i czytaj informacje gospodarcze

PAP/IAR
Dowiedz się więcej na temat: gospodarka | Szwedzka Akademia Nauk | nobel | noble | dziedzina
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »