Negatywne stanowisko wobec projektu nowelizacji ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
Poselski projekt nowelizacji ustawy o zatrudnianiu i przeciwdziałaniu bezrobociu dotyczy wydłużenia (z 6 i 12 miesięcy do 18 miesięcy) okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych zamieszkałych w rejonach uznanych za obszary strukturalnego bezrobocia oraz skrócenie z 365 do 180 dni okresu wymaganego do nabycia prawa do tego zasiłku.
W swoim negatywnym wobec propozycji poselskiej stanowisku rząd podkreśla, iż wprowadzenie proponowanych rozwiązań spowodowałoby konieczność zwiększenia dotacji z budżetu państwa dla Funduszu Pracy lub podwyższenia składek na ten Fundusz, co w konsekwencji podniosłoby koszt pracy. Już obecnie bowiem wyższy, niż założono w budżecie na 2000 r., poziom wypłacanych zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków i świadczeń przedemerytalnych w znacznym stopniu zmniejszył środki Funduszu Pracy.
Kolejny argumentem przemawiającym za odrzuceniem poselskiego projektu ustawy jest jego antymotywacyjny charakter w poszukiwaniu pracy przez osoby pobierające ten zasiłek. 180-dniowy okres pracy uprawniający do zasiłku obowiązywał w latach 1995-1996 i został uznany za nie zachęcający do poszukiwania i podejmowania zatrudnienia. W konsekwencji Sejm wydłużył wymagany okres pracy do 365 dni.
Obecnie obowiązujące przepisy ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, w zakresie dotyczącym długości okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określają jednolite warunki, po spełnieniu których bezrobotnemu przysługuje zasiłek w wydłużonym (do 12 lub 18 miesięcy) okresie, różnicując długość tego okresu w zależności od wysokości stopy bezrobocia na obszarze działania powiatowego urzędu pracy, na terenie którego zamieszkuje bezrobotny, od posiadanego stażu pracy oraz od posiadania na utrzymaniu co najmniej jednego dziecka do 15 lat i utraty przez małżonka bezrobotnego prawa do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania.
Dalsze preferencje oznaczałyby konieczność zwiększenia składki na Fundusz Pracy z 2,45 do 3 proc. lub rocznej dotacji z budżetu państwa w wysokości 1,02 mld zł. W obecnej sytuacji finansowej państwa nie jest to możliwe.
