Nierównomierny rozwój polskich regionów

Według najnowszych danych GUS, w 1999 r. najniższy produkt krajowy brutto, przypadający na mieszkańca województwa, zanotowano w Lubelskiem, gdzie wyniósł on 11,1 tys. zł, co odpowiadało 69,8 proc. średniej wartości krajowej. Ponadto produkt krajowy brutto znacznie mniejszy od przeciętnej krajowej zanotowano w woj.: podlaskim, podkarpackim, warmińsko-mazurskim oraz świętokrzyskim. Natomiast najwyższy poziom PKB na mieszkańca wystąpił w woj.: mazowieckim, śląskim i wielkopolskim, dolnośląskim, pomorskim i zachodniopomorskim. Przy tym woj. mazowieckie, utrzymując od lat pierwszą lokatę, zwiększa znacznie dystans dzielący je do innych regionów, a woj. śląskie ten dystans powoli traci.

Wyraźnie zaznacza się też podział kraju na część wschodnią i zachodnią pod względem wydajności pracy liczonej wartością dodaną brutto przypadającą na jednego pracującego. Pod tym względem najniższy wskaźnik mają cztery woj.: lubelskie, podkarpackie, świętokrzyskie i podlaskie. W tych regionach wydajność pracy była prawie dwa razy mniejsza niż w woj.: mazowieckim, pomorskim, dolnośląskim, śląskim, czy zachodniopomorskim. Oznacza to, że największą efektywność uzyskiwano na obszarach uprzemysłowionych oraz o znacznym rozwoju usług rynkowych. Natomiast niski poziom wydajności dotyczył głównie województw w gospodarce których znaczną rolę odgrywa rolnictwo i leśnictwo.

Według ustaleń GUS, w gospodarce kraju zmniejsza się udział rolnictwa i przemysłu na rzecz usług rynkowych w wytwarzaniu wartości dodanej brutto. Jednocześnie przybywa osób pracujących w usługach rynkowych. Jest to zjawisko korzystne, gdyż pod tym względem dzieli nas jeszcze duży dystans do standardów osiągniętych w Unii Europejskiej. W 1999 r. w usługach rynkowych miało zajęcie ponad 37 proc. osób pracujących w woj.: zachodniopomorskim, pomorskim i mazowieckim. W tym czasie w tego rodzaju usługach w woj. lubelskim , podkarpackim i świętokrzyskim zatrudnionych było ponad 19 proc. osób pracujących.