Nowy szef MFW

Urodził się 25 kwietnia 1949 r. w Neuilly-sur-Seine w bogatej rodzinie kultywującej mieszane tradycje Żydów aszkenazyjskich i sefardyjskich. To członek Partii Socjalistycznej i były minister finansów Francji.

Po dzieciństwie spędzonym w Maroku (Agadir) w 1960 r. wrócił do ojczyzny, mieszkał w Monako, studiował w paryskiej Wyższej Szkole Handlowej i w Instytucie Nauk Politycznych. Ma licencjat z prawa publicznego, doktorat z ekonomii. Był wykładowcą ekonomii na uniwersytecie w Nancy (Nancy 2, 1977-1980), w Nanterre (od 1981 r.) oraz w Krajowej Szkole Administracji. Wykłada makroekonomię w paryskim Instytucie Nauk Politycznych.

Dominique Strauss-Kahn był ministrem w trzech różnych rządach: 17/05/1991-2/04/1992: delegowany minister przemysłu i handlu zewnętrznego w rządzie Édith Cresson; 3/04/1992-29/03/1993: minister przemysłu i handlu zewnętrznego w rządzie Pierre'a Bérégovoy; 4/06/1997-2/11/1999: minister ekonomii, finansów i przemysłu w rządzie Lionela Jospina.

Sam określa swoją misję w MFW jako reformatorską. Nie nastawia się jednak na rewolucyjne, radykalne zmiany. Chce jednak odmienić system głosowania w swojej nowej instytucji. Chce aby pieniądze Funduszu jeszcze bardziej wspomagały rozwijające się gospodarki, chce także pomagać biednym krajom.

Będzie - to już tradycja - szefem tej instytucji pochodzącym z Europy. Inna tradycja kazała do tej pory obarczać Amerykanów kierowaniem Bankiem Światowym. We wrześniu postawiono na Strauss-Kahna a nie na b. premiera Czech i b. prezesa Banku Centralnego Czech Josefa Tosovsky'ego (popieranego przez Rosję). Poprzednicy Strauss-Kahna nie pracowali przez całą kadencję - Rodrigo de Rato zrezygnował po trzech latach z powodów osobistych, Horst Köhler został prezydentem Niemiec.

Jego przeszłość polityczna wskazuje na fascynację ideologiami lewicowymi. Był np. aktywnym członkiem Unii Studentów Komunistycznych. Przez wiele lat pracował w strukturach samorządowych (był m.in. merem miasta Sarcelles, Val-d'Oise). Od 1993 r. pomagał biznesmenom w założonej przez siebie firmie prawniczej DSK Consultants. Rok później wszedł w skład grupy lobbistycznej Cercle de l?Industrie skupiających francuskich przemysłowców w Brukseli. Wtedy też zaatakowali go alterglobaliści.

W 1995 r. pobrał się z popularną dziennikarką telewizyjną TF1 Anne Sinclair. W 1999 r. padł na niego cień korupcji w śledztwach dotyczących firmy Elf i ubezpieczalni MNEF. Dwa lata później został oczyszczony z zarzutów.

Jego sukcesem jest przygotowanie Francji do przyjęcia euro, zmniejszenie VAT na usługi budowlane do 5,5 proc. oraz zmniejszenie deficytu budżetowego. Od lat prowadzi swojego często odwiedzanego bloga. Opowiadał się za konstytucją europejską (Francuzi nie są jej zwolennikami - 54 proc. przeciw). Starał się o nominację na kandydata Partii Socjalistycznej w tegorocznych wyborach prezydenckich we Francji - przegrał jednak z Segolene Royal. Protestując przeciwko taktyce tej partii odszedł z jej kierownictwa.

10 lipca br. został oficjalnym kandydatem na dyrektora zarządzającego Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Swą kandydaturę wycofał Marek Belka, bowiem większość europejskich krajów była mu przeciwna. Strauss-Kahna poparło 27 krajów Unii, Chiny i większość państw Afryki. We wrześniu dostał nominację.

Krzysztof Mrówka, Interia.pl