Umowa między Polską a USA o transporcie lotniczym

Celem umowy jest zmiana dotychczasowych uregulowań prawnych, dotyczących transportu lotniczego między oboma krajami. W porównaniu z obecnie obowiązującą umową nowa wprowadza całkowitą liberalizację tras przewozów udostępnionych przedsiębiorstwom lotniczym obu stron, a także z i do państw trzecich.

Do istotnych zapisów umowy należy zaliczyć:

- prawo do wykonywania przez wyznaczone przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa lotnicze każdej ze stron regularnych przewozów między oraz poza ich terytorium w zakresie i na warunkach ustalonych w umowie i załączniku;

- współdziałanie obu stron przy ochronie lotnictwa przed aktami terroru i sabotażu - zgodnie z modelową klauzulą ICAO;

- prawo ustanawiania przedstawicielstw i oddziałów na terytorium drugiej strony oraz prawo sprzedaży własnych dokumentów przewozowych na terytorium drugiej strony -zgodnie z obowiązującymi na terytorium drugiej strony przepisami w tym zakresie;

- prawo do wykonywania obsługi naziemnej we własnym zakresie na terytorium drugiej strony lub - w zależności od uznania - do wyboru operatora obsługi naziemnej spośród innych operatorów świadczących takie usługi (możliwość wykonywania tego prawa została czasowo ograniczona w załączniku IV do umowy "Rozwiązania przejściowe");

- upoważnienie do transferu dochodów z działalności wyznaczonego przedsiębiorstwa lotniczego na terytorium drugiej strony;

- możliwość zawierania porozumień na zasadzie dzielenia oznaczeń linii z przedsiębiorstwem lub przedsiębiorstwami lotniczymi drugiej strony bądź przedsiębiorstwem lub przedsiębiorstwami lotniczymi państw trzecich;

- zwolnienia i ułatwienia celne w odniesieniu do wyposażenia, zapasów, części zamiennych i materiałów pędnych na pokładzie statków powietrznych wyznaczonych przedsiębiorstw lotniczych na terytorium drugiej strony, a także wyposażenia naziemnego niezbędnego do naprawy lub eksploatacji statków powietrznych;

- ustalanie częstotliwości oraz zdolności przewozowej opartej na uwarunkowaniach handlowych rynku;

- rozstrzyganie w drodze negocjacji sporów odnośnie interpretacji i stosowania umowy, a w razie nieosiągnięcia rozstrzygnięcia - w drodze arbitrażu;

- możliwość wykonywania przez polskich przewoźników lotniczych w okresie przejściowym (tj. do końca grudnia 2003 r.) bezpośrednich połączeń lotniczych do sześciu punktów na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki (do Nowego Jorku, Chicago, Los Angeles, Miami oraz dwóch dodatkowych punktów do wyboru);

- możliwość operowania do wszystkich punktów na terytorium USA na zasadzie dzielenia oznaczeń linii (code-share) z przewoźnikiem lub przewoźnikami lotniczymi państw trzecich (możliwe jest operowanie polskiego przewoźnika PLL "LOT" S.A. na zasadzie code-share z przewoźnikami państw trzecich w ramach Qualiflyer Group);

- od 1 stycznia 2004 r. będzie możliwe wykonywanie przez polskich przewoźników lotniczych regularnej komunikacji lotniczej do wszystkich punktów w USA. Jest to zgodne z uregulowaniami przejściowymi, jakich oczekuje się od Unii Europejskiej w rokowaniach w sprawie przystąpienia Polski do Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego.

Związanie umową nastąpi poprzez ratyfikację bez uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie.

Jej postanowienia nie są sprzeczne z obowiązującym w Polsce ustawodawstwem. Zawarcie umowy nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa.