Zmiana ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych

Powyższy projekt nowelizacji ustawy opracowano w związku z przyjęciem przez Radę Mini-strów 24 października 2000 r. "Strategii dla przemysłu lekkiego na lata 2000-2005", z której wynika również "Realizacja pozostałych zadań restrukturyzacyjnych". Chodzi o przeprowa-dzenie restrukturyzacji pod kątem podniesienia konkurencyjności produkowanych wyrobów i poprawy sytuacji ekonomiczno-finansowej przedsiębiorstw. Restrukturyzacja będzie finan-sowana ze środków własnych przedsiębiorstw, kredytów komercyjnych, kredytów preferen-cyjnych udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i inne banki współpracujące z Krajowym Funduszem Poręczeń Kredytowych.

W przemyśle lekkim (przemysł włókienniczy, odzieżowy i skórzany) w pierwszym półroczu 2000 r. funkcjonowało 1145 przedsiębiorstw, w których zatrudniano 225,2 tys. osób (dane dotyczą przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 50 osób).

Z danych statystycznych wynika, że w 2001 r. zwolnienia obejmą ok. 10.000 osób. Aby przeciwdziałać temu zjawisku, a jed-nocześnie sprawić by przemysł lekki stał się konkurencyjny, konieczna jest restrukturyzacja techniczno-technologiczna wsparta proponowanymi kredytami preferencyjnymi.

Zapisy znajdujące się w strategii wskazują na trudną sytuację finansową przemysłu lekkiego, wynikającą przede wszystkim z braku środków na restrukturyzację: techniczno-technologiczną (pozwalającą na zakup lub modernizację parku maszynowego) i zatrudnienia (odprawy dla pracowników). Oba te czynniki odgrywają kluczową rolę w realizacji celu ja-kim jest wzrost konkurencyjności wyrobów przemysłu lekkiego na rynku krajowym i mię-dzynarodowym. Jednym ze sposobów realizacji tego celu jest podnoszenie jakości wyrobów, unowocześnienie wzornictwa zgodnie z modą, intensyfikacja eksportu i promocji polskich marek na rynkach światowych, wspieranie programów rozwoju dla regionów o szczególnej koncentracji przemysłu lekkiego.

Zgodnie z "Kierunkami polityki przemysłowej na lata 1999-2002", większe są możliwości działania władz publicznych w odniesieniu do kilku przemysłów mających trudności i wraż-liwych społecznie. Dotyczy to zwłaszcza wytwarzania tekstyliów, odzieży i obuwia, przemy-słu obronnego, produkcji maszyn rolniczych i ciągników oraz działalności stoczni. W stosun-ku do tych branż założono odraczanie, rozkładanie na raty i wyjątkowo umarzanie należności publicznych oraz przewidziano dotacje, pożyczki i kredyty poręczone przez Skarb Państwa, a także przyspieszone odpisy amortyzacyjne i zamianę wierzytelności na udziały.

Przemysł lekki jest przedmiotem szczególnego zainteresowania ze strony Unii Europejskiej i Światowej Organizacji Handlu (WTO), ponieważ postrzegany jest jako wrażliwy ze wzglę-du na występującą w nim nadprodukcję. Wyroby przemysłu lekkiego zajmują znaczącą pozy-cję na światowym rynku wyrobów konsumpcyjnych. W związku z tym funkcjonowanie tego przemysłu objęte jest specyficznymi rozwiązaniami prawnymi w WTO i UE. Członkostwo w WTO oraz podpisanie umowy stowarzyszeniowej z UE umożliwiły Polsce szerszy dostęp do rynku światowego przez znoszenie taryfowych i pozataryfowych barier w eksporcie kra-jowych produktów. Polski rynek stał się jednocześnie bardziej narażony na konkurencję ze strony wyrobów z niektórych krajów o dużej koncentracji przemysłu lekkiego.

Projekt nowelizacji ustawy nie narusza przepisów o pomocy publicznej określonej w ustawie z 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Udzielanie pomocy ze środków publicznych odpowiada również zasadzie równego dostępu do środków publicznych, zgodnie z ustawą z 26 listopada 1998 r. o finan-sach publicznych.

Dopłaty (ze środków rezerwy celowej) będą udzielane do kredytów zaciągniętych przez przedsiębiorców realizujących zadania związane z restrukturyzacją przemysłu lekkiego, obejmującego przemysł włókienniczy, odzieżowy i skórzany.