Czy wyremontowanie wynajmowanego lokalu to inwestycja w obcym środku trwałym?
Przedsiębiorcy często korzystają z wynajmowanych lokali na potrzeby swojej działalności. Wiąże się to niejednokrotnie z koniecznością przystosowania takich lokali do ich potrzeb, a tym samym wymaga poniesienia szeregu wydatków. W praktyce istnieją wątpliwości jak podatkowo potraktować takie nakłady: czy stanowią one inwestycję w obcym środku trwałym a tym samym należy je amortyzować i rozliczać jako koszt podatkowy w czasie, czy też poprawne byłoby traktowanie ich jako remont i zaliczanie w koszty "na bieżąco".
Na powyższe pytanie udzielił odpowiedzi Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2013 r. znak IPTPB3/423-186/13-4/PM, w której stwierdził, iż wydatki zarówno o charakterze remontowym jak i ulepszeniowym poniesione przed przyjęciem do używania lokalu będą składały się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.
W stanie faktycznym w/w interpretacji wskazano, iż Spółka zajmująca się dostarczaniem usług programistycznych poniosła wydatki na remont lokalu wynajętego na działalność gospodarczą. Remont przeprowadzony był za zgodą właściciela lokalu zaś faktury potwierdzające poniesione wydatki zostały wystawione na Wnioskodawcę. Przeprowadzone prace remontowe miały na celu odnowienie lokalu do poziomu, kiedy mógłby pełnić rolę lokalu mieszkalnego. Obejmowały one: wymianę starej instalacji elektrycznej, częściową wymianę armatury łazienkowej, mebli kuchennych, tynkowanie i malowanie ścian, cyklinowanie podłóg, założenie paneli podłogowych w kuchni. Specyfika działalności Wnioskodawcy nie wymagała specjalnego dostosowania lokalu. Niezbędne było tylko gruntowne odświeżenie go. Remont wyglądałby dokładnie tak samo, gdyby przeznaczeniem lokalu były cele mieszkalne.
Wnioskodawca zajął stanowisko, iż wydatki poniesione na remont lokalu jako czynności przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy obcego środka trwałego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać za wydatki poniesione na remont tym samym nie są one inwestycją w obcym środku trwałym, w związku, z czym mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Organ nie zgodził się z takim wnioskiem. Mając na uwadze postanowienia art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Dyrektor doszedł do wniosku, że składniki wyposażenia lokalu w postaci mebli kuchennych są samodzielnymi przedmiotami, o jakich mowa w art. 16a ust. 1 pkt 3 ustawy, a co za tym idzie stanowią samodzielny środek trwały, o ile spełniają wymienione w przepisie kryterium dotyczące przewidywanego okresu używania powyżej roku.
Meble nie są bowiem na stałe związane z lokalem mieszkalnym, lecz każdy element z osobna jest kompletnym i zdatnym do samodzielnego użytku środkiem trwałym. Zatem przy kwalifikacji podatkowej należy wziąć pod uwagę wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. W przypadku mebli, jeżeli poszczególne elementy spełniają przytoczone wyżej kryteria - mogą stanowić odrębny środek trwały podlegający odpisom amortyzacyjnym, w przeciwnym razie, tj. jeżeli meble tworzą jeden połączony zestaw, którego pojedyncze elementy nie są kompletne i zdatne do używania, traktuje się je jako jeden środek trwały - meble.
Organ odwołując się natomiast do definicji "inwestycji" (art. 4a pkt 1 ustawy o CIT) oraz definicji "środków trwałych w budowie" (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości) doszedł do wniosku, iż inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego, który może być wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym zdaniem organu wydającego interpretację, nakłady jakie Spółka poniosła dotyczące wynajmowanego lokalu mieszkalnego, wydatki z tego tytułu powinny być rozpatrywane w aspekcie art. 16a ust. 2 pkt 1, tj. jako inwestycja w obcym środku trwałym.
Ostatecznie organ stwierdził, że "na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym będą składały się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki zarówno te o charakterze ulepszeniowym, jak i remontowym bowiem poprzez odpowiednie przystosowanie do potrzeb najemcy miały one warunkować rozpoczęcie działalności w wynajmowanym przez Spółkę lokalu mieszkalnym. Wydatki te (poniesione przed planowanym oddaniem do używania) były niezbędne, aby inwestycja w obcym środku trwałym była kompletna i zdatna do użytku, tym samym wskazane wydatki stanowiłyby element wartości początkowej. Kosztami uzyskania przychodów w odniesieniu do inwestycji w obcym środku trwałym są odpowiednio odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."
Justyna Zając-Wysocka
Radca prawny, Dyrektor Departamentu Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
