Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, zatrudniający pracowników są zobowiązani do obliczenia i zapłaty bez wezwania zaliczek na podatek dochodowy w ustalonej wysokości. Ustalając zaliczkę na podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika, przedsiębiorca powinien zwracać szczególną uwagę na koszty, jakie należy przyjąć w celu prawidłowego ustalenia jej kwoty.
Przychody pracownika z jednego stosunku pracy
Koszty podatkowe pracowników osiągających dochody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, jak również spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, określone zostały na kwotę 111 zł 25 groszy za każdy miesiąc. Podatnik powinien jednak pamiętać, że obliczając wysokość kosztów uzyskania przychodu za cały rok podatkowy, nie może ich suma przekroczyć kwoty 1335 zł.
Przychody pracownika z więcej niż jednego stosunku pracy
Ponadto, w przypadku, gdy pracownik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, a także z pracy nakładczej, związane z tym koszty podatkowe, nie mogą przekroczyć kwoty 2002 zł 05 groszy.
Koszty związane z pracownikiem dojeżdżającym
Przepisy ustawy przewidują także maksymalny wymiar kosztów uzyskania przychodu, związanych z wynagrodzeniem pracownika, zamieszkującego lub posiadającego miejsce tymczasowego zamieszkania poza miejscowością, w której usytuowane jest miejsce świadczenia pracy.
Wysokość kosztów została określona jako kwota nie mogąca przekroczyć 139 zł 06 gr miesięcznie. Podatnik powinien pamiętać, że kwota ta w ujęciu rocznym wynosi maksymalnie 1668 zł. Jednakże to nie jedyne ograniczenie w tej kwestii. Warunkiem koniecznym jest także brak uzyskiwania przez pracownika dodatku za rozłąkę. Podatnik powinien pamiętać, że powyższe uregulowanie, odnosi się do pierwszej opisanej sytuacji, to znaczy, przypadku, w którym pracownik uzyskuje dochody z pojedynczego stosunku pracy.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że, w przeciwieństwie do wspomnianej sytuacji, w momencie, kiedy pracownik posiadający na stałe lub czasowe miejsce pobytu odmienne od lokalizacji zakładu pracy i uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, a także z pracy nakładczej, kwota kosztów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu nie może przekroczyć kwoty 2502 zł 56 gr w ujęciu rocznym. Należy także pamiętać, że analogicznie, dodatkowym warunkiem jest w takim przypadku brak uzyskiwania dodatku za rozłąkę przez osobę zatrudnioną.
Podkreślenia wymaga także kwestia związana z kosztami poniesionymi w celu dojazdu do miejsca zatrudnienia. W myśl zapisu zawartego w art 22 ustawy o PIT, w przypadku, gdy, opisane wyżej, roczne koszty uzyskania przychodów są niższe niż opłaty poniesione na dojazdy do miejsce zatrudnienia różnymi środkami transportu publicznego (oprócz samolotu i samochodu), koszty te w rocznym rozliczeniu podatkowym mogą zostać przyjęte przez podatnika lub pracodawcę w wysokości wydatków faktycznie poniesionych. Należy pamiętać, że muszą być one udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Podatnik, który zastosuje taką możliwość może efektywnie obniżyć podatek do zapłaty.
Iwona Cackowska, księgowa Tax Care
Elżbieta Węcławik, Tax Care
