Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności a możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej za okres przed jego wydaniem
Obowiązujące przepisy podatkowe, umożliwiają podatnikom podatku dochodowego od osób fizycznych, na odliczenie od uzyskanego dochodu, niektórych wydatków związanych z kosztami leczenia i rehabilitacji. Stawiają jednak precyzyjne wymogi formalne, które muszą zostać spełnione, aby można było takiego odliczenia dokonać.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - dalej jako "ustawa o PIT") pozwala odliczyć od dochodu wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne (art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).
Art. 26 ust. 7a zawiera enumeratywne wyliczenie wydatków mogących być podstawą odliczenia. Są nimi m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań, zakup sprzętu rehabilitacyjnego, opiekę pielęgniarską, odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, itd. Wydatki te mogą być odliczone tylko wtedy, jeśli nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, PFRON, NFZ, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały podatnikowi zwrócone w innej formie. Jeżeli przedmiotowe wydatki zostały częściowo sfinansowane z ww. źródeł, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (art. 26 ust. 7b ustawy o PIT). Aby jednak móc dokonać odliczenia z tego tytułu, w myśl art. 26 ust. 7d ustawy o PIT, podatnik musi posiadać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności albo decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba, że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. Wówczas podatnik może odliczyć wydatki poniesione od dnia wskazanego w orzeczeniu jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 5 maja 2010 (sygn. IPPB4/415-145/10-2/JS) stwierdza, iż w sytuacji jeśli w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności stwierdzono jedynie ogólny fakt istnienia niepełnosprawności przed datą orzeczenia, nie wskazując jaki stopień miała owa uprzednia niepełnosprawność, nie są spełnione ustawowe przesłanki do skorzystania z ulgi, za okres przed wydaniem takiego orzeczenia.
Konkludując, należy stwierdzić, iż analizowane stanowisko organu podatkowego, jest zgodne z brzmieniem przepisów. Ustawa o PIT konsekwentnie posługuje się pojęciem stopnia niepełnosprawności. Dlatego nie wystarczy aby w orzeczeniu określającym ów stopień wskazano jedynie, że przed jego wydaniem istniała niesprecyzowana niepełnosprawność. Koniecznym jest aby z treści orzeczenia wynikało nie tylko jak długo przed jego wydaniem niepełnosprawność trwała, ale i jaki był wówczas jej stopień. W przeciwnym wypadku, podatnik będzie pozbawiony możliwości odliczenia od dochodu wydatków poczynionych na cele rehabilitacyjne, dokonane w danym roku podatkowym, przed datą wydania takiego orzeczenia.
Marcin Parulski
Konsultant w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
