Wybór podatku liniowego przez osobę fizyczną - praktyczne formalności
Przedsiębiorca rozpoczynający działalność gospodarczą lub planujący jej przyszłość, musi podjąć wiele ważnych decyzji. Jedną z nich jest określenie sposobu opodatkowania swojego przedsiębiorstwa. Możliwości jest kilka, a jedną z nich jest tak zwany podatek liniowy.
Decyzję o formie opodatkowania należy podjąć na podstawie odpowiedniej analizy finansowej firmy, jednak po dokonaniu wyboru, należy dopełnić niezbędnych formalności, których brak może uniemożliwić korzystanie z wybranego sposobu rozliczenia PIT.
W ramach aktualnie obowiązujących przepisów prawnych (od 2003 roku), rozpoczynający działalność gospodarczą podatnik domyślnie podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych - i będzie się rozliczać najprawdopodobniej na formularzu PIT-36. W przypadku jeżeli przedsiębiorca chce rozliczać się na zasadach podatku liniowego (w tym na formularzu PIT-36L), musi złożyć odpowiedni wniosek.
Ustawodawca nie określił jednego obowiązującego wzoru, na którym powinien to zrobić. Jednak zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
˘ wniosek powinien być złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego;
˘ powinno być to oświadczenie pisemne lub spełniające wymogi oświadczenia form opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.
W praktyce oznacza to, że oświadczenie może zostać złożone osobiście, przesłane listem poleconym Poczty Polskiej lub w odpowiednio przewidzianej formie elektronicznej. Zgłoszenie powinno nastąpić w ramach terminów wskazanych przez ustawodawcę. Zgodnie z ustawą o PIT art. 9a, są to:
˘ Oświadczenie o wyborze sposobu opodatkowania należy złożyć do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, gdy osiągnięto pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym;
˘ Jeżeli pierwszy przychód został osiągnięty w grudniu tego roku, oświadczenie należy złożyć do końca roku podatkowego.
Konsekwencją wyboru rozliczenia na zasadach podatku liniowego, jest konieczność właściwego rozliczenia PIT 2019 na odpowiednim rodzaju formularza. Jest to w większości przypadków formularz PIT-36L.
Obecnie obowiązuje już 15 wzór formularza, który można sprawdzić w dolnym rogu dokumentu, obok nazwy formularza w nawiasie - np. PIT-36L/PIT-36LS(15). Obecnie na jednym druku podatkowym połączono dwa formularze skierowane do podatników podatku liniowego, czyli:
˘ PIT-36L - dla podatników będących osobami fizycznymi,
˘ PIT-36LS - dla podatników będących przedsiębiorstwem w spadku.
Aby wybrać odpowiedni formularz, wystarczy wykreślić niepotrzebną opcję. Formularz należy złożyć w terminie od 15 lutego do dnia 30 kwietnia, następującego po roku podatkowym, co oznacza, że zeznanie PIT za 2018 rok można już przygotowywać i składać w terminie do 30 kwietnia 2019 roku.
PIT-36L jest formularzem, który należy złożyć do właściwego organu podatkowego. Nie oznacza to jednak, że aby go złożyć podatnik jest automatycznie zmuszony do osobistej wizyty w urzędzie skarbowym. Co prawda PIT-36L jest deklaracją składaną indywidualnie (nie można tego zrobić z małżonkiem), jednak nadal przewiduje po pierwsze - możliwość podpisania / złożenia dokumentu przez pełnomocnika, a po drugie - skorzystanie z opcji e-administracji. Oznacza to w praktyce, że PIT 2019 można:
˘ Przygotować w formie tradycyjnej i:
o złożyć osobiście w urzędzie skarbowym;
o złożyć przez pełnomocnika w urzędzie skarbowym;
o złożyć za pomocą listu poleconego Pocztą Polską;
˘ Przygotować w formie elektronicznej.
Wersje tradycyjne formularza można pobrać w urzędach lub na stronach Ministerstwa Finansów, czy też na niektórych portalach finansowych i księgowych. Wersja elektroniczna oznacza pracę na specjalnej aplikacji do przygotowania e-PIT.
Jedną z form rozliczenia PIT-36L są opcje zapewniane przez nowoczesne formy e-administracji, czyli tak zwana e-deklaracja, czy e-PIT. Aby ją przygotować, podatnik potrzebuje specjalnej aplikacji - programu komputerowego. Należy pamiętać, że wiążąca jest tylko odpowiednio przygotowana e-deklaracja, przesłana za pomocą specjalnych bramek dokumentów. Opcje pracy są dwie:
˘ W ramach publicznych aplikacjach do e-PIT, proponowanych przez Ministerstwo Finansów; LUB
˘ W prywatnych programach do wypełniania e-PIT, zapewnianych przez komercyjnych twórców oprogramowania.
Czym różnią się te dwie opcje? I która z nich jest lepsza?
Na to pytanie nie ma jednoznacznej, prawidłowej odpowiedzi. Każdy podatnik jest inny i wykazuje się zróżnicowanymi potrzebami oraz wiedzą i doświadczeniem, dlatego inny program może być dla niego najlepszy. Z zasady aplikacje publiczne muszą być dostosowane do bardzo szerokiego grona odbiorców, dostępny szybko, przez Internet, na większości sprzętów komputerowych.
W związku z tym, nie mogą zbytnio obciążać serwerów, ani oprogramowania, toteż powinny być niewymagające technicznie i dość proste w budowie. W skutek tego, ich opcje muszą być w pewien sposób ograniczone. Programy komercyjne są bardziej rozbudowane i teoretycznie mogą dostosować się bardziej do indywidualnych potrzeb ich użytkowników.
Wybór opodatkowania jest bardzo ważną decyzją w prowadzeniu działalności gospodarczej
i powinien być podjęty z pełną rozwagą i odpowiedzialnością. Po jego podjęciu należy również pamiętać o dochowaniu należytych staranności w kwestiach formalnych. Inaczej praktyczne zagadnienia, braki we wnioskach czy oświadczeniach oraz inne kwestie związane z dokumentacją - mogą w praktyce zdecydować za podatnika, niekoniecznie tak, jak on sam by o tym zadecydował.
