Zmiany były potrzebne
Poprzedni stan prawny uniemożliwiał prowadzenie działalności rzemieślników w innych formach niż działalność gospodarcza podlegająca wpisowi do CEIDG. Osoby, które chciały prowadzić działalność w oparciu o posiadane zawodowe kwalifikacje (dyplom mistrza lub świadectwo czeladnika w danej dziedzinie), nie mogły wybrać jako formy prowadzenia działalności gospodarczej spółki prawa handlowego, tj. spółki jawnej czy kapitałowej, gdyż taka działalność nie była uznawana za rzemiosło. Jeśli działalność rzemieślniczą chciały wspólnie prowadzić co najmniej dwie osoby, wówczas zostawała im do wyboru wyłącznie "spółka cywilna".
Rozszerzenie definicji o spółki osobowe i jednoosobową spółkę kapitałową ma umożliwić przedsiębiorcom posiadającym dyplom czeladnika lub mistrza kształcenie młodzieży w rzemiośle i tym samym zwiększy liczbę uczniów realizujących przygotowanie zawodowe oraz przystępujących do egzaminu czeladniczego w rzemiośle. Nauka w rzemiośle łączy bowiem naukę u rzemieślnika (praktyka) z kształceniem w szkole (nauka teoretyczna). Jednocześnie młodzież uzyska dostęp do szerszej oferty edukacyjnej (w wielu przypadkach dostęp do nowoczesnych, innowacyjnych linii produkcyjnych) w ramach praktyki realizowanej w spółkach prawa handlowego.
Do rzemiosła nie zalicza się: działalności handlowej, usług hotelarskich, działalności transportowej, usług świadczonych w wykonywaniu wolnych zawodów, usług leczniczych oraz działalności wytwórczej i usługowej artystów plastyków i fotografików.
Różne formy do wyboru
Po nowelizacji ustawy o rzemiośle rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przede wszystkim przez osobę fizyczną, z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji tej osoby i jej pracy własnej, w imieniu własnym i na rachunek tej osoby - jeżeli jest ona mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą oraz przez wspólników spółki cywilnej osób fizycznych w zakresie wykonywanej przez nich wspólnie działalności gospodarczej - jeżeli spełniają oni indywidualnie i łącznie warunki określone w art. 3 ust. 1 pkt 2 lub 3 wspomnianej ustawy.
Chodzi tu o dowody kwalifikacji zawodowych, którymi są dyplom mistrza w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła bądź świadectwo czeladnicze albo tytuł robotnika wykwalifikowanego w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła. Ponadto na mocy nowych przepisów rzemieślnicy mogą prowadzić swoją działalność w ramach spółki jawnej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej (osób fizycznych) z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji wszystkich wspólników i ich pracy własnej - jeżeli jest ona mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów Prawa przedsiębiorców. Oprócz tego przepisy dopuściły możliwość prowadzenia działalności w formie jednoosobowej spółki kapitałowej, powstałej na podstawie art. 551 § 5 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505 ze zm.) w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, wykonującego we własnym imieniu działalność gospodarczą z wykorzystaniem swoich zawodowych kwalifikacji i pracy własnej - jeżeli powstała spółka jest mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą. Znowelizowana ustawa o rzemiośle umożliwia również prowadzenie działalności w ramach spółki jawnej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej oraz przez wspólników spółki cywilnej z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji przynajmniej jednego wspólnika i jego pracy własnej, pod warunkiem że pozostałymi wspólnikami są małżonek, wstępni lub zstępni wspólnika.
Konieczność posiadania przez co najmniej jednego ze wspólników kwalifikacji zawodowych (mistrz, czeladnik) ma zapewnić wykonywanie działalności gospodarczej w danej branży np. cukierniczej czy kosmetycznej w oparciu o wysokie standardy. Pozostałe zmiany Od 1 stycznia br. w CEIDG mogą być publikowane informacje o posiadanych przez rzemieślników kwalifikacjach (dyplomie mistrza lub czeladnika). Informacje w zakresie posiadanych przez rzemieślnika uprawnień mogą być dopisywane przez poszczególne izby rzemieślnicze na wniosek przedsiębiorcy. Wprowadzono również kwotowy zapis opłat za egzaminy. Uprzednio obowiązujący sposób ich ustalania i waloryzacji stawek opłat spowodował, iż na przestrzeni 3 lat opłaty te wzrosły o blisko 20%.
Obecnie opłaty za egzamin wynoszą:
- mistrzowski - 1400 zł,
- czeladniczy - 700 zł,
- sprawdzający - 250 zł,
- poprawkowy - 50% opłaty za egzamin mistrzowski lub czeladniczy.
"(...) firmy rzemieślnicze to głównie firmy rodzinne. Poprzez udział w spółkach osobowych i kapitałowych członków najbliższej rodziny możliwy będzie transfer wiedzy, doświadczenia w zarządzaniu oraz wspólnego wypracowania strategii dalszego rozwoju firmy z zachowaniem indywidualnych dla danego biznesu i rodziny wartości. Tym samym możliwa będzie sukcesja międzypokoleniowa, dzięki której dana firma rzemieślnicza będzie miała szansę istnieć i rozwijać się nadal. Rozszerzenie definicji rzemiosła o inne formy prawne prowadzenia działalności gospodarczej będzie zapobiegało likwidacji firm rzemieślniczych wraz ze śmiercią przedsiębiorcy-rzemieślnika". Z uzasadnienia do ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych Podstawa prawna Ustawa z dnia 22.03.1989 r. o rzemiośle (Dz. U. z 2018 r. poz. 1267 ze zm.)autor: Marta Stefanowicz - Wasilewska Gazeta Podatkowa nr 12 (1678) z dnia 2020-02-10
