Kolokacja serwerów – czy to sposób dla firm na oszczędność i bezpieczeństwo?
Kolokacja to usługa polegająca na umieszczaniu prywatnych serwerów i sprzętu sieciowego w centrum danych innej firmy. Zamiast scenariusza, w którym serwery znajdują się w pomieszczeniu lub sekcji własnej infrastruktury biznesowej organizacji, istnieje możliwość wynajęcia miejsca w kolokacyjnym centrum danych (znanym również jako centrum danych strony trzeciej). I tu pojawia się zasadnicze pytanie: Czy warto się na taki krok zdecydować?
Artykuł z ekspozycją partnera
Dla firm, których własne pomieszczenia i połączenia sieciowe nie są w stanie spełnić wymogów dostępności i bezpieczeństwa, sensowne jest umieszczanie serwerów w zewnętrznym centrum kolokacji.
Przenosząc zasoby do centrum kolokacji, należy pamiętać, że jest to obiekt budowany z myślą o świadczeniu wysokowydajnych i bezpiecznych usług przechowywania urządzeń wielu firm z wdrożonymi procedurami poruszania się po obiekcie. W przypadku kolokacji firmy dzielą z innymi najemcami koszty zasilania, chłodzenia, komunikacji i powierzchni użytkowej centrum danych. Dzięki temu jest to najbardziej efektywne kosztowo rozwiązanie na rynku usług kolokacji.
Firmy wymagają pełnej kontroli nad swoim sprzętem. Centrum Danych rozwiązuje problemy związane z ograniczeniami zwykłych obiektów biurowych, czy jednorodzinnych domów, jak np. dwustronne zasilanie, wytrzymałość na duże obciążenia punktowe itp. Wreszcie, centra danych w obiekcie kolokacyjnym są bardziej niezawodne, niż te utrzymywane samodzielnie przez przedsiębiorstwa. Oferują większą ochronę przed przerwami w zasilaniu ze względu na liczne kopie zapasowe danych na miejscu i zapewniają opcje sieciowe o niskich opóźnieniach. Wreszcie, korzystając z kolokacji w obiektach zewnętrznego dostawcy korzystamy również z odpowiednich zabezpieczeń sieci, czy zabezpieczeń fizycznych. To wszystko przekłada się na zwiększone bezpieczeństwo danych i operacyjnej ciągłości działania biznesu klientów korzystających z zewnętrznych centrów kolokacyjnych.
Główną różnicą między kolokacją a chmurą publiczną jest sposób przechowywania danych i zarządzania nimi. Jest to kwestia posiadania fizycznych aktywów versus wirtualnych. Podobnie jak kolokacja, usługi infrastrukturalne w chmurze oferują oszczędność kosztów ze względu na współdzielone obiekty. Ale na tym kończą się podobieństwa. W przypadku usług w chmurze dostawca chmury zarządza serwerami klienta, pamięcią masową i elementami sieci. Personel dostawcy jest odpowiedzialny za konfigurację tych elementów, obniżenie nakładów kapitałowych i kosztów operacyjnych. Wiele firm rozważa usługi w chmurze, ponieważ wolą wykorzystywać swoje centra danych do bardziej produktywnych zadań w ramach rozwijania działalności. Inne wybierają dostawcę usług w chmurze ze względu na elastyczność polegającą na możliwości szybkiego skalowania pojemności danych w górę lub w dół w oparciu o zmieniające się potrzeby biznesowe.
Dostawcy usług w chmurze mogą oferować korzyści w zakresie zarządzania danymi dla firm, ale konflikt pojawia się w momencie, gdy dane się rozszerzają. Więcej danych oznacza dodatkowe przechowywanie i koszty. Dlatego eksperci uważają, że mniej kosztowne jest zbudowanie fizycznego centrum danych poprzez kolokację danych. Ta droga jest bardziej elastyczna, ponieważ firmy wynajmują tylko przestrzeń dla wszystkich swoich aktywów, co różni się od wynajmowania samych aktywów (pamięci masowej w chmurze), które będą ograniczone w oparciu o subskrypcję.
Ponad 25 lat temu American Uptime Institute zdefiniował różne poziomy klasyfikacji dla publicznych centrów danych, które od tego czasu wyznaczają międzynarodowy standard klasyfikacji technicznej centrów danych. Każda z tych gradacji jest określana jako tzw. Tier, co oznacza rangę lub warstwę. W zależności od dostępności systemu i redundancji rozróżnia się cztery różne klasy. Dzięki temu możliwe jest obiektywne i wiarygodne porównanie wydajności i dostępności infrastruktury danego obiektu z infrastrukturą innego obiektu. Poszczególne poziomy są projektowane progresywnie, tak że każdy wyższy poziom opiera się na wymaganiach niższego poziomu. W zależności od wymagań biznesowych przy wyborze centrum danych definiuje się różne kryteria dotyczące utrzymania, zasilania, chłodzenia, łączności sieciowej i odporności na błędy. Poszczególne gradacje nie oznaczają, że centrum danych Tier-3 jest lepsze od centrum danych Tier-2, ale że poszczególne warstwy pasują do różnych wymagań biznesowych.
Ostatecznie to do danego operatora należy zaprojektowanie rozbudowy i wdrożenia centrum danych w sposób, który najlepiej pasuje do jego modelu biznesowego. W ten sposób sam operator zapewnia zaklasyfikowanie swojego centrum danych do odpowiedniego poziomu klasyfikacji.
Przykładem centrum kolokacji danych jest Plus Data Center w Grodzisku Mazowieckim. Umożliwia ono firmom fizyczne umieszczenie swoich urządzeń, takich jak serwery switche, routery itp. Rozwiązanie zapewnia przede wszystkim warunki idealne do pracy tych urządzeń określane przez producentów oraz najwyższej klasy bezpieczeństwo i stabilność pracy systemów klienta, wspiera optymalizację kosztów utrzymania zasobów IT, uniezależnia działanie urządzeń klienta od funkcjonowania infrastruktury (np. przerw w dostawach prądu) w jego biurze. Możliwe jest zarówno wykorzystanie przestrzeni w udostępnionych szafach kolokacyjnych, jak i we własnej serwerowni.
Artykuł z ekspozycją partnera
