Julia Przyłębska

Po ukończeniu studiów w 1982 roku, Przyłębska przeszła aplikację sądową i złożyła egzamin sędziowski. W latach 80. orzekała jako asesor, a następnie sędzia Sądu Rejonowego w Poznaniu. W 1991 została delegowana do Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w Poznaniu. W latach 90. była aktywna także w sferze wyborczej, pełniąc funkcję wiceprzewodniczącej Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Poznaniu. Jednakże w 1998 roku zdecydowała się zrezygnować z urzędu sędziowskiego i rozpoczęła karierę dyplomatyczną, pracując jako konsul w Niemczech. 

Doświadczenia zdobyte w latach pracy w ambasadach w Kolonii i Berlinie, gdzie zajmowała się m.in. negocjacjami związanymi z odszkodowaniami za pracę przymusową w czasie II wojny światowej, przyczyniły się do dalszego rozwoju jej kariery zawodowej. 

Po krótkiej przerwie od działalności sędziowskiej, w 2001 roku Julia Przyłębska powróciła do orzekania jako sędzia Sądu Okręgowego w Poznaniu. W 2003 ponownie zrzekła się stanowiska sędziego, aby powrócić do pracy dyplomatycznej w Berlinie, jednak w 2007 roku została mianowana sędzią na nowo. 

Po kilku latach pracy w Sądzie Okręgowym w Poznaniu, w grudniu 2015 roku została wybrana przez Sejm RP na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Następnie w grudniu 2016 roku, prezydent Andrzej Duda powierzył jej obowiązki prezesa TK, a dzień później została oficjalnie powołana na to stanowisko, stając się pierwszą kobietą na czele tej instytucji. 

Czas prezesury Julii Przyłębskiej w Trybunale Konstytucyjnym wzbudza liczne kontrowersje, szczególnie związane z niezależnością TK oraz politycznymi naciskami na instytucję.

Krytycy jej prezesury, w tym wielu konstytucjonalistów i byłych prezesów Trybunału, zarzucali jej współpracę z rządem oraz łamanie zasad funkcjonowania TK. Między innymi, według opinii prawników takich jak prof. Andrzej Zoll, prof. Marek Chmaj czy prof. Ewa Łętowska, jej powołanie mogło naruszać przepisy prawa. 

Jednym z najbardziej kontrowersyjnych momentów w czasie jej prezesury był wyrok z października 2020 roku, w którym Trybunał Konstytucyjny orzekł niezgodność z Konstytucją przepisów umożliwiających aborcję z powodu ciężkiego uszkodzenia płodu. To orzeczenie doprowadziło do szeroko zakrojonych protestów w całej Polsce, a Przyłębska była jednym z głównych symboli kontrowersyjnych zmian w systemie prawnym kraju. 

Pod jej kierownictwem Trybunał Konstytucyjny podejmował decyzje dotyczące kluczowych dla systemu prawnego kwestii. Julia Przyłębska przyczyniła się również do wycofania TK z porozumienia o upowszechnianiu orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, co było kolejnym kontrowersyjnym krokiem w kierunku ograniczenia wpływu międzynarodowych instytucji na polski system prawny. 

W grudniu 2022 roku pojawiły się dyskusje na temat zakończenia jej kadencji jako prezesa TK, zgodnie z niektórymi interpretacjami przepisów. Część konstytucjonalistów oraz kilku sędziów TK twierdziła, że jej kadencja jako prezesa dobiegła końca, podczas gdy Przyłębska i przedstawiciele rządu argumentowali, że jej prezesura powinna trwać do momentu zakończenia kadencji sędziego TK w 2024 roku. 

Julia Przyłębska jest żoną Andrzeja Przyłębskiego, profesora filozofii, który pełnił funkcję ambasadora RP w Niemczech w latach 2016–2022. Małżeństwo ma dwóch synów: Marcina, dyrektora w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń, oraz Alana, który działał politycznie w Poznaniu. Przyłębska była również aktywna na polu dyplomatycznym, a jej działania w Niemczech dotyczyły m.in. kwestii odszkodowań dla polskich pracowników przymusowych w czasie II wojny światowej.