Rezygnacja z PPK. Czy się opłaca i jak to zrobić po autozapisie do PPK?

Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) są długoterminowym programem oszczędnościowym, który powstał z myślą o Polakach w wieku od 18 do 55 lat. 

Ma on umożliwić osobom pracującym odkładanie dodatkowych środków pieniężnych na specjalnie utworzonym w tym celu koncie z myślą o zwiększeniu wysokości ich przyszłej emerytury. Pieniądze wpłacane są tam co miesiąc, dlatego użytkownik może na bieżąco kontrolować, ile już zebrał. 

Na środki PPK składają się:

• wpłata pracownika - w wysokości 2 procent jego wynagrodzenia brutto (lub więcej na ewentualne życzenie pracownika), 
• dopłata pracodawcy - w wysokości minimum 1,5 procent wysokości wynagrodzenia brutto, 
• dopłata państwa - powitalna w wysokości 250 złotych oraz 240 co roku w przypadku pracowników, którzy wpłacają rocznie na PPK minimum niż 3,5% sześciokrotności minimalnego wynagrodzenia.

Z uwagi na niższe wynagrodzenie nie wszyscy są jednak zainteresowani uczestnictwem w niniejszym programie. Warto dowiedzieć się więc również, jak po autozapisie do PPK można zrezygnować z udziału w oszczędzaniu. 

Autozapis do PPK po raz pierwszy odbędzie się w 2023 roku i zgodnie z prawem następował będzie co cztery lata.  Dlatego też pracodawca ma obowiązek poinformować o nim wszystkie osoby przez siebie zatrudnione, które wcześniej zrezygnowały z udziału w programie. 

Musi to zrobić najpóźniej do końca lutego, ponieważ od 1 kwietnia wszyscy pracownicy zatrudnieni na okres powyżej 90. dni ponownie staną się uczestnikami Pracowniczych Planów Kapitałowych. Dotyczy to nawet tych osób, które na samym początku działania programu złożyły deklarację o niedokonywaniu wpłat do PPK. 

Autozapis do PPK nie będzie obejmował jedynie pracowników znajdujących się w przedziale wiekowym od 50. do 70. roku życia w sytuacji, gdy nie przystąpili oni wcześniej do programu lub wypisali się z niego. Pozostali, aby uniknąć ponownego naliczania opłat muszą zaś ponownie zrezygnować z udziału w programie oszczędnościowym. 

Pierwsze wpłaty w ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych zostaną naliczone od wynagrodzeń wypłacanych w marcu i zostaną przekazane instytucji finansowej w czasie od 1 a 17 kwietnia. Zatem, jeśli przed dostarczeniem wpłat do PPK dany pracownik złoży rezygnację z programu, pracodawca dokona korekty naliczonych mu składek.

Aby wypisać się z PPK, wystarczy jedynie dostarczyć stosowne oświadczenie do pracodawcy. Oficjalny wzór deklaracji został opracowany przez Ministerstwo Finansów i wypełniony dokument będzie obowiązywać przez kolejne cztery lata. 

Po tym okresie musimy ponownie złożyć rezygnację z PPK. Chyba że planujemy powrót i dalsze odkładanie pieniędzy. Jest ono możliwe w każdej chwili z uwagi na to, że Pracownicze Planu Kapitałowe są dobrowolne. Wystarczy więc jedynie osobiście zostawić u pracodawcy odpowiedni wniosek z odręcznymi podpisami. 

W teorii PPK ma zabezpieczyć nas przed niską emeryturą. W praktyce jednak na zwrot prywatnych środków wcale nie trzeba czekać do 60. roku życia. Można się na to zdecydować w dowolnej chwili i w tym celu nie trzeba wcale składać rezygnacji z programu oszczędnościowego. 

Aby wypłacić pieniądze zgromadzone w Pracowniczych Planach Kapitałowych, należy zalogować się z poziomu panelu do swojego rachunku PPK w instytucji finansowej, w której pracownik ma rachunek. Trzeba jednak pamiętać, że rezygnacja z PPK oznacza również koniec wpłat pracodawcy i dopłat państwa.

Warto mieć świadomość, że z pieniędzy na koncie PPK można również skorzystać na preferencyjnych zasadach w sytuacji poważnej choroby własnej, choroby dziecka lub małżonka. W takiej sytuacji bez ryzyka utraty części środków można starać się o jednorazową wypłatę do 25 procent oszczędności.

Jest to również możliwe w przypadku potrzeby pokrycia wkładu własnego przy kredycie hipotecznym. Z tego rozwiązania można skorzystać przed ukończeniem 45 roku życia. Wypłacone środki uczestnik PPK musi jednak zacząć zwracać w terminie do 5 lat od chwili wypłaty środków i cała kwota musi wrócić na konto w przeciągu maksymalnie 15 lat.

Podsumowując powyższe, czy warto zrezygnować z PPK? Opinie są różne. Tak, jeżeli chcemy cieszyć się wyższą pensją w danym momencie. Nie, jeśli bardziej zależy nam na gromadzeniu środków na kolejne lata. 

Eksperci wskazują bowiem, że obawy o wysokość naszych emerytur mogą być w pełni uzasadnione. Szacuje się, że wskutek reformy emerytalnej z 1999 roku oraz innych czynników stopa zstąpienia (relacja emerytury do wynagrodzenia) w przyszłości z może spaść z 60 do około 30 procent. 

Z punktu widzenia właściciela konta w programie oszczędnościowym PPK najważniejszy jest zaś stosunek dopłat od pracodawcy i państwa w odniesieniu do środków, które sam wpłacił. Z tej perspektywy korzystanie z funduszu na pewno może się jednak opłacać. 

Przykładowo, w przypadku uczestnika, który zarabia 5300 złotych oszczędzając od grudnia 2019 roku, w zależności od grupy FZD, może znajdywać się średnio od 7396 do nawet 7817 złotych, a więc od 3474 zł do 3897 zł więcej niż wynoszą jego samodzielne wpłaty do PPK. 

Czytaj również:

Wojna, inflacja, pandemia. Polacy boją się pogorszenia sytuacji finansowej

Czarna prognoza na rok 2050. Co trzeci Polak emerytem i głodowe świadczenia

Autozapis do PPK. Pięć rzeczy, których musisz się dowiedzieć, zanim zrezygnujesz

Zobacz także: