Fuzja BZ WBK to była pestka

Bank Zachodni WBK wraca na giełdę. Nowa instytucja - chociaż miesiąc po pierwotnie założonym terminie - rozpoczyna działalność. Fuzja udała się. Nie należy jednak przesadzać z optymizmem. Dopiero teraz rozpoczną się schody. Skomplikowany proces łączenia banków może za chwilę okazać się najłatwiejszą częścią fuzji.

Problem z Bankiem Zachodnim WBK polega na tym, że mimo posiadania tego samego, irlandzkiego inwestora, oba banki nadal różni wiele. Zbyt wiele. Wielkopolski Bank Kredytowy, chociaż zaliczany do II ligi polskich banków, generalnie spełniał twarde, europejskie standardy jakości portfela kredytowego. Niewiele też można mu zarzucić analizując rozwój oferty - zarówno internetowej, jak kredytowej, depozytowej, kartowej - dostępnej w bankowych okienkach. Bank Zachodni takiej siły przebicia nie miał. Mało tego: ostatnie dwa lata oznaczały dla niego ciężką pracę zniwelowania - nazwijmy to - błędów poprzedniego zarządu, które doprowadziły do stworzenia jednego z najgorszych jakościowo portfeli kredytowych w Polsce.

Allied Irish Banks jest jednak inwestorem upartym i niewielkie znaczenie przykłada do lokalnych sentymentów i układów. Stąd ciche (ale głośne w środowisku) zmiany personalne w BZ. Stąd nagły zwrot w polityce kredytowej.

Jedno trzeba przyznać - fuzja obu banków została przeprowadzona wręcz modelowo. W odróżnieniu od jednego amerykańskiego banku, który przejął jeden z największych polskich banków - inwestorzy byli krok po kroku informowani o kolejnych etapach łączenia. Było - żeby użyć ulubionego sformułowania bankowców - transparentnie.

I jeszcze jeden wątek - poboczny, ale istotny. Doskonale się stało, że bezproblemową fuzję przeprowadzili w Polsce Irlandczycy. Reprezentanci społeczeństwa, które wbiło ostatnio widelec w plecy naszej akcesji do Unii Europejskiej. Może udane połączenie banków poprawi nieco polskie postrzeganie Irlandii. Oby.