Prywatyzacja PKO BP a sprawa polska

W ostatnią środę na wniosek opozycji Sejm przyjął projekt uchwały zobowiązujący rząd do przedstawienia zasad prywatyzacji PKO BP i drugiego dużego banku pozostającego w państwowych rękach - Banku Gospodarki Żywnościowej. W uchwale znalazł się też zapis, że oba banki nie powinny przejść w

ręce zagranicznych inwestorów. Posłowie argumentowali, że oddanie dwóch, de facto

ostatnich państwowych banków w ręce zagranicznego kapitału pozostawi poza polską

kontrolą cały rodzimy sektor bankowy.

Dzień później nowa prezes PKO BP, Henryka Pieronkiewicz nie wykluczyła natomiast

udziału kapitału zagranicznego w zapowiedzianej na 2001 r. prywatyzacji PKO BP. Jej

zdaniem sejmowa uchwała nie oznacza prywatyzacji bez udziału np. funduszy

powierniczych, których klientami są Polacy i które działają na polskim rynku, ale ich

rodowód jest zagraniczny. Prezes Pieronkiewicz przypomniała, że aby móc konkurować

z innymi bankami PKO BP powinien zostać w znacznym stopniu dokapitalizowany. Jej

zdaniem istnieje poważna obawa czy w naszym kraju znajduje się wystarczająco duży

rodzimy kapitał, który zechce dokapitalizowć PKO BP. Propozycja prezes

Pieronkiewicz by w prywatyzacji PKO BP wykorzystać mieszany polsko-zagraniczny

kapitał pochodzący z funduszy powierniczych nie jest pierwszym tego typu pomysłem.

Wcześniej już mówiło się o możliwości wykorzystania w prywatyzacji PKO BP i BGŻ,

kapitałów pochodzących z powszechnych towarzystw emerytalnych, które przecież w

dużej mierze znajdują się także pod kontrolą zagranicznych instytucji finansowych. Nie

jest natomiast do końca jasne do której z opcji prywatyzacji PKO BP przychyla się

obecny właściciel banku - Ministerstwo Skarbu Państwa. Wszystko wskazuje na to, że

prywatyzacja największego polskiego detalisty jeszcze niejednokrotnie podzieli

polityków nawet w obrębie koalicji rządzącej. Wcześniej jednak na rozwiązanie czeka

kłopotliwa sprawa portfela starych kredytów mieszkaniowych w PKO BP.