Sposoby na (skuteczną) zapłatę podatku z PIT za 2017 r.
Termin zapłaty podatku wykazanego w PIT za 2017 r. upływa 30 kwietnia 2018 r. Wymaganą kwotę może uregulować za podatnika członek najbliższej rodziny. Osoby, które nie mają środków na pokrycie podatku, mogą ubiegać się o odroczenie terminu płatności lub zawarcie układu ratalnego.
Formy płatności
Termin uregulowania podatku wykazanego do zapłaty w PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 i PIT-39 za 2017 r. upływa 30 kwietnia 2018 r. Podatek trzeba uiścić bez względu na jego wysokość.
Podatki pobierane przez urzędy skarbowe reguluje się przelewem lub gotówką. Nie każdy może jednak wybrać sposób dokonania zapłaty. Podatnicy wykonujący działalność gospodarczą i zobligowani do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów mają obowiązek bezgotówkowo opłacać firmowe podatki (związane z działalnością gospodarczą). Odstępstwo od tego wymogu uczyniono dla mikroprzedsiębiorców. Oni mogą regulować podatki gotówką.
Wpłaty bezgotówkowej dokonuje się za pośrednictwem banku, instytucji płatniczej, instytucji pieniądza elektronicznego lub SKOK. Dozwolone jest wykonanie przelewu z rachunku w banku, instytucji kredytowej, unijnej instytucji płatniczej lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, niemających siedziby lub oddziału w Polsce. Podatnik, który reguluje podatek gotówką, pieniądze może wpłacić w kasie urzędu skarbowego lub podmiotu zajmującego się jego obsługą kasową. Wpłaty gotówkowej można dokonać również na rachunek urzędu skarbowego w banku, placówce pocztowej, biurze usług płatniczych, instytucji płatniczej, instytucji pieniądza elektronicznego, SKOK.
Wpłata za podatnika
Podatnik zasadniczo sam i z własnych środków pieniężnych powinien uregulować podatek wykazany w rocznym zeznaniu podatkowym. Zobowiązania podatkowe mają bowiem charakter osobisty.
Dokonanie wpłaty za podatnika jest dozwolone w dwóch przypadkach. Po pierwsze, każdy podatek, bez względu na wysokość, mają prawo uregulować za podatnika członkowie najbliższej rodziny. Zalicza się do nich jego małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma oraz macochę. Po drugie, dopuszczalne jest dokonanie zapłaty przez inny podmiot, np. z konta spółki jawnej czy komandytowej na pokrycie podatku dochodowego wspólników, o ile kwota podatku nie przekracza 1.000 zł. Uznaje się, że w takich przypadkach wpłata pochodzi ze środków podatnika, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do jej przeznaczenia.
Należy przy tym pamiętać o specyfice spółki cywilnej. Wspólnicy spółki cywilnej mogą bez limitów kwotowych opłacać swoje zobowiązania podatkowe, np. podatek dochodowy, ze wspólnego konta (założonego "na spółkę"). Spółka cywilna nie ma prawa założyć własnego rachunku bankowego. Wspólnicy spółki cywilnej będący osobami fizycznymi mogą jednak posiadać wspólne konto. Rachunek bankowy założony dla celów prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej formalnie jest zatem kontem wspólników, a nie spółki cywilnej. Wspólnicy, uiszczając z niego swoje podatki, dokonują wpłaty z własnych środków finansowych i w swoim imieniu, a nie przez inny podmiot (spółkę cywilną).
Ulgi dla wybranych
Podatnik, który nie jest w stanie uregulować podatku wykazanego w PIT za 2017 r., może do 30 kwietnia 2018 r. złożyć w urzędzie skarbowym wniosek o odroczenie terminu płatności lub zapłatę w ratach. Po tej dacie nieuiszczony podatek staje się zaległością podatkową. Pomoc w jego uregulowaniu może przybrać formę odroczenia zapłaty, układu ratalnego lub umorzenia.
Uzyskanie takich ulg uzależnione jest od istnienia ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Nie ma katalogu okoliczności, zdarzeń czy powodów, których wystąpienie gwarantuje pozytywną decyzję urzędu skarbowego. Obowiązek wykazania istnienia przesłanek uzasadniających przyznanie ulgi w spłacie podatku spoczywa na podatniku. Musi on nie tylko odpowiednio uzasadnić wniosek, ale również przedłożyć dowody na poparcie przedstawionych argumentów, np. wyciągi z rachunków bankowych, dokumenty potwierdzające konieczność ponoszenia wydatków na leczenie i rehabilitację, zaświadczenia o korzystaniu z pomocy opieki społecznej. Urzędy skarbowe wymagają ponadto złożenia oświadczenia o stanie majątkowym oraz podania składników mienia mogących być przedmiotem zastawu skarbowego lub hipoteki przymusowej.
Druki wniosków o odroczenie, rozłożenie na raty oraz umorzenie dostępne są w serwisie www.druki.gofin.pl, w dziale Ordynacja podatkowa.
Osoby prowadzące działalność gospodarczą muszą spełnić dodatkowe wymogi. W ich przypadku brane są pod uwagę również regulacje dotyczące pomocy publicznej. Przedsiębiorcy mogą otrzymać ulgę w spłacie podatków: niestanowiącą pomocy publicznej, stanowiącą pomoc de minimis lub stanowiącą pomoc publiczną na cele wskazane w art. 67b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Podatnik musi określić we wniosku, o jaką ulgę się ubiega, a ponadto dołączyć wymagane w związku z tym dokumenty.
Decyzja w sprawie ulgi w spłacie podatku zapada w ramach uznania administracyjnego. Urząd skarbowy, stwierdzając istnienie ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, może zastosować ulgę albo odmówić jej udzielenia. Uznaniowość nie oznacza jednak pełnej swobody i wydawania rozstrzygnięć w oderwaniu od okoliczności danej sprawy. Sądy administracyjne coraz częściej podkreślają, że istnieją pewne granice uznania administracyjnego, w obrębie których organ podatkowy może podejmować decyzję po stwierdzeniu istnienia przesłanki ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Wybór określonego rozstrzygnięcia nie może być dokonany z rażącym naruszeniem zasady sprawiedliwości, wskutek uwzględnienia nielogicznych kryteriów czy na podstawie fałszywych przesłanek. Nieracjonalne jest takie podejście, gdy od organu podatkowego wymaga się wyczerpującego ustalenia stanu faktycznego, a jednocześnie pozostawia się mu pełną swobodę w wyborze konsekwencji prawnych tego stanu faktycznego (por. wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3615/14).
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.)
autor: Małgorzata Żujewska
Gazeta Podatkowa nr 18 (1475) z dnia 2018-03-01