Upadłość konsumencka dla "frankowiczów"?
Rynek walutowy przeżył szok, w związku ze znaczącym umocnieniem się franka szwajcarskiego wobec euro i (w konsekwencji) złotego. Skutkiem powyższego jest skokowy wzrost kosztów rat kredytowych dla kredytobiorców, którzy zaciągnęli zobowiązania we franku szwajcarskim.
Opisane zjawisko może (na zasadzie domina) spowodować wzrost liczby tzw. upadłości konsumenckiej. Warto nadmienić, iż bardzo istotne zmiany w omawianej instytucji weszły w życie z końcem roku 2014 (31 grudnia). [vide: Ustawa o zmianie ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1306)]
Zgodnie z obecnym stanem prawnym możliwe jest takie prowadzenie postępowania upadłościowego by osobom fizycznym umorzyć długi, o ile ich spłata byłaby niewykonalna w postępowaniu upadłościowym. Konsekwencją powyższego jest stworzenie możliwości na niepełne (choć w możliwie jak najwyższym stopniu) zaspokojenie wierzycieli. Celem takiej regulacji jest osiągnięcie sytuacji, w której dłużnik będzie mógł zacząć życie z tzw. "czysta kartą".
Postępowanie upadłościowe może być prowadzone również wówczas, gdy dłużnik ma tylko jednego wierzyciela. W obecnej sytuacji może stanowić podstawę do skutecznego złożenia wniosku o upadłość konsumencką przez tzw. "frankowiczów" - wówczas gdy jedynym niezaspokojonym wierzycielem jest bank, a jedynym długiem którego nie jest w stanie obsługiwać dłużnik jest kredyt bankowy.
Ważne: wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić tylko dłużnik. Rzeczony wniosek ma zawierać:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania oraz numer PESEL dłużnika, a jeśli dłużnik nie posiada numeru PESEL - dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
2) wskazanie miejsc, w których znajduje się majątek dłużnika;
3) wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich uprawdopodobnienie;
4) aktualny i zupełny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników;
5) spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego z nich oraz terminów zapłaty;
6) spis wierzytelności spornych z zaznaczeniem zakresu w jakim dłużnik kwestionuje istnienie wierzytelności; wskazanie wierzytelności w spisie wierzytelności spornych nie stanowi jej uznania;
7) listę zabezpieczeń ustanowionych na majątku dłużnika wraz z datami ich ustanowienia, w szczególności hipotek, zastawów i zastawów rejestrowych;
8) oświadczenie dłużnika, że nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 491(4) ust. 2 i 3 (a dotyczące ewentualnego wcześniejszego postępowania upadłościowego wszczętego przed 10 laty).
Sąd ma obowiązek oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej (m.in.) wówczas gdy dojdzie do przekonania, iż sam dłużnik doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, a także w sytuacji gdy dane podane przez dłużnika we wniosku są niezgodne z prawdą lub niezupełne (chyba że niezgodność lub niezupełność nie są istotne lub przeprowadzenie postępowania jest uzasadnione względami słuszności lub względami humanitarnymi).
W przypadku uwzględnienia wniosku sąd wydaje postanowienie, w którym (m.in.) wyznacza sędziego-komisarza oraz syndyka. Takowe postanowienie jest podawane do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w budynku sądowym oraz obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Z urzędu postanowienie jest doręczane syndykowi oraz upadłemu. O ogłoszeniu upadłości powiadamia się właściwą izbę skarbową oraz właściwy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
Marcin Piotrowski, adwokat
